تبیان، دستیار زندگی

*::به نام خدا::*

تبعیض در خانواده با نگارش دهقان و نادری



مقدمه



خانواده یک سازمان اجتماعی است که بر دوستی، محبت و احترام متقابل استوار است. در خانواده مقررات و انضباطی حکمفرماست که والدین و فرزندان ملزم به رعایت آن هستند؛ خانه باید برای اعضای خانواده مرکز امنیت، آرامش و آسایش باشد و اگر فرزندان در آن احساس نابرابری کنند به شدت ایستادگی کرده، عصیانگری می کنند. ممکن است در آنها حسادت ایجاد و یا تقویت گردد، یا اینکه دشمن و بدخواه کسی گردند که آنها را به این روز افکنده است.

تفاوت گذاشتن بین فرزندان (favouritism) فرایندی در خانواده است كه در آن والدین،یكی یا چند فرزند خود را نسبت به بقیه ترجیح می دهند. تبعیض،صفت مذمومی است که در این مجال به آن پرداخته می شود.



v انواع تبعیض بین فرزندان در خانواده

1.   ارجحیت پسر بر دختر

الف- در آموزش علم



ب-در مسأله تقسیم کار در خانه



ج-در بیداری و استراحت



د-در تشکر از کار



ه- در گرم گرفتن ها



و- در تشویق و تحسین



ز- بخشش نابرابر (قائمی،1361، صص 146-140)







۲.  تبعیض در برطرف کردن نیازها مانند تفاوت قایل شدن درتهیه خوراک و پوشاک، و سایر مایحتاج مادی و معنوی.



۳.  تبعیض در توجه و محبت کودکی که مورد بی مهری والدین قرار گیرد، در آینده می کوشد با اعمال و رفتار خوب یا بد محبت دیگران را به خود جلب نماید. ممکن است خواهر یا برادر را رقیب خود دانسته، آنها را مطیع خود نماید یا اینکه وجهه آنها را در دید عموم با سخن چینی تخریب کند. (جواهرساز، 1379، صص 33-34)



۴.  برتری دادن فرزندان نسبت به هم

ما منکر این نیستیم که برخی فرزندان بهتر و بیشتر خود را در دل والدین جا می کنند، ولی آنچه که مهم است این است که رعایت عدالت نباید فراموش شود و همچنین برتری دادن یکی بر دیگری نباید در حضور دیگر فرزندان باشد، ضمن اینکه لازم است دلایل این ارجحیت برای دیگر فرزندان توضیح داده شود.

4.  تبعیض در تقدیر از موفقیت

5.  جانبداری از یکی از فرزندان منجر به ایجاد جنگ قدرت بین فرزندان می شود.(آرین به نقل از شیلینگ، 1382، ص106)





v  علل اعمال تبعیض از سوی والدین

1.      سن کودکان: به طور معمول فرزند کوچکر بیشتر مورد توجه است.



2.      جنس کودکان



3.      فرزند اول: بیشتر مورد توجه است



4.      نوع رفتار فرزندان: والدین، فرزندان آرامتر را بیشتر دوست دارند و توجهشان به آنها افزونتر است.



5.      وضعیت والدین در کودکی: اگر مادری در کودکی مورد توجه نبوده است، اکنون به دختر خود بیشتر توجه می کند یا اگر فرزند بزرگ خانواده بوده و بین او و فرزند کوچک تفاوت قایل شده اند، اکنون از فرزند بزرگ جانبداری می کند. و برعکس



6.      علل خاص و مقطعی: گاهی یکی از فرزندان توفیقی یافته و در مسأله ای کامیاب شده و همین مطلب موجب توجه افزونتر به او می شود.(دهنوی، 1385، ص191)  



vپیامدهای تبعیض (احمدی، 1385، صص1-2)



1. حسادت                      2.پرخاشگری



3. اختلالات رفتاری مثل شب ادراری، لکنت زبان، تمارض، دیر راه افتادن، دیر حرف زدن، مکیدن انگشت، کشاندن خود روی زمین مثل افراد مفلوج(احمدوند، 1368، صص116-117)



