ممنون از توضیحات خوب hsn_meshki گرامی.
واقعاً همینطوره که فرمودید.
خدمت جناب Azhdari گرامی هم عرض می کنم بنده به هیچ وجه در صدد قیاس این دو نفر نبودم و فقط خواستم بگم یه عمل خلاف شرع و خلاف اخلاق نسبت به هرکسی که باشه،یک عمل نکوهیده و مذمومه،چرا که اینگونه اعمال-ولو با دشمن-نه در کتاب آسمانی ما تأئید شده و نه در سیره ی أنبیای إلهی جایگاهی داشته،و ما اگر به واقع-و نه به ظاهر-پیرو کتاب و سنّت هستیم،نباید از اینگونه أعمال ابراز خشنودی کنیم و اون رو با دلایلی ضدّ دین توجیه کنیم.
درباره ی «امر به معروف و نهی از منکر»هم درست فرمودید که ولو با یک اخم باید ناهی از منکر بود.بله!چون اخم کردن ضرر و مفسده ی جانی و حیثیتی برای کسی نداره و فوق فوقش طرف رو کمی ناراحت می کنه و به فکر فرو می بره.
ولی در کتب فقهی ما هست که "از شرایط امر به معروف و نهی از منکر این است که برای آمر به معروف و ناهی از منکر،مفسده و ضرر جانی،مالی،حیثیتی و أمثال آن نباشد".
و حال آنکه خودم دیدم با لنگه کفشی که به طرف آقای کروبی-این پیرمرد-پرتاب شد،پیشانی ایشان زخمی شد و کمی خونریزی کرد.
آیا اینه امر به معروف و نهی از منکر؟
به راستی کسی که چنین کاری کرد آیا خودش محتاج تر نبود تا کسی از این عمل خلاف شرعش او را نهی کند؟
آیا عمل این فرد و أمثال او،امر به منکر و نهی از معروف نیست؟
معیار ما نباید خشنودی دیگرانی که از سر تعصّب و حبّ و بغض سیاسی-و نه روشنفکری دینی- اینگونه اعمال رو تأئید بکنن باشه .معیار فقط قرآن است و سیره ی اولیای إلهی.و چون چنین کارهایی از جانب هیچ کدام از اینها تأئید نشده پس ما باید اینگونه اعمال رو محکوم کنیم و چنین افرادی رو خوار کننده ی اسلام و مسلمین بدانیم.
با سپاس