قرآن دریاى بیكرانى از علوم است، كه انتها ندارد و مى‏تواند دانش پژوهان و دانشجویان را سیراب نماید.موضوعات و مطالب قرآن كریم به رشته‏هاى زیادى تقسیم مى‏شود كه برخى از آنها عبارتند از:

سلام

شکر خدا
روزی شخصی به دیدار بیماری رفت به او گفت : خدا را شکر کن و حمد او را به جای آور.
بیمار گفت:چگونه شکر کنم حال آنکه خدا فرموده است "لئن شکرتم لازیدنکم"(اگر شکر کنید بر شما زیاد میکنم) میترسم اگر شکر او کنم بیماری من بدتر شود.

سلام

جالب بود...

خوش باشید

با تشكر ازجناب برزخ

 پيشنماز و اعرابى

يكى در نماز، سوره نوح را پس از حمد مى‏خواند. در همان آيه اول«اِنّا أَرْسَلْنا نُوحا»؛(1) «ما نوح را فرستاديم»، باز ماند و بيش از آن به ياد نياورد. اعرابى كه حوصله‏اش سر رفته بود، گفت:

اگر نوح نمى‏رود ديگرى را بفرست و ما را باز رهان.

_____________________________

1. نوح /1.

سلام

سجده ی واجب‏»
نقل كرده اند كه «علامه حلى‏» در حال طفوليت در خدمت دايى خود «محقق‏» درس مى خواند و گاهى فرار مى كرد، محقق او را تعقيب‏مى‏كرد تا او را بگيرد، چون به نزديك او مى رسيد، علامه آيه‏سجده را مى خواند و محقق كه به سجده مى رفت، او فرار مى‏كرد.

باسلام

وعرض تبريك وتهنيت به مناسبت اعياد فرخنده قربان وغدير

************************************************************************

اگر تو پدرى...

منصور دوانقى به زياد بن عبداللّه‏ مبلغى داد تا آن را در ميان افراد نابينا و يتيم تقسيم نمايد. ابو زياد تميمى كه انسان طمعكارى بود، گفت: نام مرا در ميان نابينايان بنويس! زياد بن عبدالملك گفت: باشد مى‏نويسم؛ چرا كه خداوند مى‏فرمايد: «فَانَّها لاتَعْمىَ الاَبصارُ وَلكِنْ تَعْمى الْقُلوبُ الَّتى فِى الصُّدُورِ»؛(2) «به درستى كه چشمهاى ظاهر نابينا نمى‏شود، بلكه دلهايى كه در سينه‏هاست كور مى‏شود.»

سپس ابو زياد درخواست كرد كه نام فرزندش نيز در دفتر نام ايتام نوشته شود. زياد بن عبداللّه‏ گفت آن را هم مى‏نويسم. هر كه را تو پدرى، يتيم است.

__________

 2. حج /46.

سلام

هر سه تا قشنگ بودند.

از آقای یار من و برزخ عزیز هم تشکر میکنم.

موفق باشید

 سلام

 مردی خط خوبی داشت ، يك آقايی می‏خواست او يك نسخه از قرآنی‏ را با خط خوش خودش برايش بنويسد ( قديم كه چاپ نبود ، استنساخ‏ می‏كردند ) گفت : تو خيلی خط خوبی داری ، بنويس . او هم آمد يك قرآنی‏ برای او نوشت و با كاغذ اعلا و خط كشی عالی و خط خوب تحويل داد . آن‏ شخص گفت : اين قرآن بی‏غلط بی‏غلط است ؟ گفت : بلی ، ولی دو سه جا بود كه من خودم به نظرم آمد كه بايد اصلاح شود ، ديدم آن‏جور درست نيست . در يك جا ديدم نوشته : « شغلتنا اموالنا و اهلونا » . در قرآن كه غلط نمی‏تواند وجود داشته باشد ، نوشتم : شدرسنا اموالنا و اهلونا . يك جای‏ ديگر ديدم كه نوشته است: « و خر موسی صعقا . من ديدم موسی كه خر نداشته‏ ،آن عيسی بوده كه خر داشته است، آن را " خر عيسی صعقا " كردم. يك جای‏ ديگر هم دست بردم، ديدم غلط است و درستش را نوشتم . ديدم نوشته است : " « ساريكم دار الفاسقين »" ( ساريكم را ساريكم خوانده ) من خودم اهل ساری هستم ، ساری دارالمومنين است ، نوشتم‏ : ساريكم دار المومنين .

عجب!!!!

سلام

جالب بود.ممنون.

موفق باشید

3. سلاما

مهدى عباسى، سومين خليفه عباسى بود. او پسر منحرفى به نام ابراهيم داشت كه به حضرت على عليه‏السلام كينه خاصى داشت. وى روزى نزد مأمون، هفتمين خليفه عباسى آمد و به او گفت:در خواب، على عليه‏السلام را ديدم كه با هم راه مى‏رفتيم تا به پلى رسيديم. او مرا در عبور از پل، مقدم داشت. من به او گفتم: تو ادعا مى‏كنى كه امير بر مردم هستى؛ ولى ما از تو به مقام امارت و پادشاهى سزاوارتريم. او به من پاسخ كامل و رسايى نداد.»مأمون گفت: آن حضرت به تو چه

پاسخى داد؟ ابراهيم گفت: چندبار به من سلام كرد و گفت: سلاما... سلاما.مأمون گفت: او تو را نادانى كه قابل پاسخ نيستى، معرفى كرده است، چرا كه قرآن در توصيف بندگان خاص خود مى‏فرمايد: «و عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشونَ عَلَى الأرْضِ هوْنا وإذا خاطَبَهُمُ الجاهلونَ قالُوا سَلاما»؛(1)

«بندگان [خاص خداوند] رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بى‏تكبر بر زمين راه مى‏روند و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند [و سخنان نابخردانه گويند]، به آنها سلام مى‏گويند [و با بى‏اعتنايى و بزرگوارى مى‏گذرند].»

______________________________

1. فرقان /63.

والعادیات ضبحا(عادیات/‌1)

« ترجمه: « سوگند بدوندگان بستوه آمدن»

مى‌بینیم که معناى قابل فهمى نیست و ترجمه آن این است : « سوگند به تکاوران دمان.»

 فاذا جاء وعدالاخره لیسووا وجوهکم و لیدخلو المسجد کما دخلوه اول مره...(اسراء/79)

ترجمه: « و هنگامى که بیاید وعده بار دوم ناخوش دارند وجوه شما را و درآیند مسجد را چنان که درآمدندش نخستین بار...»

ملاحظه مى‌کنید که جواب « اذا جاء » را «لیسووا» گرفته‌اند با آن که «لیسووا» با لام جر نمى‌تواند جواب باشد بلکه متعلق به فعل محذوفى است و ترجمه درست آیه چنین است: پس وقتى وعده (بار ) دوم بیاید (باز هم بندگان نیرومند خویش را بر مى‌انگیزیم ) ‌تا چهره‌هاى شما را (از شدت اندوه) ناخوشایند سازند و وارد مسجد (بیت‌المقدس) شوند آن چنان که نخستین بار وارد آن شدند... و در این ترجمه و شاید درهمه ترجمه‌ها بدون استثناء دو واژه « الرحمن الرحیم » به « بخشاینده مهربان» ترجه شده با آن که ریشه این دو کلمه « رحمه»‌ است و جاى سوال است که چرا در «رحمن » به « بخشایش» و در «رحیم» به «گستردگى و عموم و شمول معناى « رحمن» مراعات شده باشد