4.کینه‌توزی و انتقام(سلب محبت) نسبت به فرزند دیگر و والدین تبعیض گذار



5.عدم اعتماد به نفس، احساس پوچی و انزوا      



6.ایجاد فاصله بین فرزندان و والدین

vنتیجه گیری

تبعیض، صفتی مذموم و ناپسند است و هیچ کس دوست ندارد در حق وی تبعیض شود. البته ممکن است والدین ـ به دلایلی که ذکر شد به یکی از فرزندان علاقه و محبت بیشتری داشته باشند، ولی نباید در رفتار و گفتار خویش آن را بروز داده و موجب رنجش خاطر سایر فرزندان گردند. گفتنی است رعایت تساوی کامل بین فرزندان امکان‏پذیر نیست. برای نمونه نمی‏توانیم با کودک یک ساله همانند یک نوجوان رفتار کنیم، ولی باید علل این‏گونه تبعیض‏ها را متناسب با رشد عقلی هر کدام به فرزندان تفهیم کرد تا بدانند که رفتارهای مختلف فقط به دلیل نیازهای گوناگون و مقتضای سنشان است، نه به سبب عدم توجه و دوست داشتن آنها.

مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر و به رخ کشیدن آنان نیز می‏تواند باعث ایجاد حسادت و دشمنی شود. متأسفانه بعضی از والدین معتقدند شمردن خوبی‏‏های دیگران نزد فرزندان، باعث می‏شود که آنان رفتارهای خوب و پسندیده‏ی دیگران را جایگزین اعمال نامناسب خویش کرده و رفتاری متعادل در پیش گیرند، در حالی که آنان با این رفتار بذر حسادت را در دل فرزندان خود می‏کارند.



خلاصه آن که والدین باید بدانند همان‏طوریکه فرزندانشان از لحاظ شکل ظاهری با دیگر کودکان متفاوتند از لحاظ هوش، حافظه، مهارت‏ها، شخصیت، استعدادهای تحصیلی و... نیز با هم متفاوت هستند. والدین باید بر این باور باشند که این‏گونه تفاوت‏ها بین کودکان موجب نقص آنان نیست بلکه این تفاوت‏ها امری کاملاً طبیعی است و هر فرد متناسب با استعدادهای ذاتی، علایق و رغبت‏ها، امکانات و عوامل دیگر رشد می‏کند؛ بنابراین والدین می‌بایست از مقایسه فرزندانشان با افراد هم‏سن و سال آنها و از همه مهم‏تر سرزنش و سرکوفت زدن آنان در مقابل دیگران به جد خودداری نمایند. همچنین والدین باید آگاه باشند دختران و پسران علاوه بر این که بنابر شکل ظاهری با هم متفاوت هستند، از لحاظ روحی، توانمندی، شجاعت، عواطف و... نیز با هم متفاوتند و نباید انتظار انجام هر کاری از دو جنس در مقایسه با هم را داشته باشند. (احمدی، 1385، صص1-2)

v   فهرست منابع



آدلر،آلفرد(؟)، شناخت طبیعت انسان از دیدگاه روان شناسی، ترجمه طاهره جواهرساز    (1379)، تهران، انتشارات رشد  



احمدوند، محمدعلی(1368)، مکانیسم های دفاعی روانی، تهران، انتشارات بامداد

احمدی، نرگس(1385)، تبعیض در خانواده، www.rahenejatdaily.com



دهنوی، حسین(1385)، نسیم مهر(1) پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان، قم، انتشارات خادم الرضا

شیلینگ، لوییس(1994)، نظریه های مشاوره(دیدگاه های مشاوره)، ترجمه سیده خدیجه آرین(1382)، تهران، انتشارات اطلاعات

قائمی، علی(1361)، خانواده و مسایل نوجوان و جوان(1)، قم، انتشارات شفق

منبع:

http://moshaveranearshad.persianblog.ir/

سلام ترنم بهاری گرامی . قبل اینکه نظرم رو بگم یه چیز بگم : چرا مثلا وقتی شما میگید منتظر نظراتتون هستم ، بعدش کاربران نظرات رو از خودشون نمیگن ؟ آخه قشنگیه این انجمن ها به خدا به همین نظرات شخصی هستش . آقای آخوند گرامی من قصد جسارت ندارم خیلی هم مطالب خوب و مفیدی نوشتید اما کاش نظرات خودتون هم بود . آخه بخدا جذابیت ش به همینه .

