تبیان، دستیار زندگی

ناصر فیض :

مُردم از فاجعه درد خماری ساقی!

تو هم امروز چرا جنس نداری ساقی!

گفتی از جنس شب پیش ندارم گرمی

رنگ رخساره گواه است که داری، ساقی!

گر از این جنس نداری پس از آن جنس بیار!

که از آن هم زده‌ام گاه گداری ساقی!

ناصر فیض

وامی شود به عادت معقول با کلید

هر قفل در، به دست شما هست تا کلید

درها بدون شک همگی باز می شوند

در قفلشان فرو برود هر کجا کلید

در را برای باز شدن آفریده اند

اما به شرط آن که بود با شما کلید

وقتی که قفل باز شود با فشار دست

یعنی که قفل وا شده اما ٬نه با کلید

از اتفاق های درون اتاق ها

دارد هزار خاطره و ماجرا کلید

در ها همیشه مسئله دارند ٬جالب است!

از راه قفل٬ رابطه دارند با کلید

هرگز گشودن در بسته گناه نیست

وقتی که آفریده برایش خدا کلید

تا بوده ٬ بوده یک تنه مشکل تراش٬ قفل

تا بوده ٬ بوده یک سره مشکل گشا ٬ کلید

قفلی که فکر باز شدن نیست در سرش

حالا تو هی بساز براش از طلا کلید!

گاهی اگر نخورد به در٬ یا که سخت خورد

باید که اندکی بشود جا به جا ٬کلید

زیرا به هیچ درد پس از آن نمی خورد

قفلی که رفته داخل آن را به را ٬کلید

گاهی که در به سعی خودش باز می شود

یعنی که احتیاج ندارد به ما کلید

این یک سفارش است که حتما عمل کنید

حالا که مثل بنده اسیر مشاکلید

آدم برای کار مهم گاه ٬لازم است

از روی هر کلید بسازد دو تا کلید

من خانه ام نمونه ی یک جای ساکت است

حتی درون قفلشْ٬ ندارد صدا کلید

هرگز یکی به قفل در ما نمی خورد

بارد اگر به روی زمین از هوا کلید

این راز خلقت است که جفت است هر چه هست

یعنی بدون قفل ندارد بقا کلید

آری اگر نبود به قفل احتیاج خلق

کی می شدند این همه در گیر با کلید

از قفل کهنه می شود آموخت عشق را

آسان ز قفل کهنه نگردد جدا٬ کلید

هرگز جدا نمی کند آن قفل را زخویش

وقتی چشیده مزه ی یک قفل را کلید

مشکل گشودن است و گره باز کردن است

کارش همیشه هست در این راستا کلید

هر قفل با کلید خودش باز می شود

دارد بدون شک همه ی قفل ها کلید

گاهی نگاه کن به سراپای قفل خویش

هرگز مکن به داخل آن بی هوا کلید

وقتی به هر طریق دری وا نمی شود

یا این که قفل مسئله دار است یا کلید

گاهی که قفل مسئله دارد درست نیست

بردن درون مسئله تا انتها کلید

یا نه٬ کلید مسئله دارد ٬ بدون شک

از جا تکان نمی دهد آن قفل را کلید

وقتی کلید می شکند در درون قفل

از در بلند می شود آواز وا کلید!

با این شکستن است که یکباره می کند

در راه قفل جان خودش را فدا کلید

غیر از درون قفل خودش من شنیده ام

باور کنید هیچ ندارد صفا کلید

دل می زند به ورطه ی دریای قفل ها

وقتی که یک کلید شود نا خدا کلید

یارب روا مدار که بیگانگان کنند

هرگز به قفل مام وطن آشنا کلید

روزی گره ز کار دلش باز می شود

قفلی که می کند همه شب ذکر یا کلید!

