نمی دانیم مگر نابینا بودن در این زمانه باید یک عیب به شمار آید و از همه مردم این جامعه طرد شویم و ما را کنار بگذارند و هیچ بهایی به نابینا داده نشود. از زمانی که پا به این دنیا گذاشته ام روشنایی نور چشم های خودم را به لذت های این دنیا بسته و با نور عشق، دل خود را گشوده ام و با روشنایی دل خود به این دنیا نگاه می کنم. «رضا نقوی» هستم. فردی نابینا با همسری نابینا و از خانواده ای که یک برادر و یک خواهرم نیز نابینا می باشند و خانواده همسرم نیز تحت پوشش بهزیستی است. درد دل زیاد داریم و نمی دانیم چگونه و برای چه کسی این درد دل را بازگو و بیان کنیم. برای کسانی که درد دل مان را بازگو کردیم ما معلولان و نابینایان را از دور و بر خودشان دور کردند. پس ای خدا، حال درد دل خودمان را به حضورتان بیان می کنیم تا از سنگینی غم دل مان مقداری کم و دل مان سبک شود. ای خدا، مشکلات زندگی خود را در این نامه به حضورتان نوشتم: یک فرزند نابینا و دارای همسری نابینا و یک فرزند می باشم. با مشکلات فراوان مدرک لیسانس خود را گرفتم ولی متاسفانه کار دائمی ندارم و از مسئولان و نهادهای دولتی تقاضای کار دولتی دارم. مشکل دوم، نداشتن پول است چون اداره بهزیستی برای ساخت خانه های مسکونی و ثبت نام آن ها مبلغ ۴ میلیون تومان درخواست کرده بود که با هزار دوندگی و کمک گرفتن از اقوام خانواده خودم و پدر خانمم توانستم آن را پرداخت کنم. اما فروردین سال ۸۸ نزدیک شده و باید مبلغ ۲ میلیون تومان پرداخت کنم در حالی که هیچ پولی در بساط نداریم و اگر تمام زندگی ام را هم بفروشم این مبلغ را نمی توانم تهیه کنم حال این که مبلغ های باقی مانده نیز برای من و خانواده ام یک کابوس شده است.

بار خدایا این جانب «سلیمان کوشا» معلول جسمی حرکتی و همسرم نیمه بینا و دارای یک فرزند هستم و با مشکلات فراوان در زندگی مان رو به رو شده ایم. اولین مشکل ما مربوط به مسکن است. در خانه های اوقاف به صورت مستاجر زندگی می کنیم ولی این جانب به علت بیکاری حدود ۱۵ ماه است اجاره خانه خود را نتوانسته ام پرداخت کنم. اداره اوقاف با مکاتبات حدود ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان وام به این جانب و خانواده ام دادند ولی وام مذکور را یک جا برای ثبت نام خانه های مسکونی معلولان واریز کردم. حال به علت بیکاری نمی توانم نه اجاره خانه بدهم و نه قسط های بانکی را که روی هم انباشته شده و نه مبلغ باقی مانده برای ثبت نام را که مبلغ ۶ میلیون طی سه سال و ۱۴ میلیون وام می باشد. فروردین ۸۸ هم باید مبلغ ۲ میلیون تومان پرداخت کنم در غیر این صورت باید از خانه های ویژه معلولان چشم پوشی کنم و امیدی به خانه دار شدن نداشته باشم. دومین مشکل مان کار است. به هر جا مراجعه کردیم هیچ جوابی نداند. در آخرین مکاتبه، به نیروگاه گازی نامه نوشتیم و از کلیه نهادهای دولتی هم نامه بردیم ولی جوابی نشنیدیم. به امید روزی هستیم که کار دولتی داشته باشیم. 

منبع:روزنامه خراسان