خب این مضوع به نظر من نود پنج درصدش تقصیر خود فرزندان هستش . آنها همونطور که گفتید باید والدین رو درک کنند که یه روزی هم این محبت ها از جانب والدین برای اونها بوده . نه اینکه اونا دارن تبعیض قائل میشن بلکه فرزند کوچیکتر نیاز به توجه و مراقبت بیشتری داره . اما اون پنج درصدی که خودم حساب کردم برمیگرده به کوتاهیه والدین . گاهی میبینیم این توجه ها واقعا به تبعیض تبدیل میشه . طرف دیگه بچه بزرگترش رو اصلا توجهی بهش نداره . شام ناهار کار شغل زن و و و و همه رو خودش باید از پسش بر بیاد . تازه گاهی دیگه محبت ها هم فراموش میشه . البته من فقط پنج درصد رو اختصاص دادم به والدین چون میدونم واقعا والدین ایرانی نمیتونه از پنج درصد بیشتر سهمی در این کوتاهی داشته باشن . اونا واقعا با محبتن .

در بعضی خانواده ها هم این نا برابری هستش که مثلا دختر سالاری یا پسر سالاری . در اینجور خانواده ها همیشه بها به یک جنسیت داده میشه . شاید اینگونه تبعیض تا چندین نسل در یک خانواده ادامه داشته باشه . این نوع خیلی شدیدتر هستش . منجر به فرار از خونه ، معتادی ، جنون ، دیوانگی ، خودکشی ، مرگ زودرس ، افسردگی ، بی ایمانی و خیلی از مشکلات دیگه .

ببخشید که طولانی شد . من خودم شعار میدم که طومار ننویسید اما ماشاالله مباحث دوستان اونقدر کاربران رو به اندیشه وامیداره که آدم هر چی میاد تو ذهنش رو دوست داره اینجا وارد کنه .

تشکر .

بنام خدا

سلام دوست گرامی

فرق گذاشتن بین بچه ها از قدیم بوده و شاید قدمتش قبل از اسلام هم برسه

همین حضرت یوسف در نگاه پدر با بقیه فرق داشت و پدرش او را از همه بیشتر دوست می داشت

همین مسئله هم باعث توطئه شد و یوسف را به چاه انداختند

اگر نگوییم كه این از اشتباهات حضرت یعقوب بوده باشه

میتونه معیار تفاوت قائل شدن رو نشون بده. در داستان یوسف دیده شد كه با این معیار پدر برای دوست داشتن بیشتر یوسف در آخر كا عاقبت همه برادران نیز ختم به خیر شد.

اما در این زمان واقعاً خیلی سخت میشه بچه ای رو با یه معیار دینی از بقیه سر تر دونست و اونو مورد توجه قرار داد.

چون تفاوتها خیلی كمه برای همین هم ممكنه كه بچه های دیگر نتونن علت فرق گذاشتن رو پیدا كنند.

و این طوری میشه كه در دخترها پدیده فرار دیده میشه و در پسر ها پرخاشگری و آذار و اذیت اون بچه ای كه محبوب تر هست

به نام خالق مخلوقات 

با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد(ص)

محرم آمد و وقت عزا شد 

به نام خالق مخلوقات

با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد (ص)

هوالباقی...

درود

خوب شما میگین فرق نمیذارن و بیشتر مراقبت میکنن از بچه کوچکترها

یعنی کسی که 20 سالشه هم کوچکتره؟

این که تبعیض قائل میشن کاملا مشخصه

چون بعضی خونه ها بچه های ارشد رو بیشتر دوست دارن (خونه ما)

بعضی ها هم بچه های کوچیکتر

شما راجع به فراری بودن از خونه ها میگید

یعنی افراد بالغی که تصمیم میگیرن واسه خودشون

اما میگین کوچکتر ها مراقبت میخوان؟

خوب این یعنی  بچه های کوچیک و حداکثر 10 ساله!!!

شما راجع به چه دوره ای می حرفین؟

*::به نام خدا::*

هوالباقی...