تبیان، دستیار زندگی

گفتم: اگر گفتی یک زن هنرمند باحجاب چه کسی است؟

جواب داد: این که خیلی ساده است! کسی است که حجاب خود را کاملا حفظ کند، تا مچ دست او پوشیده باشد، زیر چانه اش مخفی باشد، زیبایی های صورتش را آشکار نکند، فراز و نشیب اندامش در لابه لای لباس مخفی بماند و ...

گفتم: صبر کن! این ها که گفتی حدود حجاب است. دوباره سوال می کنم: اگر گفتی یک زن هنرمند باحجاب کیست؟

گفت: حتما می گویید چادر سرش کند،...، پاهایش را طوری به زمین نزند که زیبایی هایش را جلوه بدهد، با ناز و اطوار راه نرود و با حیا راه برود.

گفتم: یک زن هنرمند باحجاب، «نامحرم زدا» است. در قرآن هم اصطلاح «محصن» برای او به کار رفته است. یعنی قلعه ای دارد که کسی به او نمی تواند نزدیک شود.

اینها که گفتی بخشی از نامحرم زدایی بود. اما یک زن هنرمند کسی است که از ابهّت و هیبت او هرگز نامحرم جرأت نمی کند به او نزدیک شود و تقاضایی را مطرح کند و یا درباره ی او در فکرش برنامه ریزی کند.نامحرم زدایی را ما زن ها خوب بلد هستیم.

در این صورت به او می گویند «عفیف».عرب ها به صدفی که درونش مرواریدی را پنهان کرده، می گویند: عفَّ. یعنی این صدف، مروارید را به تو نمی دهد مگر آن را بشکنی. آنقدر محکم در درونش مروارید را پنهان می کند که هرگز نمی توانید آن را از دل صدف بکشید بیرون. مگر این که صدف را بشکنید. این حالت را عربها می گویند: عفَّ. یعنی صدف از دست درازی کردن به مرواریدش جلوگیری کرد.

وجود زن از مرواریدهای عالم گران قیمت تر است. حالا اگر زنی وجودش را از دست نامحرم حفط کند، می شود عفیف.

تلخیصی از کتاب قرار-طاهره همیز