بی شک کلید هست شریک گناه قفل

وقتی مسلم است برایش خطا کلید

از قفل٬با کلید٬ درست استفاده کن

کاری نکن به جان تو گردد بلا کلید

یک عمر می توان سخن از قفل یار گفت

پس در میان این همه مضمون چرا کلید؟

گفتم خدا نکرده نیفتد تزلزلی

در ذهن آن کسی که نیفتاده جا٬ کلید

مفهوم پشت پرده ی آن را شکافتم

چون از کلید ذهن تو فرق است تا کلید

قفلی که صبح در سبد آزمایش است

باید به هیچ رو نخورد ناشتا ، کلید

تا و ا کنم طلسم مضامین بکر را

کردم ردیف شعر خود از ابتدا کلید

بادا همیشه باب فتوحش گشاده تر

صد مرحبا کلید و هزاران زها کلید

صد قفل اگر به در گه او رو بیاورند

تا صبح می دهد همه شان را شفا کلید

یک لحظه هم ندیدمت از قفل خود جدا

ای مظهر رفاقت و مهر و وفا٬ کلید!

افسوس بسته ماند و نشد باز گر چه من

کردم میان قفل مضامین بسا کلید

یک دل به سینه دارم و یک شهر دلستان

یارب عنایتی کن و بفرست شاکلید!

شعر ذیل  را تقدیم کرده ام به ناصر فیض عزیز و اولین کسی هم که شعر را برایش خوانده ام خود اوست و با کسب اجازه از محضرش اینجا ذکر می کنم.

امسال در دیدار شاعران با رهبر معظم انقلاب ناصر فیض  شعری با ردیف علیرضا قزوهخواند-در حضور خود جناب قزوه-  بعد  شاعرانی نیز به استقبال او (یا قزوه؟) رفتند و قزوه سرایی ها آغاز شد!البته استقبال من از ناصر فیض شدیدتر بود و باعث شد که ردیف هم تحت تاثیر قرار بگیرد!البته تر  واضح و مبرهن است که ارادت من به ناصر فیض عزیز امروزی نیست! کلیک (داخل پرانتز عرض کنم که علیرضا قزوه نیز از شعرای مورد علاقه ی  من است و به نظرم یکی از بزرگترین شاعرانی است که امروز داریم به ایشان هم دورادور  ارادت دارم.)خب حالا برویم تا شما را به فیض برسانم به شرح ذیل!:            

                                                         ناصر فیض!

 خوشدل و خوش نهاد، ناصر فیض           خوشگـــل و با سواد ، ناصر فیض

 تیپ او «پیت» را به یـــــــــاد آرد              نسخه ای از «براد» ، ناصر فیض      

 نیست هرگـــــز تپل-مپل چون ما           هیکلش چــون مداد ، ناصر فیض

 رفت روی تـــــــــرازوی حمــــــام            نصف "مهدی نــــــژاد" ، ناصر فیض

 بهر دلهـــای سوخته گشته است         شعـــــر طنزش پماد ، ناصر فیض

 تـــــــــــوی خودکــــار ضدّیخ ریزد           دشمن انجمـــــــــاد ، ناصر فیض

 در ردیف علیرضــــــا قــــــــــــزوه           شعــــــــر گفته زیاد ، ناصر فیض

 از مریدان او جهــــــــــــان پر شد          بهــــــــر رندان مراد ، ناصر فیض

 می کند تـــــــوی حلقه ی رندان          دائما انتقـــــــــــــاد ، ناصر فیض

 قبل هر شعــــــر طنز می خواند          آیـــــــــه ی ان یکاد ، ناصر فیض

 چند سالی است توی دفتر طنز          کرده بر پـــــــا ستاد، ناصر فیض

 در هنر، خلــــــــــــق ته-مه درّه           رفتـــــه روی چکاد ، ناصر فیض

 در گلستـــــــــــان بویژه گرمابه           یــــــــار "عبدالجواد" ، ناصر فیض

 عاشقــــــانش هلاک امضایش          شهره در هـــر بلاد ، ناصر فیض

 شعر او رفته تا به موزه ی لوور          شاعــــــر عهد ماد ، ناصر فیض

 لـــــــوح تقدیر باستانی داشت          با خط کیقبـــــــــاد ، ناصر فیض

 بــــــــــــوده پیش عبید زاکانی           مدتی طرح کـــاد ، ناصر فیض

 روی دیوان ســــــوزنی دیدم:            اثر زنده یـــــــــــاد ناصر فیض!

