تبیان، دستیار زندگی

سلام

می خواستم توصیه ای برای اقایونی که در اینده قصد ازدواج دارن بکنم که وقتی همسرشون عصبانی شد چطور با هاش رفتار کنن

وقتی وارد خونه میشین و می بینین خانم عصبانیه

شما باید بسیار خندان وارد خونه بشین

اگه اشتباه کنین  و شما هم عصبانی بشین عاقبتش میشه این  یعنی باید بیرون بمونین

یا ممکنه قهر کنه و بره خونه باباش

بدترین کار ممکن هم اینکه بی خیال شین و بگیرین بخوابین

اون وقت میبینین که یکی اینجوری تکونتون داد

حالا چی شده میگه بلند شو میخوام اینجا رو جارو کنم 

همش الکیه ها یعنی میگه بلند شو ببین من چِمه

تو دلش هم میگه الهی بمیرم که اینجوری صدات کردم ولی در ظاهر همچنان برافروخته هست

شما باید بلند شین ومثل یه بچه خوب زیر چشمی همه چیز رو زیر نظر بگیرین

حالا اصلی ترین کار شما اینجا شروع میشه

باید شروع کنین به فرستادن پالس های عاشقانه

جملاتی مثل :دوست دارم  اگه تو نباشی من چی کار کنم و........

حالا یه دفعه ورق بر میگرده و می بینین میخنده و میگه:

خُبه خُبه نمی خواد خودت رو لوس کنی نترسیدی که اونجوری بیدارت کردم

شما هم الکی میگین :نه فدای سرت

هشدار :نباید زیاد ادامه بدین چون میبینین یه دفعه میگه:

واااااااای وحید یه دست بند دیدم نمی دونی چقدر ماااااااهه

همین که پرچم صلح برافراشته شد  و خانم عصبانیتش خوابید و لبخند زد کافیه

ان شاء الله همه خانواده های ایرانی همیشه شاد باشن

به نام خدا

سلام

ها..ها...ها...

خیلی.100 قشنگ بود... مخصوصا آخرش...

شما که اینقدر وارد و ماهرید میشه

راهنمایی کنید وقتی مردا عصبانی ان ما باید چکار کنیم...

البته جوری راهنمایی کنید که آخرش نگه حالا بیا بریم خونه مامانم اینا...

سلام

دوست عزیز می تونم راهنمایی کنم ولی چون این اواخر یه کم جدی شدم به این خاطر متاسفانه معذورم

ببخشیدا ...اما  امضای تاپیک تون و این جمله که گفتین:

تازه گی ها جدی شده ام

نشون میده در مورد اون مسئله ای که داشتین مشکلی پیش اومده و ناراحتتون کرده...

درسته؟؟؟!!

البته اشاره صریح نمی کنم آخه شاید راضی نباشین...

سلام

خسته هم نباشید

ممکنه یه خورده دیر جواب داده باشم اما ماهی رو هر وقت ازآب بگیری تازه ست

روزی که با همسر فعلیم در مورد خصوصیات اخلاقیم حرف می زدیم بهش گفتم

تا وقتی آرومم خوبم اما اگه عصبانی بشم وحشتناک میشم

توی این موقعیت ها ده دقیقه باهام کنار بیا تا بعد

بعدها توی عصبانیت هام نتونستیم با هم کنار بیایم

هنوزم یه کمی همین جوری هستیم

می دونین به نظر من مشکل کجاس

اینجا که اون می خواد مشکل رو حل کنه

در حالی که وقتی عصبانی هستم نیازی ندارم اون مشکلم رو حل کنه

بیشترین نیازم اینه که اون به حرفای من گوش بده کنارم بشینه اون پیشنهاد گل رو خیلی خیلی قبول دارم

یه خورده صبر کنه تا بعد از فروکش کردن عصبانیتم توضیح بده و توجیه کنه

کنارم بشینه و ...

منتها بیشتر وقتا همزمان با عصبانی بودن من اونم عصبانی شده

و اتفاقات جالبی بعد ش نیفتاده مثل این که سر هم داد و بیداد کردیم

و آخر سر هم از دست هم عصبانی موندیم و تو دلمون زخم معده گرفتیم!!!

فعلا همین.... امضا! آمنه

سلام

خوش به حال زنی که مردش به این فکر می کنه که وقتی اونو عصبانی می بینه چیکار کنه.

منه بیچاره پنج ساله با همسرم زندگی می کنم ولی هیچ وقت حق نداشتم عصبانی باشم چون اگه تنها کمی گرفته باشم بهم توهین می کنه و منو بدترین زن عالم می دونه و با عصبانیت خونه رو ترک می کنه و به تلفن هام جواب نمیده و وقتی برگشت مثل برج زهرمار به کارهای خودش می رسه  و می خوابه و من باید ساعتها در تنهایی خودم اشک بریزم.کاش برای همسرمن هم مهم بود که مرا خوشحال کنه و می دونست که یک زن به غیر از خوراک و پوشاک و مسکن نیازهای دیگه ای هم داره نیاز به احترام  ارزش  توجه  اختصاص وقت  درد دل و......

به نام خدا

دوستان سلام

سكوت تا رفع عصبانیت و رسیدن به آرامش

به نام خدا سلام

این مسئله فکر نکنم برای من و اطرافیانم صدق کنه . ( البته بعدا شاید ، من یا خیلی آرومم یا خیلی عصبانی !   )

مرد به عصبانیت زن توجه نمی کنه و اگه مرد عصبانی شد ، زن باید ِ باید ِ باید سکوت کنه چون شوهرشو میشناسه 

اولش فکر کردم تاپیک دو طرفه برای عصبانیت هست ، اما انگار فقط برای خانوماست . صفحات قبلی رو ندیدم که آیا در این مورد بحث شده یا نه . میگم بهتره مثال عینی بزنیم که خودمونم شاهدش بودیم . البته چند تای آخر خانومای عزیز خونه بودن که به عنوان نمونه واقعی ، تجربه اندوزی می کنم .

شاد باشین

سلام

بعضی وقتهاعصبانیت خانم اونقدر شدید میشه که اصلا جملات عاشقانه تاثیری نداره

وقتی شنیدیم خانم میفرماین :"برودیگه نمیخوام ببینمت" .......یا......."دیگه دست ازسرم بردار"و... حالادیگه وقت التماس کردنه.....باید به التماس افتاد!

و خدا هست

سلام

هیییی... یاد یه ماجرای خیلی تلخ افتادم. یه بار خیلی عصبانی شدم.خیلی زیاد... منم که اخلاقم ... ! به خودم اجازه میدم موقع عصبانیت هر چقدر دلم میخواد داد بزنم. تو اون ماجرای تلخ هم دقیقا همین اتفاق افتاد عصبانی شدم و سکوت طرف مقابل رو گذاشتم به حساب اینکه محقم!

ولی بعدش.........

اون اتفاق تجربه ی خیلی خوبی برام شد که خودمو یه کم کنترل کنم و بزرگ منشی طرف رو نذارم به حساب مقصر بودنش

یکی دو روز پیش هم فهمیدم اگه عصبانی شدم طرف پیشم نبود خیلی خوب میشد! چون میتونم خودمو خوب کنترل کنم.

هوم!

هی....

چقدر به فکر فرو رفتم! چقدر زندگی سخته :(