تبیان، دستیار زندگی

 الهی !

به عزت آن نام که تو خوانی ،

وبه حرمت آن صفت که تو چنانی !

دریاب مرا که می توانی !

 

 سلام از امروز می خوام به امید خدا هرزچندگاهی شعرای طنز آقای سید محمد رضا عالی پیام متخلص به آقای هالورو براتون بذارم . ( کتاب خوبیه ، از نمایشگاه خریدمش ؛ پیشنهاد می کنم بخونیدش .)

با شعری با عنوان فقر فرهنگی شروع می کنم ... 

 

وزیر بهداشتو درمان وقت : عامل سوء تغذیه فقر فرهنگی است .

                                                                                              جراید سال 75

 

 

 

فقر فرهنگی 

 مژده یاران که حل شده اینبار      مشکل سوء تغذیه انگار

من شنیدم که دکتری حاذق      این چنین گفت : ایهاالبیمار

مرضت نی ز معده خالیست      مغز تو پوک باشد از افکار

سطح فکر تو چون که پائین است      لاجرم زار گشته ای و نزار

این چنین حکمت خداداه      کی بیابی به طبله عطار

توصیه گر نموده سوپ کلم     دکتر از بهر بچه ی سرکار

تو مپندار این قلم باشد      قلم گوسفنی پروار

این همان نون والقلم باشد     قلم خودنویس یا خودکار

همچنان که به دست فردوسی       آن پر غاز دیده ای ای یا

رتو گمان کرده ای ابوالقاسم      غاز می خورده وقت شامو نهار

غازها لایق امیرانند      شاه محمود غازی سردار

پر آن غاز سوی فردوسی      می نمود روانه او هر بار

تا قلم ها از آن بسازد او      شاهنامه سرایدو اشعار

هیچ اندیشه کرده ای گاهی      ای خردمند عاقلو هشیار

ز چه کشتارگاه ویران شد      گشته موقوف گاو راکشتار

جای آن یک سرای فرهنگی      ساخته با هزار نقشو نگار

بهر اجرای متن ویکتورهوگو      بینوایان که دیده ای صدبار

تا بدانی مه خانم فانتین      مادر اصلی کوزت ، زینهار

مرد از زور فقر فرهنگی      یا ز فرط گرسنگیو فشار

گر پی حکمتو بیان می گشت       هیچ مسلول میشدو بیمار ؟

تا بدانی که فقر فرهنگی      سوء تغذیه باشدش آثار

قفل ها بر کباب خانه بزن      رو به سوی کتابخانه بیار

نشنیدی که شیخ سعدی گفت :      ( اندرون از طعام خالی دار )

دیزی نو اگر بود خالی      گوشت هر کیلواش شده هزار

روزنامه که شانزده ورق است      قیمتش قیمت نرخ سیگار

بیست تومان بده به همشهری      اطلاعات ، صبح یا ابرار

جدولش را سپس نظاره بکن     در ستون عمودی سه و چار

مرغو ماهی نویسو جوجه کباب      روغنو گوشت با سس بسیار

بعد هی پاک کن دوباره نویس      تا شوی خسته یا اولی الابصار  

 گر تو هم رنج میبری هالو      از تب سوء تغذیه ناچار

با صدای رسا بزن فریاد     سر هر کویو برزنو بازار :

بر سر و پای فقر فرهنگی      ای دو صد لعنت خدا _ بشمار   

  

به نام خدا

سلام

میگم انیک گرامی واقعا این کار خودتونه؟؟

واقعا بهتون تبریک میکم حرف نداره

ممنون

استقلالیه شاعر ندیدیم که ENIAK_ab اومدن

خیلی قشنگ بود

متشکر از مطلب قشنگت واقعا زیباست .

