با سلام
مطالبی که مایمیل عزیز فرمودند قسمتی درست بود اما قسمتی از آن یک مقدار با آنچه در اسلام و حکومت اسلامی گفته می شود تفاوت دارد مساله دموکراسی مساله ای کاملا غربی است یعنی ریشه آن از غرب است و معنی اصلی آن هم در غرب اما آنچه در ایران به نام دموکراسی ذکر می شود اگر بخواهیم با اسلام تطبیق داشته باشد باید معنایی جدا داشته باشد و کاملا متفاوت است با آنچه در غرب است .
درست است که امام علی علیه السلام بعد از گردآمدن مردم دور ایشان خلافت را قبول کردند اما این به معنای این نیست که امام خلافت پیامبر را از مردم گرفته باشد به این معنا است که امام دیدند که با جمع شدن مردم حجت تمام است و لازم است که حکومت ظاهری تشکیل دهند یعنی چه مردم دور ایشان جمع می شدند و چه جمع نشوند ایشان امام است و خلیفه پیامبر و تبعیت از ایشان واجب فقط جمع شدن مردم باعث بالفعل شدن این خلافت می شود .
در مورد رهبر هم در زمان غیبت مساله همین است یعنی رهبر بوسیله شرایطی که ائمه فرموده اند در واقع نائب ائمه است پس بوسیله مردم انتخاب نمی شود در واقع رهبر مشروعیت خود را از مردم نمی گیرد بلکه مشروعیت دینی دارد اگر چه مردم از او تبعیت نکنند باز هم رهبر است و این در زمان شاه هم بود یعنی امام سال 42 فرمودند نمایندگان مجلسی که این قانونهای ضد اسلامی را تصویب کرده اند از نمایندگی برکنارند اگر چه دولتی ها به حرف امام گوش ندادند و امام هنوز قدرت حکومت نداشت اما ولایت و رهبری دینی داشت و حرفش باید اطاعت می شد.
این جزء مسائل بسیار دقیق حکومت اسلامی است که باید خیلی دقت شود و معنی این حرف که می گویند ولایت فقیه انتصابی است نه انتخابی همین معنا است بعنی انتخاب مردم به رهبر مشروعیت نمی دهد بلکه ائمه با شرائطی که ذکر کرده اند برای این زمان مردم رهبر نصب کرده اند و علما فقط با تشخیص این شرائط در فرد آن را به مردم ابلاغ می کنند تا بفهمند رهبر شرعی آنها کیست .
پس اینکه امام فرمودند میزان رای ملت است یعنی چه ؟
این به معنای این است که اگر مردم از رهبر دینی تبعیت کنند رهبر می تواند حکومت کند اما اگر تبعیت نکنند و مانند مردم مدینه که از امیرالمومنین تبعیت نکردند رهبر هم مانند امام علی علیه السلام باید خانه نشین شود با اینکه ولایت دارد و رهبر دینی مردم است اما بخاطر تنها بودن و قدرت نداشتن نمی تواند حکومت کند از این جهت رای مردم خیلی مهم است که با رهبرشان همراه باشند یا نه ؟
البته در جامعه اسلامی بسیاری از جایگاههای حکومتی را خود رهبر به مردم واگذار کرده تا انتخاب کنند و بعد با حکم رهبر و تنفیذ او این انتخاب مردم از نظر شرعی هم اعتبار پیدا می کند و این امر شاید بخاطر مصلحت زمان و بزرگ شدن حکومت ها باشد .
