تبیان، دستیار زندگی

این پایگاه خبری نوشت : از ساری که به سمت شرق مازندران حرکت می کنید رفته رفته باید منتظر پیستی مهیج ! همراه با تنوع در جاده ای بین المللی ! باشید. سرعتگیرهایی که انسان را به یاد خاکریزهای مناطق جنگی می اندازد و گاه بجای اینکه سرعت را بکاهد جان را می کاهد.

دست انداز یا سرعتگیر ! چه فرقی می کند مهم اینست که این روزها در کنار گرانی ها و مشکلات اجتماعی, وضعیت جاده ها هم روی اعصاب مردم مانور می دهد.

طبق قانون سرعتگیرها بایستی باعلایم مشخص همچون تابلو – روشنایی – تغییر رنگ – خط کشی – درختکاری اطراف …کاملا مشخص باشند و حتی با توجه به عضویت جمهوری اسلامی ایران در کنوانسیون بین المللی مربوط به علایم راه ها، نصب هرگونه دست انداز و سرعت گیر در راه ها به ارتفاع بیش از یک اینچ (حدود 3 سانتی متر) نیز ممنوع است. اما آیا این استانداردها برای نصب سرعتگیر در سطح جاده های استان رعایت شده است؟

متاسفانه مسئولین هر شهر و روستا در مسیر شرق مازندران با توجه به ذائقه شان سرعتگیری (دست انداز) طراحی می کنند و یک شبه عملیات آنرا اجرایی می کنند تا حداقل به مسئولین استانی ثابت کنند که اگر اجرای طرح های جاده سازی، پل سازی و… در این منطقه سالها طول می کشد اما طراحی و پیاده سازی سرعتگیر در 24 ساعت قابل اجراست.

در این میان چشم و هم چشمی برخی شهرها از یکدیگر برای ساخت و تنوع این دست اندازها نیز جالب به نظر می رسد. برخی انگار مسابقه در ارتفاع گذاشته اند و ارتفاع بیشتر دست اندازهای شهر خود را به رخ یکدیگر می کشند. وکم نیستند شهرهایی که در گذشته و حال با همین دست اندازها به شهرت هم رسیده اند.

البته در این قافله ادارات و ارگان ها هم عقب نمانده اند و هر کدامشان هر طوری که صلاح می دانستند چه کاشت دست اندازهای پلاستیکی و چه با شخم زدن ! آسفالت نشان دادند که ید طولایی در این زمینه دارند.

امیدواریم مسئولین استانی الخصوص شخص معاون محترم عمرانی استاندار جناب آقای نبیان که در گذشته نیز وعده هایی در جهت ایمن سازی راههای استان داده بودند مسئله سرعتگیرهای غیر استاندارد و نا متعارف را که هرازگاهی موجب تصادف و آسیبهای شدید مالی و جانی نیز می گردد در اولویت های اصلی کاری خود قرار دهند.