سلام سلام سلام

ویدم و دویدم

دویدم و دویدم

 به انقلاب رسیدم

اون طرف چهارراه

دو تا خاتونی دیدم

یکیش به من سلام داد

 منم بهش خندیدم

ادا و ناز و عشوه

 فروخت و من خریدم

---

این شعره خیلی باحال بود ما را کلی خندوند
الان می گی این شعر گریه داره و از این جور حرفا

ولی من کلی خندیدم باید منو ببخشی خب

راستی این قضیه هالو چیه من نفهمیدم اگه می شه می تونید بگید

بچه ها می گن اشعار خودتونه

من کاملا گیج و مبهوت شدم

دوباره میام

دلتان شاد و لبتان خندان

نه آقای طهوری

این یکی دیگه گریه نداشت

اتفاقا خیلی بامزه هم بود

شمام انگار بهتون برخورده اوندفه

آره؟

سلام خوبین ؟

 ممنون از بوفون ، محسن ، حسام و داش حسین .

خوبی از خودتونه .

اما باور کنید من آقای هالو نیسم ، خانم هالوام نیسم ، ینی اصلا من هالو نیسم ...

 اَی بابا منظورم اینه که این شعراییکه میذارم همشون کارای جناب محمدرضا عالی پیامه که متخلصه به هالو .

اکی ؟

 حله ؟

خب خداروشکر ...