 عشــــــــــــق آنتالیا و آنکارا!           ترک و ترکی نژاد ، ناصر فیض

 می شود گــاه گـــــاه جورایی          عین «مشدی عباد»، ناصر فیض

 بادی آمد، نشست ناصر فیض          رد که شد، ایستاد ناصر فیض

 باد را بعد از آن به هجو کشید           عینهو برق و بــاد ، ناصر فیض

 قبض و بسطی است توی احوالش    گیر تنگ و گشاد ،ناصر فیض

 هر که را هر چه وعده کرد آخر          برد کلا ز یـــــاد ، ناصر فیض

 به کمــــا رفت تا دو سطر آورد          به بیاض از سواد ، ناصر فیض

 ساخت چاقو ولیک بی دسته           گرچه بود اوستاد ، ناصر فیض

یکشب آمد به خواب او اُملت            دسته در او نهاد ، ناصر فیض

دهنش را عوض نکـــــرد آخر             دهنش زنده باد ، ناصر فیض!

سلام =)

فکر می کنم آقای ناصر فیض در سری جدید برنامه "قند پهلو "هم حضور دارن.. البته من موفق نشدم ببینم ولی خبرهاش رو شنیدم 

اشعارشون خیلی شیرینه 
خیلی ممنون از شما  برای ثبت اشعار ..

خُب ، میگن درست میشه-منم میگم- چرا نشه!
قدیمام درست میشد، پس واسه چى حالا نشه؟!

تو عزاى ما بیاین، عروسى مون پیش كشتون
منم از خدا میخوام عروسى تون عزا نشه...

اگه آبادى رو دوست دارین ، حواستون باشه
كسى از جایى اومد، رفیق كدخدا نشه !

تا به جایى مى رسن خدا رو از یاد مى برن
هر كى معتبر میشه بشه ، ولى گدا نشه!

یه خونه ت دو تا بشه خوبه ! ولى به شرطى كه
جلوى هر كس و ناكس كمرت دو تا نشه

اگه خواست اینجورى شه،بذار خونه ت طورى باشه
كه اگه یه مهمونم داشتى تو خونه جا نشه!

دعواى تو خونه رو تو خونه فیصله ش بدین
خوبه اسرار آدم تو كوچه بر ملا نشه

نذا غم سرت خراب شه ! بمونى رو دستمون
مثل مستأجر بد كه از تو خونه پا نشه

گلیم بخت آدم خیلى باید سفید باشه
بره تو بشكه ى قیر اما جایى ش سیا نشه

زخمو هر جور و به هر جا كه دلت میخواد بزن
زخمه رو امّا یه جور بزن یه وقت غنا نشه!

پشت عینك خطا خدارو بهتر میشه دید
داورى كشكه اگه توى زمین خطا نشه

نمیدونم این خوبه براى آدم یا بده؟!
كه زنش تا آخر عمرم ازش جدا نشه!

خیلى ها زن میگیرن اما یه روز طلاق میدن
مگه آدم میشه كه دچار اشتبا نشه؟!

به جاى پسر بگو اژدها، اصلاً بگو مار
واسه دست پدرش وقتى پسر عصا نشه

بعضى از شاعرا تو قطار به دنیا اومدن
كاش كه بعد از این دیگه شاعرى زا به را نشه!

خب منم شاعرم، اما از همون اول كار
نمى خواستم به كسى بگم،یه وقت ریا نشه!

شعر ما پا توى كفش هیچ كسى نمى كنه
تا زمانى كه كسى موى دماغ ما نشه

اگه چیزى هم نوشتیم ، نگرونیم همیشه
ما كه هیچ... یه وقت كسى مزاحم شما نشه!
ناصر فیض

زائر آواره

حالا که شده نوبت وام من ، از این رو
اینقدر مشو جان رضا ضامن آهو

زُوّار تو هستند ز هر قوم و ز هر رنگ
سر گرم طواف تو به هر شکل و به هر بو

پرسید کسی ،  میرسد آیا به جلو  دست؟
گفتم که: من اینجا ،  چه خبر دارم از آن تو !

چون قوّت چشمان مرا حدّ و حدودی ست
حتی اگر اقدام کنم با خم ابرو !

در صحن هم آقا ! به خدا بود نصیبم         
گه دسته ی جارو و زمانی خود جارو

پهلوی ضریح توام اما به چه وضعی!
خدّام تو نگذاشت برایم پک و پهلو

با فلسفه و منطق و طب کار ندارم
بیمار تو را نیست نیازی به ارسطو

صد بار برانی اگرم از درت ، آقا !
این زائر آواره مگر میرود از رو ؟!
ناصر فیض