الف- بیشتر پدران ، به سبب کار و مشغله های اجتماعی ، در خانه کمتر حضور فیزیکی دارند و برخی نیز با توجه به نوع کار و یا با قبول کار کمتر ، بیشتر در خانه در کنار خانواده خویش قرار می گیرند .
با تأسف زیاد عدهّ ای از پدران ، اگرچه در خانه حضور فیزیکی دارند ولی از حضور روانی شان خبری و اثری نیست زیرا به هنگام حضور در خانه ، همواره با سایر افراد خانواده سر جنگ و دعوا دارند و به جرو بحث های بیهوده می پردازند و با آزارها و زخم زبانهایشان ، تخریب روانی و شخصیتی اعضای خانواده را باعث می شوند و یا بود و نبودشان یکی است و هیچ گونه حساسیت مؤثر و یا واکنش مثبت و سازنده ای نسبت به فرزندانشان از خود نشان نمی دهند .
در مقابل هستند چه بسیار پدران دلسوزی که اگر چه در بیرون از خانه به کار اشتغال دارند ، ولی همه ی فرزندان ، حضور روانی شان را بخوبی احساس می کنند . زیرا چنین پدرانی ، با استفاده از هر فرصتی ، با خانوادشان تماس می گیرند و مسائل خانه را با دقت پیگیری می نمایند و گه گاهی هم با مدد خواهی از برخی فرزندان انجام کارها را ، برای همسر و فرزندانشان آسان می کنند و با این ترتیب می توان گفت حضور روانی پدران در خانه هم لازم و ضروری است .
پدران آگاه می دانند در زمانی که در خانه حضور دارند ، باید پسران بزرگتر خود را ، با بذل و مهر و محبت پدری ، با خود نزدیک کنند تا آنجائیکه در نبودشان ، آنان براساس تفاهیم ایجاد شده بین پدر و فرزند ، همیشه با احساس مسؤولیت ، وظایف خود و همچنین برخی وظایف پدر نسبت به خانواده را در غیاب پدر بعهده بگیرند .
