شارون پیش از آن هم در پاییز سال ۱۹۵۳ به همراه نیروهای نظامی تحت امرش موسوم به «یگان ۱۰۱» کشتار روستای «القبیه» در شمال قدس و در اراضی تحت اختیار اردن را مرتکب شده بود.
این حمله به نابودی کامل روستا و مرگ ده‌ها تن از اهالی آن منجر شد. این کشتار به حدی بی‌رحمانه بود که شورای امنیت سازمان ملل هم به آن واکنش نشان داد و اقدام صهیونیست‌ها را محکوم کرد.
شارون در سال ۲۰۰۱ نخست وزیر رژیم صهیونیستی شد و سیاست ترور بارز‌ترین رهبران فلسطینی را در پیش گرفت و دیوار حائل را بین سرزمین‌های اشغالی و کرانه باختری و غزه بنا کرد.
وی در سال ۲۰۰۵ طرح عقب‌نشینی کامل از غزه را اجرا کرد. همین اقدام با اعتراض راستگرایان اسرائیلی منجر شد و او را به خروج حزب «لیکود» و تأسیس حزب «کادیما» در ۲۱ نوامر ۲۰۰۵ وادار کرد. او در سال ۲۰۰۶ در حالی که سال پایانی نخست‌وزیری‌اش را می‌گذراند، بعد از سکته مغزی به کما رفت.
