نام علمی درختان افرا از واژه ای لاتین برگرفته شده که به معنای تیز و سخت می باشد و علت این نامگذاری نیز تیز بودن انتهای لوب برگ بعضی از گونه های آن است.
درخت افرا در ایران دارای گونه ها و واریته های متعددی است. درخت افرا در نواحی جنگلی و در خاک های گچی می روید و به خصوص در جنگل های شمال ایران فراوان بوده و گونه هایی از آنها در باغها و پارکها برای زینت کاشته می شوند.
بذر اکثر افراها در پاییز می رسد. قبل از کاشت اگر بذر به مدت یک هفته در آب غوطه ور باشد و هر روز آب آن تعویض شود، در جوانه زنی موثر خواهد بود به طور کلی نباید گذاشت بذر درختان افرا خشک شود. موقع کاشت در عمق یک سانتی متری با پوشش نازک از ماسه و در محلی سایه دار کاشته می شود.
قلمه علفی افراها که در خارج از فصل خود تهیه می شوند، تحت شرایط گلخانه ای و با استفاده از ایجاد زخم و پودر دو درصد اسید ایندول بوتریک (iba) و پنج درصد بنومیل ریشه دار می شوند، قلمه نیمه خشبی افرای سیاه در شرایط گلخانه و زخم زنی و پودر تالک به میزان 8000ppm ریشه دار می شود همچنین قلمه افرای چینی هم در فضای باز و هم در شرایط گلخانه می تواند ریشه دار شود به شرطی که حداقل یک ماه در زیر ماسه بماند و سپس نسبت به کشت آن اقدام شود.
در مورد درخت افرا هرس لازم نیست فقط کافی است در بهار شاخه های خشک و بیمار حذف شوند. درختان افرا غالبا دارای چوبهای صنعتی هستند که علاوه بر استفاده های مختلف صنعتی، مبل سازی، روکار و غیره در مصارف روستایی چوب آن را برای تهیه لت جهت پوشش خانه ها، تیر و تخته های کندوج (انبار برنج)، دسته بلو و فوکا به کار می برند و برگ آن عموما به مصرف تعلیف گاو می رسد.
برگ ها اکثرا پنجه ای متقابل شانه ای شامل 3 تا 5 برگچه نوکدار با دانه های نامنظم است. میوه ها فندوقی دارای دو بال به شکل 8 با زاویه بین دو بال که از 45 درجه تا 180 درجه متغیر می باشد، در تابستان می رسد افراها به بیشتر خاکها و شرایط مقاوم هستند.
