سلام انیاک عزیز...همانطور که شما اشاره کردید:
عاشق همواره به دنبال اثر و نشانه ای از معشوقش هست ... و ما بر این ایمان داریم که حرم مطهر ائمه اطهار محل رفت و آمد ملائکه الله و روح این بزرگواران و حتی وجود مقدس امام زمان عجل الله تعالی فرجه است ...پس بوسه زدن امری طبیعی است.
خوب اینم جواب کامل از یک مقاله :
پیامبران و امامان بدان جهت كه بندگان شایسته خداوند هستند، سزاوار احترام و محبت هستند.
احترام و ابراز ارادت به آنان، بدان جهت نیست كه براى آنان در مقابل خدا، مقام و ارزشى مستقل قائل باشیم؛ بلكه آنان مستقل از خدا هیچ ندارند و همه عظمت آنان و عشق و محبت ما به ایشان، ناشى از آن است كه آنان در اوج معرفت، بندگى و عبودیت حضرت حق قرار دارند و مورد عنایت خاص پروردگار مىباشند.
بوسیدن ضریح امامان(ع) و اولیاى الهى، برخاسته از عشق و محبت نسبت به آنان است؛ همان گونه كه عاشق، هر چیزى را كه منتسب به معشوق است، مىبوید و مىبوسد و به سینه مىچسباند.
براى زائر امام معصوم(ع)، خود سنگ و چوب ارزشى ندارد. بوسیدن ضریح و در و دیوار حرم، از آن جهت است كه منسوب به محبوبش؛ یعنى، امام معصوم است.
به تصریح قرآن كریم، حضرت یعقوب، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایى خود را باز یافت: «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّى أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»؛ یوسف (12)، آیه 96. «پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم كه بىشك من از [ عنایت ]خدا چیزهایى مىدانم كه شما نمىدانید؟» تبرّك و استشفا به پیراهن یوسف، نمونهاى از تبرّك و استشفا به چیزى است كه به شكلى منسوب به اولیاى الهى است.
بر اساس روایات معتبر نزد شیعه و سنى، اصحاب پیامبر اكرم(ص) هنگام وضو گرفتن ایشان، هجوم مىآوردند تا هر كسى قطرهاى از آب وضوى ایشان را به عنوان تبرّك برگیرد؛ به گونهاى كه نمىگذاشتند قطرهاى از آب وضوى پیامبر(ص) بر زمین بریزد و اگر به كسى چیزى نمىرسید، از رطوبت دست دیگرى استفاده مىكرد. صحیح بخارى، ج 1، ص 33 و ج 7، ص 50؛ مسند احمد، ج 4، ص 329 و 330. اگر تبرّك جستن به قطرات آب، شرك و حرام بود، وظیفه آن حضرت نهى و بازداشتن اصحاب از این عمل بود.
سیره اصحاب، تبرّك جستن به ظرف غذاى پیامبر(ص)، چاههایى كه آن حضرت از آن آب نوشیدهاند و... - چه در زمان حیات ایشان و چه بعد از رحلت ایشان - بوده است. صحیح بخارى، ج 3، ص 35؛ كتاب المغازى؛ فضائل اصحاب النبى، باب مناقب على بن ابیطالب؛ صحیح مسلم، كتاب الجهاد السیر، ح 132؛ صحیح مسلم، كتاب الحج، ح 323 و 326؛ مسند احمد، ج 5، ص 68.
بنابراین بوسیدن و تبرّك جستن، بدون اعتقاد به الوهیت یا ربوبیت (فاعلیت استقلالى) شرك نیست. بر اساس داورى وهابیان - كه صرف بوسیدن و تبرّك جستن به آثار اولیاى الهى شرك و حرام است - پیامبر اكرم و اصحابشان و نیز یعقوب نبى و همه انسانها - حتى خود وهابیان كه فرزندان خود را مىبوسند - مرتكب شرك و حرام شدهاند!!
یا علی