چیزی که روشن است، آقای موسوی سعی در جمع نقیضین دارند؛ متناسب با مخاطبین حرف‌های خاصی دارند؛ در دانشگاه حرف از بی‌قانونی و آزادی، به جایی سخن از تمکن‌ستیزی و اقتصاد دولتی، به ناچار درود برخاتمی(به‌علت مقام مشاورت)، و گهی دادِ فاصله‌طبقاتی و فرودستان، وحله‌ای مصالحه، آرامش و احترام به ابرقدرت‌ها، برحه‌ای درود بر خمینی و اهل خامنه، لمحه‌ای سخن از سکوت بیست‌ساله، و مشارکت در امور سیاسی به دیگر زمان، وقتی سخن از نبود تریبون، زمانی شنیدن موسیقی متن تبلیغاتی در رسانه، گهی درود بر شمال که باید متحول شود، در جلسه‌ای درود بر جنوب؛ بودجه را سرازیر می‌کنیم(!)
آقای ده‌نمکی هم پیش از این اعلام موضع کردند و الآن دُمِ سخن بی‌طرفانه بیرون مانده؛ ایشان هم‌اکنون با گفتمان غوغاسالارانه* سعی در خلط دو جبهه را دارند که از درون فرسنگ‌ها میانشان فاصله‌است. تفکیک گفتمان مهندس موسوی از اصلاح‌طلبان فکری‌است که این کارگردان درپی آن است. راه‌کاری که از مدت‌ها قبل تحت عنوان و هدف‌گذاری عدم کناره‌گیری هیچ یک از این دو نماینده دوم خردادی دنبال می‌شد. این سخنان در پی تطهیر مهندس(یا همان "دکتر" بالای سردر دفتر دانشگاه ـ ) با جداسازی او از سردمداران سازندگی‌است؛ چیزی که با بخش‌هایی از تبلیغات او منافات دارد. کسی که در این نوشتار به او حمله شده وجود خارجی ندارد، هر چند با گفتار پایانی به‌‌کنایه به فرهنگ مهدوی تاخته و جبهه داعی را مورد اهانت قرار داده.
در این اثر سینمایی فردی که آمر‌به‌معروف و ناهی‌منکر، کسی که محل رجوع و استناد در علم دین معرفی شده است، شخصی است درون‌زرد و جسیم. در مقابل شخصی با ظاهر دینی ولی حضوری تساهل‌کار و خودکم‌بین، نماینده دین‌مداران معتدل معرفی‌می‌شود؛ فردی که اساسا از آخوندی تنها لباس و تساهل را می‌فهمد و به همان دلیل آمران به معروف و ناهیان‌منکر افراطی، و مزوّر معرفی می‌شوند؛ چیزی که خوشبختانه یا متأسفانه نماینده و برآیند این جمعیت نیست.
وقتی می‌توان اثری را طبیعی و برخواسته از مردم دانست که در گفتمان خود منعکس‌کننده آرای ایشان باشد، اما این‌جا با نگاهی زیرلایه‌ای و درون‌نمایانه در استحاله مفاهیمی عالی همت شده. جایی که ایشان از ارضای حس جوانان (رجوع شود به گفته‌های این کارگردان پیرامون مستند فقروفحشا ) و به‌زعم خود عمل مشروع، فروگذاری نکرده و با تحریف جبهه حق، درکنار داستان و تکنیکی پرایراد، لجن‌مالی به‌یاد‌ماندنی به‌یادگارگذاشته(!)
راستی مرا برای بعضی عبارات ملامت نکنید؛ که همان جواب گفتمان کارگردان است!
اگر گمان کنید که جز تبلیغ چند اثر، این افراط-نویس قدیمی هدف پارزش‌‌تری داشته بسیار خوش‌بیند.
____________
*Populism
