تبیان، دستیار زندگی

قرآن دریاى بیكرانى از علوم است، كه انتها ندارد و مى‏تواند دانش پژوهان و دانشجویان را سیراب نماید.موضوعات و مطالب قرآن كریم به رشته‏هاى زیادى تقسیم مى‏شود كه برخى از آنها عبارتند از:

4. كدام سوره؟

از شخصى پرسيدند: كدام سوره براى تو شگفت‏انگيز است؟ گفت: سوره مائده!(1) پرسيدند: كدام آيه؟ گفت: آيه «ذَرْهُم يَأكُلوُا وَيَتَمَتَّعوا»؛(2) «بگذار آنها بخورند، و بهره گيرند!» گفتند: ديگر كدام آيه؟ گفت: آيه: «...ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمنينَ»؛(3) «داخل اين باغها شويد با سلام و امنيت.» باز گفتند: پس از آن، كدام آيه را دوست دارى؟ گفت آيه: «وَما هُم مِنْها بِمُخْرَجين»؛(4) «و هيچ گاه از آن اخراج نمى‏گردند.»!

________________

1. سفره آراسته از غذا.

2 حجر/3.

3. همان/46.

4. همان/ 46

سلام

اگر نوح نمی‌رود دیگری را بفرست
مردی عرب به نماز جماعت ایستاده بود ولی بسیار عجله داشت و می‌خواست نماز هر چه زودتر تمام شود و او به کارش بپردازد.
پیشنماز بعد از خواندن سوره فاتحه سوره نوح را شروع کرد و گفت: "ما فرستادیم نوح را..." (سوره نوح )
اما دنباله آیه را فراموش کرده بود و مدتی نمازگزاران را منتظر گذاشت.
مرد عرب که نمی‌توانست صبر کند با صدای بلندی گفت: ‌ای شیخ ! اگر نوح نمی‌رود کس دیگری را بفرست و ما را بیش از این در انتظار مگذار.

همان اندك

روزگارى مردم دمشق به بيمارى طاعون گرفتار شدند. در اين هنگام «وليد بن عبدالملك» تصميم گرفت كه از آنجا خارج شود. به او گفتند: مگر سخن خداى بزرگ را نشنيده‏اى كه مى‏فرمايد:

«قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمْ الْفِرارُ إِنْ فَرَرْتُم مِنَ الْمَوْتِ اَوِ الْقَتلِ، وَإذا لاتُمَتَّعُونَ اِلاّ قَليلاً؛(1) «بگو اگر از مرگ يا كشته شدن فرار كنيد، سودى به حال شما نخواهد داشت و در آن هنگام جز بهره كمى از زندگانى نخواهيد گرفت.»

وليد گفت: من فقط همان بهره كم را مى‏خواهم نه چيز ديگر!

_____________________

1. احزاب /16.

سلام خیلی جالب است

سلام

خیلی قشنگ بودند...

دست آقای یار من و آقای برزخ درد نکند.

خوش باشید

سلام

همسایه (اصمعی) از او چند درهم قرض کرد. روزی اصمعی به او گفت : آیا به یاد قرضت هستی؟ همسایه جواب داد: بله آیا تو به من اطمینان نداری؟ اصمعی گفت: چرا مطمئنم ، اما مگر نشنیده‌ای که حضرت ابراهیم علیه‌السلام به پروردگارش ایمان داشت و خداوند از او پرسید: «اَوَ لَم تومِن ، مگر ایمان نیاورده‌ای) و ابراهیم علیه‌السلام پاسخ داد: (بَلی وَلکِن لِیَطمئنَّ قَلبی ؛ چرا ولی می‌خواهم قلبم آرامش یابد.)

6. آیا گریه؟

هنگامی که «عبداللّه‏ بن مطرف» درگذشت، پدرش با لباسهای نو و در حالی که خود را معطر کرده بود در برابر مردم ظاهر شد. در این حال بستگانش بر او خُرده گرفتند که: عبداللّه‏ مرده است و تو این گونه درمیان ما آمده‏ای؟!

مطرف گفت: آیا باید گریه کنم، در حالی که پروردگارم به سه ویژگی مرا وعده داده و این ویژگیها برای صابران است. خداوند می‏فرماید: «اَلَّذینَ إذا أصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ قالُوا إنّالِلِّهِ وَ اِنّا إلَیْهِ راجِعُونَ اُولئِکَ عَلَیْهِم صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ و رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»؛(1) « کسانی که هرگاه مصیبتی به ایشان می‏رسد می‏گویند: ما از آن خداییم؛ و به سوی او باز می‏گردیم اینها همانان هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و آنها هدایت یافتگان هستند.»

آیا باز هم بعد از این باید گریه کنم؟ سپس این مصیبت بر بستگان وی آرام شد

____________

1. بقره/156و157.

 اطمینان قلبی

همسایه «اصمعی» از او چند درهم قرض کرد. روزی اصمعی به او گفت: آیا به یاد قرضت هستی؟

همسایه گفت: بله، آیا تو به من اطمینان نداری؟

اصمعی گفت: چرا، مطمئنم؛ اما مگر نشنیده‏ای که حضرت ابراهیم علیه‏السلام به پروردگارش ایمان داشت و خداوند از او پرسید:

«اَوَ لَمْ تُؤمِن»؛ «مگر ایمان نیاورده‏ای»؟

ابراهیم علیه‏السلام پاسخ داد: «بَلی ولَکِن لِیَطْمَئِنَّ قَلبی»؛(1) «چرا، ولی می‏خواهم قلبم آرامش یابد.»

ترتیب نشستن

در مجلس جشن شاهانه‏ای مردم یکایک وارد می‏شدند و هر کس سعی می‏کرد نزدیک پادشاه بنشیند. در این هنگام «نصراللّه‏» نامی کنار پادشاه نشسته بود که «فتح اللّه‏» نامی وارد شد و خواست بین او و شاه بنشیند. در این هنگام نصراللّه‏ گفت: خداوند در قرآن مجید ترتیب نشستن ما را معلوم کرده است، آنجا که فرمود: «إِذا جاءَ نصْرُاللّه‏ِ والْفَتْح»،(2) پس باید بعد از من بنشینی!

_____________

1. بقره /26.

2. نصر/1.

در کنار علما

شیخ شرف الدین درگزینی از مولانا عضد الدین ایجی (دانشمند معروف) پرسید: خدای تعالی در کجای قرآن از من نام برده است؟ مولانا پاسخ داد: در کنار علما:(...قُلْ هَلْ یَسْتَویَ الّذینَ یَعْلَمونَ وَالّذینَ لا یَعْلْمون َ...)؛⁽¹⁾ «آیا کسانی که می‏دانند با کسانی که نمی‏دانند برابرند.

3. وزیر مأمونروزی ابوالعینا به احمد بن ابی داود که وزیر مأمون بود، از دشمنانش که در آزار او دست به یکی کرده بودند، شکایت برد. احمد گفت: (یَدُاللّه‏َ فَوْقَ أیْدیهِمْ...)؛⁽¹⁾ «دست خدا بالای دست آنهاست.» ابوالعینا گفت: مکر و حیله‏های آنان نیز عظیم است. احمد گفت: (... وَلایَحیقُ الْمَکْرُ السّیئیُ إلاّ بِأهْلِهَ...)⁽²⁾؛ «اما این نیرنگهای بد تنها دامان صاحبانش را می‏گیرد.»