به نام خدا

سلام

انیک گرامی خیلی حال میکنم با این اشعارتون

حالا هالو کی هست؟؟

عبدلی

مس مطلا می کنی با سحر و جادو عبدلی هندوانه می خوری با شرط چاقو عبدلی

 معده ات را نصف نان بربری پر می کند چند می گردی به گرد خوان خواجو ؟ عبدلی

مرغ و ماهی و کباب و زعفران مال شما قسمت ما بود از اول نان و کوکو عبدلی

 بهر اصلاح زمانه زور بی خود می زنی همچو موری که فتاده توی کندو عبدلی

بی جهت هی آب در هاون چه می کوبی ؟ زرشک چند شانه می زنی بر فرق بی مو عبدلی

روزگار بی مروت هم نوا با طالعم بر علیه من شده بازو به بازو عبدلی

 آن چنان بر خاک مالیده دماغم را که من با همه گردن کلفتی رفتم از رو عبدلی

 طالعم افتاد در دریا ، کویر لوت شد سیب شانس ما از اول بود کرمو عبدلی

زیر بار زندگی نه ، زیر بار افترا هیکل چاق و درشتم گشته ریقو عبدلی

ما هم از اول به بازی بوده ایم و رُفته اند آن سوابق را به خاک انداز و جارو عبدلی

ما عزیز و همدم و یار بزرگان بوده ایم خاجه ای در اندرونی لیک ریشو عبدلی

پیر زال کور و افلیج و کچل را می کِشند سرمه در چشمان او ، وسمه بر ابرو عبدلی

 در عوض صد بار لای پرده می پیچند ، باز دختران چارده سال چو هولو عبدلی

 بر سر بی عرضه ی بی مایه تاج افتخار بر سر ما سرفرازان خاک کاهو عبدلی

پرده ی بکر اوزون از نعره ی ما پاره شد لیک گوشی بر صدای ناله مان کو عبدلی

ناله ام گر خواب نازت را زند بر هم ، بزن پوزبندی بر دهانم همچو یابو عبدلی

 مرغ نکته سنج زیرک از قفس آزاد شد نامده بیرون دوباره رفته اون تو عبدلی

 شعر شاعر را که گفتی از شکم سیری بود لیک هر گردی نباشد عین گردو عبدلی

شعر ما را زیر میکروسکوپ نهاده یافتند صد هزاران نکته ی نازک تر از مو عبدلی

گرچه رنجیده دلم از بی وفائی های تو باز هم با این همه ( آی لاو وری یو ) عبدلی

 ما و تو هر دو در این گردونه بازیچه شدیم کار ما پشتک زدن کار تو وارو عبدلی

 تا به کی ما را به ساز خویشتن بازی دهد آن که پولش می رود بالا ز پارو عبدلی

 این زبان سرخ می ترسم دهد بر باد سر همچو آن طفلی که می ترسد ز لولو عبدلی

 گر نگهدار من آن باشد که من می دانمش خود نگه می داردم ، چمچاره کم جو عبدلی

گشته ایم از هر گزندی در امان تا که مدام یا علی مولا مدد گوییم و یاهو عبدلی

طنز بی خاصیت و تلخ مرا بر دل مگیر ما چو بهلولیم ، گیج و منگ و هالو عبدلی

جنگ جهانی سوم

شبی رنجیده خاطر شد ز من یار نثارم کرد نامربوط بسیار

که من شایسته ی شاهنشهانم نه مثل تو گدای کوچه بازار

کسی مثل سزار امپراطور ویا سلطان ایرانی خشایار

مرا بهرام و کیکاووس لایق جم و خاقان و اسکندر سزاوار

 اسیر خال من جمشید و بیژن تزار روس در مویم گرفتار

اگر بودم زمان خسرو پرویز کجامی گشت شیرین را خریدار

 اگر با من اتلو آشنا بود کجا دزدمونا میشد ورا یار

اگر قیصر مرا می یافت ، می کرد      خراج ملک خود را بر من ایثار

 مرا می دید اگر شاه بخارا خودش را روز و شب می گشت صدبار

کجا بودی ببینی می شدم من زن عقدی نادرشاه افشار

کلات نادری مهریه ام بود مرا پشت قباله دشت زنگار

 زمن می کرد فوری خواستگاری نشانی داشت ار محمود سردار

 به راضی کردن من شاه عباس چهل بار شتر مسکوک دینار

 اگر هم ناصرالدین شاه می جست برایش سوگلی بودم به دربار

 مرا می برد با خود چین و ماچین بدون شک امیر قوم تاتار

 بله ، تیمور لنگ از عشق رویم پیاده می دوید از ری به خوانسار

به او گفتم : همه شاهان فدایت به جز آقا محمد خان قاجار

 در آن تاریخ کاندر جزوه ی تست شده عاشق روی عاشق تلنبار

همان بهتر در این دور و زمانه شه و شاهی برافتاده به ناچار

 وگرنه جمگ هفتاد و دو ملت به پا می گشت و میشد کشت و کشتار

برای سومین جنگ جهانی بود کافی قر و قمبیل سرکار

سلام و معذرت بابت تاخیر که اونم بذارین به حساب استقبال بی نظیر شما و انگیزه ی وافری که به من میدین !

یه مقدار همچین بگی نگی شعره طولانیه ، واسه همین تو دو تا پست میذارمش تا حالشو ببرین ...

مجلس ترحیم

 دوستی از دوستانم در دورود همسرش مرد و عزادارش نمود

تا عزاداری به رسم آن دیار     آبرومندانه گردد برگزار 

آگهی در روزنامه درج کرد ختم جانانه گرفت وخرج کرد

 چای و قهوه ، میوه ، سیگار و کلاب لای خرما مغز گردو بی حساب

 تاق شال دست بافت فومنی تکه حلوا لای نون بستنی

منقل اسپند و عود کاشمر شربت و شربت خوری ، قند و شکر

فرش ابریشم به نقش یاعلی قاری ومداح و میز و صندلی

 ترمه و جام و قدح یک درمیان گیره ی نقره برای استکان

 حجله ی سیصد چراغ یا تنی رحل و سی جزء و بلندگوی سونی

 بر در دیوار خانه صد قلم بیرق و ریسه ، کتیبه با علم

در میان مجلس و مابین جمع ده چراغ زنبوری ، پنجاه شمع

 قاب کرده ون یکاد و چارقل نصب کرده در میان تاج گل

 باز تا شادان شود در آن جهان روح آن مرحومه ی خلد آشیان

 واعظی با فهم و دانا و بلد کرد دعوت تا سخنرانی کند

 **********************

 آشنایان قدیمی هر کدام آمدند از راه یک یک با سلام

اهل فامیل ریاکار و دغل کاب و همسایه و اهل محل

دوستان باوفا باتربیت آمدند از بهر عرض تسلیت

 مجلسی بااحترام و باشکوه لیک واعظ غایب و او در ستوه

 گرچه رسما دعوتش بنموده بود لیک شاید جای بهتر رفته بود

 مجلسی با آن شکوه و احترام بی سخنرانی نمی گردد تمام

مجلس با آبرو و باوقار بی سخنرانی بود بی اعتبار

 ***********************

 ادامه دارد ...