رشته کوه های کرکس در حدود 110 کیلومتری اصفهان در شمال شهرستان میمه و در جنوب غربی شهرستان قمصر و شمال شهرستان کامو ( کامو به معنی دهانه آب است) واقع شده است.
روستای کامو در دامنه کوه سربه فلک کشیده گرگش که کاشان را از مسیر میمه به اصفهان وصل میکند، بلندترین نقطه جغرافیایی استان اصفهان نسبت به سطح دریا است. کامو اگرچه بافتی نسبتا روستایی دارد ولی وجود برخی ساختمانهای آجری با معماری شهری فضای سنتی روستا را تا حدی دگرگون کرده است.
این منطقه از غرب به روستای آزران ازشرق به روستای قهرود از جنوب به روستای چوگان و شهر جوشقان قالی و از شمال به شهر برزک محصور است.
بر اساس اطلاعات کتب قدیمی، کامو جزو اولین نقاطی است که در دوران اولیه زمین شناسی از زیر آب خارج شده است و اولین منطقه در استان اصفهان است که امکان حیات یافته و دارای تمدنی کهن است که یافت سنگواره جانداران اولیه و دریازی در منطقه کامو با قدمت چند هزار ساله، غارهای سنگی و حجاری های ابتدایی بر روی سنگ ها در کوهستان های اطراف نشانگر اسکان انسانهای اولیه در این منطقه است.
پس از عبور از خیابان های محصور شده از درختان سرسبز کامو، جاده ای بارک و آسفالته در میان دشت های منتهی به رشته کوه های کرکس خودنمایی می کرد.
البته آن طور که دستاندرکاران طرح رصدخانه تعریف میکردند تا دو، سه سال پیش تنها راه دسترسی به قله گرگش، کوره راهی بوده که از کامو به قله کشیده شده بود که 9 کیلومتر اول این راه «جیپرو» بود اما طی کردن بقیه آن، یعنی چهار کیلومتر بعدی تا قله، فقط پیاده یا با قاطر امکان داشت.
با توقف کوتاه در ابتدای جاده اختصاصی رصدخانه و اضافه شدن یکی از قدیمی ترین افراد گروه مطالعات مکان یابی و تنها بازمانده این گروه، جاده را به سمت قله طی کردیم.
هفت کیلومتر از 11 کیلومتر جاده دسترسی به قله گرگش به شکل کاملا دقیق و محاسبه شده به پهنای 6 متر با دو شانه خاکی در دو طرف که عرض هر کدام یک متر بود، آسفالت شده بود.
قله گرکش، میزبان رصدخانه ملی ایران
به گفته دکتر اربابی، مدیر توسعه طرح رصدخانه ملی ایران، طبق سفارش طرح رصدخانه ملی، راه اصلی باید در تمام فصلهای سال و به خصوص در ایام بارش سنگین برف و باران قابل استفاده باشد و باید بتوان در آن قطعات و ابزارهای اپتیکی آسیبپذیر با حجمها یا وزنهای نامعمول را با حداقل لرزش و مطلقا بدون وارد آمدن ضربه حمل و نقل کرد. شیب جاده در هیچ ناحیهای نباید از 10 درصد تجاوز کند و شعاع پیچهای آن باید در حدی باشد که عبور ایمن تریلیهای طویل را امکانپذیر کند.
پس از یک ربع ساعت عبور از پیچ و خم های جاده اختصاصی رصدخانه، ابتدا در میان دشت و سپس دره های محصور شده قله های بزرگ و کوچک، بخش آسفالته جاده به اتمام رسید و گروه برای تعویض خودرو به خودروهای فورویل جهت عبور از جاده خاکی و شنی آماده شد.
در مسیر حرکت لودرها و کامیون های بسیاری مشغول بهسازی جاده بودند. بلاخره با گذشت حدود بیست دقیقه به نوک قله هموار شده گرگش رسیدیم.
از روی قله گرگش به راحتی میشد مناطق بکر و طبیعت خاص و زیبای قمصر، جوشقان و کامو را در میان غبار محلی مشاهده کرد.