به نام خدا
سلام
عيد قربان مبارك
فضيلت سجده شكر
بايد كه آخر چيزى كه بعد از نماز به عمل آورى دو سجده شكر بوده باشد، چه روايت كرده است رئيس المحدثين در كتاب من لا يحضره الفقيه از امام بحق ناطق ابى عبد الله جعفربن محمد الصادق (عليه السلام ) كه آن حضرت فرموده اند:
سجدة الشكر واجبة على كل مسلم ، تتم بها صلاتك ، و ترضى بها ربك ، و تعجب الملائكة منك ، و ان العبد اذا صلى ثم سجد سجدة الشكر فتح الرب الحجاب بين العبد و بين الملائكة فيقول : يا ملائكتى انظروا الى عبدى ادى فرضى ، و اتم عهدى ثم سجدلى شكرا على ما انعمت به عليه ، ملائكتى ما ذا له ؟
فتقول الملائكة : يا ربنا رحمتك . ثم يقول الرب تعالى : ثم ماذا؟ فتقول الملائكة : يا ربنا جنتك . فيقول الرب تعالى : ثم ماذا؟ فتقول الملائكة يا ربنا كفاية مهمه . فيقول الرب : ثم ماذا؟ فلايبقى شى ء من الخير الا قالته الملائكة . فيقول الله تعالى : يا ملائكتى ثم ماذا؟ فتقول الملائكة : يا ربنا لاعلم لنا. فيقول الله تعالى : لا شكرنه كما شكرنى ، و اقبل اليه بفضلى ، و اريه رحمتى .
خلاصه كلام معجز نظام امام (عليه السلام ) آنكه : سجده شكر واجبست بر همه كس ، نماز به آن تمام مى شود، و حضرت عزت به سبب آن راضى مى گردد، و ملائكة آنكس را دوست مى دارند. بدرستى كه هرگاه بنده مؤ من نماز گزارد و بعد از آن سر به سجده نهد، پس حق سبحانه درهاى آسمان را گشاده كند، و حجاب از ميان بنده و ملائكة بردارد، و خطاب به ايشان كرده بگويد: يا ملائكتى انظروا الى عبدى ، يعنى :اى ملائكة من نظر كنيد به بنده من كه اداى واجبى خود كرده است ، و از عهده عهدى كه با او كرده بودم بر آمده ، و بعد از آن مرا سجده كرده به شكرانه نعمتى كه من به او ارزانى داشته ام ، بگوئيد اى ملائكة من كه چه چيز او را بايد؟
پس ملائكة بگويند: اى پروردگار ما او را رحمت تو بايد. بعد از آن حضرت عزت گويد كه : ديگر چه بايد؟ ملائكه گويند: جنت تو او را شايد. پس حضرت عزت بگويد: و ديگر چه بايد؟ ملائكه گويند: خداوند گارا كفايت مهم او. پس حضرت عزت بگويد: ديگر چه بايد، تا آنكه چيزى نماند از خير و خوبى مگر كه ملائكه گويند فلان چيز او را شايد، تا آنكه ملائكه عاجز آمده گويند كه : پروردگارا ديگر ما را علم به آن حاصل نيست چه بگوئيم .
پس حضرت عزت - عمت عطياته - گويد: هر آينه شكر گويم بنده خود را چنانچه مرا شكر گفت : و به فضل و رحمت خود اقبال كنم به سوى او و متوجه او شده ، بنمايم رحمت خود را بدو. كنايه از آنكه رحمت خود را شامل و كافل حال او كنم .
منبع: كتاب مفتاح الفلاح شيخ بهايى رحمة الله عليه