تبیان، دستیار زندگی

نه اینکه خسته شده باشم ..چون این دیگه بی انصافی ه، ولی انقد زیاد هم نمی خواهم ...!

 خب اخه من دیگه بچه نیستم... می تونم کارهام رو خودم انجام بدم..

                                          خودم فکر کنم

                                          و خودم تصمیم بگیرم

فکر میکنم این مشکل بیشتر پیش روی خانواده های تک فرزندی باشه...

که پدر مادر تلاش میکنند هرکاری برای بچه هاشون انجام بدن..

همه جا همراهشون باشند و بهشون کمک کنند..

تا نکنه اشتباه کنند و آسیب ببینند.

اما شاید فکر نمی کنند که این بچه بزرگ هم میشه و تصمیمات مهم تری توی زندگی باید بگیره که فقط به خودش بستگی داره...

و فکر نمی کنند که این محبت و وابستگی زیاد موجب چه مشکلاتی میشه...

بنام خدا

سلام

جناب عاشق ترین مرد زمین این طور که بوش میاد باید خیلی مواظب باشین، چون مادرتون حالا حالاها حاضر نیست از شما دل بکنه.

اگه هم اجاز ازدواج صادر کنند، به احتمال زیاد برای دلسوزی در زندگیتون نظراتی میدن که شاید خانوم آینده خوشایندشون نباشه و در پس اون مشکلات زیادی ایجاد بشه

پس سعی کنید عروس آینده مورد اطمینان مادرتون باشه وگرنه ....

به نام خدا

سلام

گویا جان در هر صورت ممنونم ...خیلی دکتر خوبی بودی!!! ایشالله که زودتر برگردی ...

زندگیت رو هم گرچه ...گرچه شوخی بود ولی چقدر روم تاثیر گذاشت ههههههههههههههههیییییی....!

گلها ی عزیز، مشاور گرامی:

به اون تاپیک سر زدم خیلی هم مفید بود، وسعی می کنم مطالبش رو دنبال کنم...ممنون.

بابت حفظ هم اومده بودم ولی یه چیزهایی باعث شد، یعنی نذاشت که بیام!!! وگرنه خودم مدتها ارزوی همچین چیزی رو داشتم.

غیر مستقیم بگو ....... مگه سوال درباره مردن غیر مستقیم هم داره!!! مثلا بگم اگه دختر همسایه مرد شما چیکار می کنید؟!! نمی دونم شاید هم داره من نمی دونم...!

جناب وحید میلادی شما هم اومدی تلا فی ها ..!!!!:)وگرنه با مثال هایی که من از محبت مفرط پدر مادرم زدم همه توافق کردن که این حد از محبت هم دیگه زیاده!!! 

بچه یکی یدونه

چراغ خونه

امیدوارم بیت بعدی شعر مد نظرتون نبوده باشه!!!!

در ضمن امضاتون هم خیلی بانمک ه ...دقیقا بانمک که نه ولی یه جور با نمکیه!!!!!!

جناب پارسا چشمک مربوط به قسمت اول جمله میشد...وگرنه در پول و پله ی هایر پوزیشن ها که شکی نیست!!!!

من هر روز با یکی از این مدیران وبه عبارتی همون هایر پوزیشن بزرگ هستم دیگه..!

و دوباره سلام...

خب من کم کم دارم به زندگی بیش از پیش امیدوار میشم .... :)

مثل اینکه یک کیس جدید داریم فقط حیف که یکی از مشاورانمون چند روزی رفت مسافرت...فکر کنم کنفرانس روانشناسی داشتند...!!!

خلاصه جناب عاشق ترین مرد زمین نسخه ی من رو که پیچیدند امیدوارم مشکل شما رو هم حل کنند!!!!

معمولا تو خواستگاری همه ی تعاریف برعکس ه اینه ....!

میگن بچه 70 سالشم بشه بچست من هم قبول دارم

با عرض پوزش ولی ....من شدیدا با این جمله مخالفم و فکر میکنم همین تفکر ه که باعث می شه پدر مادر ها خیلی دیر به فکر استقلال فرزندانشون بیافتند.از نظر من هر انسانی یک شخصیت مستقل ه که به صورت ازاد ومستقل هم می تونه تفکر کنه و تصمیم بگیره و هنگامیکه پدر مادر ها این تعریف رو از زندگی بچه هاشون حذف می کنند باعث می شوند از روی محبت زیاد مشکلاتی ناخواسته برای بچه ها و زندگی اونها در اینده بوچود بیاد.

به نظر من بچه (به این معنی ای که در این جمله مورد نظر ه )هیچ وقت بچه نیست !!!منظورم اینه که باید به بچه شخصیت مستقل داده بشه. 

به نام هستی بخش عالم

با تشكر از راهنمایی هایی كارشناسی شده دوستان كه واقعاً به دردم می خوره و ازشون هم خیلی تشكر میكنم.

در خصوص مامان بنده این بنده خدا نیست تجربه خواستگاری رفتن نداره،رو اون حساب هول شده بود فكر میكرد اینطوری داره از من تعریف میكنه.مثلاً پسر من اهل دوست بازی نیست و تو خونه و خانواده بزرگ شده و از این حرف ها.

بعد اون جریان ما با هم صحبت كردیم وقتی هم خودش متوجه شد،بنده خدا همه ی نمشكلات رو حل  كرد.خانواده عروس خانم هم وقتی اومدن خونمون دسته جمعی با پدربزرگ و مادر بزرگ به ما فهموندن كه ما هم با این مشكل كنار اومدیم.

تازه الآن مامانم از من بهتره داره گیرش میاد.

