تبیان، دستیار زندگی

سلام به همه ی دوستان تبیانی

با کسب اجازه و مشورتی که با حس غریب عزیز صورت گرفت تصمیم گرفتم که در این تاپیک اشعار شاعران قمی را قرار دهم

امیدوارم در رشد و شکوفایی شاعران تبیانی موثر واقع شود

سعی میکنم هر روز شعرهای تازه ای از شاعران قم قرار دهم

پس با یاد و نام خدا

....(شعرها در ادامه)

شعری از:

آقای صدرالدین انصاری زاده

شعری از:

خانم زهرا بشری موحدی

برای حرمت عشق است اگر خونی نمی ریزم

که از سودای تسخیر جهانی تازه لب ریزم


بگیرید از تن انگورهایم جام هایی را

که با خون دلش پرکرده عمری تاک پرهیزم


چه می خواهید ازجانم ؟ نگویید عاشقم هستید

که من فهمیده ام از چشمهاتان نفرت انگیزم


چه ترکیب غم انگیزی چه طبع مضحکی دارم

زمستانی که می سوزم  ، بهاری رو به  پاییزم


مهیا بوده ام  اما  نمی خواهند مرگم را

نفس هایی که یک عمر است با آنها گلاویزم


گناهم را ببخشایید  شاعر بودم و گاهی

نمی شد با غزل های هوس بازم نیامیزم

شعری از:

آقای حمید رضا حامدی

بی شک به پاست دست دعایت بر آسمان

شعری از:

 آقای محمد غفاری

شعری از:

خانم انسیه سادات هاشمی

شعری از:

خانم نجمه سادات هاشمی

شعری از:

آقای محمد بابامیری

(برای او که ناگهان آمد و ناگهان رفت!)

زدم به جاده عشقت پیاده در باران

به شوق لحظه دیدار ساده در باران

در این طراوت نمناک در دلم سبز است

امید حادثه ای فوق العاده در باران

ببین که آینه بی قراری ام شده است

زلال صورت نمناک جاده در باران

ز پشت پنجره کلبه ات نگاهی کن

ببین چه سبز بهار ایستاده در باران!

اشاره ای، که گره خورده با نگاهت باز

نگاه مرد دل از دست داده در باران

ز بی تفاوتی ات ای پری قصه من

شکست شوکت یک شاهزاده در باران

شعری از:

خانم زهرا خفاجی

(پسر همسایه)

این پسر همسایه مون دنبال کار ثابته

بیچاره هیچی نداره نه پارتی و نه واسطه

شبیه این مهندساس چاق ودراز وعینکی

بعد تصادف بیچاره کارش مسافر کشیه

شعری از:

آقای محمد رفیعی

زیبا زیاد اگر چه خداوند آفرید

اما مرا برای تو در بند آفرید

من مثل چای تلخ و تو شیرین شبیه قند

مارا خدا به نیت پیوند آفرید

بی شک به این دلیل که تنها خدا یکی است

در آینه برای تو مانند آفرید

حتما تو را برای کسانی که در زمین

تصویری از بهشت بخواهند آفرید

تا دور باشد از تو تمام گزندها

شعری از:

آقای سید مهدی موسوی

هنوز گوشه ی پیراهنش کمی نم داشت

و شاخ و برگ لباسش ترنج و شبنم داشت

نگاه او به زلال بهشت مشرف بود

دو چشم او جریانی از آب زمزم داشت

ضمیر روشنش از جنس نور بود و عقیق

همیشه ذائقه اش عطر و بوی مریم داشت

چنان سبک و رها بود که,الهه ی ابر

درست یک سر و گردن ,مقابلش کم داشت

نه این که خواسته باشم از او گلایه کنم

ولی ارادت خاصی به ساحت غم داشت

غلو نمی کنم و صادقانه می گویم

که نام او رگه هایی از اسم اعظم داشت