دوستان هر كسی شعر و مطلب عبرت آموزی داره اینجا بزاره تا همه از خوندنش لذت ببرند .

تخته سنگ

در زمان‌های گذشته سلطانی تخته سنگی را در وسط جاده قرار داد و برای اینكه عكس العمل مردم را ببیند خودش را در جایی مخفی كرد . بعضی از بازرگانان و ندیمان ثروتمند سلطان بی تفاوت از كنار تخته سنگ می گذشتند . بسیاری هم غرولند می‌كردند كه این چه شهری است كه نظم ندارد . حاكم این شهر عجب مرد بی عرضه ای است و......با وجود این هیچ كس تخته سنگ را از وسط بر نمی‌داشت . نزدیك غروب ، یك روستایی كه پشتش بار میوه و سبزیجات بود ، نزدیك سنگ شد . بارهایش را زمین گذاشت و با هر زحمتی بود تخته سنگ را از وسط جاده برداشت و آن را كناری قرار داد . ناگهان كیسه ای را دید كه زیر تخته سنگ قرار داده شده بود ، كیسه را باز كرد و داخل آن سكه های طلا و یك یادداشت پیدا كرد . سلطان در آن یادداشت نوشته بود هر سد و مانعی می‌تواند یك شانس برای تغییر زندگی انسان باشد .

روزی لقمان به پسرش گفت امروز به تو 3 پند خواهم داد که کامروا شوی.

 اول اینکه سعی کن در زندگی بهترین غذای جهان را بخوری!
 دوم اینکه در بهترین بسترو رخت خواب جهان بخوابی ! 
سوم اینکه در بهترین کاخ ها و خانه های جهان زندگی کنی !!! 

پسر لقمان گفت ای پدر ما یک خانواده بسیار فقیر هستیم چطور من  می توانم این کارها را انجام  دهم؟

لقمان جواب داد : اگر کمی دیرتر و کمتر غذا بخوری هر غذایی که میخوری طعم بهترین غذای جهان را می دهد .
اگر بیشتر کار کنی و کمی دیرتر بخوابی در هر جا که خوابیده ای احساس می کنی بهترین خوابگاه جهان است .
و اگر با مردم دوستی کنی و در قلب آنها جای بگیری و آنوقت بهترین خانه های جهان مال توست...

                   کافیست کمی فکر کنیم

 نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی......

به حباب نگران لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت....

غصه هم می گذرد آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند..

لحظه ها عریانند به تن لحظه خود جامه ی دلق مپوشان هرگز.

***سهراب سپهری***

ممنون استاد رها

آن قصر كه جمشید در او جام گرفت
آهو بچه كرد و روبه آرام گرفت
بهرام كه گور می گرفتی همه عمر
دیدی كه چگونه گور بهرام گرفت

*************
دی كوزه گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
وآن گل به زبان حال با او می گفت
من همچو تو بوده ام مرا نیكو دار

ممنونم  از نظر لطفتون  

به گورستان گذر کردم صباحی
شنیدم ناله و فغان و آهی
شنیدم کله ای با خاک می گفت
که این دنیا، نمی ارزد به کاهی.

 *********

به قبرستان گذر کردم کم و بیش

بدیدم قبر دولتمند و درویش
نه درویش بی کفن در خاک خفته
نه دولتمند ، برد از یک کفن بیش.