حالا كی شب ها رومو بكشه سرما نخورم؟

نا شكری كردم خدا ببخشید.

مامام

م ا م ا ن

سلام

یه نظر کاملا جدی:

به نظر من محبت بی اندازه اعتماد به نفس رو از ادم میگیره

باعث میشه ادم قوی بار نیاد

همیشه منتظر یکی باشه که بهش کمک کنه

به نام خدا

سلام

به نام خدا

سلام

انشاء الله در پست های بعدی این مطالب رو از یه مقاله براتون میذارم:

اسارت در دام محبت

عشق های تحمیلی

خطر نازپروردگی

دخالت های غیر منطقی

چه باید کرد؟

-----------------------

تضاد بین والدین و فرزند ریشه در باورها و رفتار پدر و مادر در دوران كودكی و نوجوانی دارد . اعم از رفتار تند و سرزنش آمیز و یا محبت ها و دلسوزی های بیجا كه به تدریج به نوعی مزاحمت آزار دهنده و بیماری زا تبدیل می گردد. این عشق های تحمیلی و رفتارهای نابجای والدین در كودكی و نوجوانی و بعد هم ، دخالت و تحمیل سلیقه ها در انتخاب راه آینده ی جوانان منجر به واكنش های گاه تلخ و دور از انتظار و رنج آور از سوی فرزندان نسبت به والدین می شود . در زیر به تعدادی از رفتارهای والدین كه سبب ایجاد تضاد بین آنها و فرزندشان می شود ، اشاره می كنیم.



اسارت در دام محبت!

محبت مادر و مراقبت های ویژه ای كه در سنین كودكی برای فرزند ضروری و غیرقابل اجتناب است اگر به موقع قطع نشود یا تغییر جهت ندهد تبدیل به عوامل بیماری زا و رفتارهای بیمارگونه می شود و به ركود رشد و یا انحراف شخصیت در كودك و نوجوان می انجامد. اسارت كودك و نوجوان در دام مراقبت دائمی پدر و مادرانی كه به این مهم توجه ندارند به آنجا می رسد كه اگر روز و شب هم در برابر فرزند خود خم و راست بشوند و تمام خواسته های او را فراهم آورند بازهم به تدریج احترام لازم را نزد فرزند خود از دست می دهند و با فقدان احترام ، عشق نیز رو به زوال می گذارد؛ زیرا كودكان و نوجوانان نازپرورده همیشه خود را وابسته احساس كرده و به اهمال و قصوری كه در حق آنان شده به خوبی آگاهند و چون از كودكی ، تمام مهارت و ابتكارهای شخصی آنان سلب شده احساس ضعف و ناتوانی می كنند و خود را تسلیم پدر و مادر و محیط و سرنوشت می دانند . در چنین شرایطی است كه احساسات ضد و نقیضی مثل نارضایتی از پدر و مادر و در عین حال ترس از دست دادن عشق آنان وجود كودك را در بر می گیرد و او را مجدداً در معرض تسلط جویی و تحمیل اراده پدر و مادر قرار می دهد . تشخیص صحیح و به موقع این علایم و برطرف ساختن عوارض ناشی از آن یكی از وظایف خطیر والدین و مربیان است. 

به نام خدا

سلام

انشرلی جان ممنون

فقط چرا منبع نذاشتی؟؟؟

تشخیص صحیح و به موقع این علایم و برطرف ساختن عوارض ناشی از آن یكی از وظایف خطیر والدین و مربیان است.

مربیان که هیچی ولی حالا که والدین به موقع این علائم را تشخیص نداده اند، تو اون مقاله ننوشته بود کودک معصوم ! باید بعد از تشخیص این علائم چیکار کنه؟!!!

به نام خدا

سلام

دندون رو جیگرت بذار ترانه...

عشق های تحمیلی

این شیوه مراقبت و محبت تحمیلی ، یا به عبارتی نازپروردگی و تحمیل با عشق ( یعنی والدین به دلیل علاقه ی زیاد به فرزند ، آنچه را كه برای فرزندشان آرزو دارند ، به او تحمیل می كنند.) در اصل دو عامل بیماری زای شخصیت اند كه به سختی درهم عجین شده اند به طوری كه مشكل می توان آن دو را از هم جدا كرد و احیاناً هر كدام را مستقلاً مورد مطالعه قرار داد. این هر دو عامل كه از عواطف رقیق و احساسات شدید پدر و مادر نسبت به فرزندان ناشی شده چنان آرام و موذیانه در بنای شخصیت كودكان و نوجوانان رخنه و رشد می كند كه انسان تا مدت ها خطرآن را احساس نمی كند و حتی موقعی كه آثار و علائم عقب ماندگی و ركود در رشد شخصیت بروز می كند بسیاری از والدین بازهم نمی توانند به عمق فاجعه پی ببرند و زمانی هم كه این پدیده ها به وضوح آشكار می شود و والدین متوجه می شوند ، كودكان نازپرورده كه از تحمل زندگی عاجزند چون از علت واقعی بروز آن، یعنی رفتار غلط و بی رویه خود اطلاعی ندارند دست به اقداماتی می زنند كه نه تنها د رد  را درمان نمی كند بلكه آن را وخیم تر و شدیدتر می نماید.

اقداماتی مانند سرزنش، اخطار، نصیحت گویی ، تهدید و توبیخ و یا حتی وعده هایی كه هیچ كدام سرانجامی ندارند متأسفانه نتیجه ای نمی دهد. این جاست كه والدین احساس عجز می كنند و از مشاورین تربیتی كمك می خواهند. 

یا حق