تبیان، دستیار زندگی

 این روزها در برخی از استان های کشور شاهد ورزشی جدید به نام «پارکور» هستیم، اگرچه چنین ورزشی طبعا به لحاظ ساختار آناتومیک مخصوص آقایان بوده ولی به هر روی پای زنان نیز به آن باز شده است؛ اگر تا پیش از معضلات فرهنگی که گریبانگیر فرهنگ ایرانی_اسلامی بود رنج می بردیم حال باید شاهد حضور زنان و دخترانی باشیم که از در و دیوار بالا می روند البته در سطح شهر!

 

 

 

به نظر می رسد حضور عده ای محدود از دختران که به این ورزش روی آورده اند فرصت مغتنمی برای رسانه های غربی است تا با تکرار حرف های پوچ و بی معنی فضای فرهنگی-سیاسی کشور را به چالش بکشانند؛ در همین رابطه سایت دویچه وله با انتشار عکس هایی از دو ورزشکار پارکور که در حال انجام حرکات نمایشی هستند قصد دارد آن را به تمام ایران و بلکه دختران و زنان ایران ربط دهد.

 

 

*چرا پارکور به ایران راه یافت و فراگیر شد؟ جامعه‌شناسان جواب این سوال را در سیستم سیاسی ایران و جایگاه حاشیه‌ای جوانان آن جستجو می‌کنند.

 

**جوانان حاشیه‌نشینی که به پارکور روی آوردند، به دنبال راهی برای عبور از موانع و حصارها بودند؛ بی‌دلیل هم نیست که درست این مناطق به مرکز ناآرامی‌های جوانان در فرانسه تبدیل شد. [در حالی که با مراجعه به بیوگرافی این ورزش چنین چیزی استنباط نمی شود]

 پارکور به معنای خاص آن، توسط "ریموند بل" سرباز فرانسوی جنگ ویتنام بود پایه‌گذاری شد. او فرزندش "داوید" را با خود به جنگل می‌برد تا روش عبور از موانع طبیعی را به او بیاموزد. "داوید بل" بعدها آموزه‌های پدر را به صورت مدون درآورده و به صورت امروزی وارد شهر می کند.

اولین پیشینه‌ی پارکور به صورت حرفه‌ای در ایران به حضور "امیرحسین ایمانی و کوشا فتحی‌نژاد" در فیلم مستند سال ۲۰۰۳لندن بپر (Jump London) باز می‌گردد. هدف این فیلم نشان دادن گسترش پارکور در دنیا بود. بدین منظور تهیه‌کنندگان فیلم از گروه‌های فعال پارکور در دنیا تقاضای همکاری نمودند و گروه " irPk" که بعداً به "رها" تغییر نام داد نیز با این پروژه همکاری کرد.

با گسترش پارکور در ایران "امیرحسین ایمانی" در تابستان سال ۲۰۰۴به لندن رفت تا زیر نظر یکی از حرفه ی ترین گروه‌های پارکور آموزش ببیند. سایت "urbanfreeflow.ir" از نوامبر ۲۰۰۴با اجازه آن گروه شروع به کار کرد.

 در پاییز همان سال این گروه به "رها" تغییر نام داد و در سال ۱۳۸۴اولین دوره کلاس‌های پارکور با هدف انتقال تجربه‌هایشان در مجتمع ورزشی شهید چمران (بولینگ عبدو) برگزار شدند و وب‌گاه "parkour.ir" نیز شروع به کار کرد.

 توجه رسانه‌ها با اجرای نقش دو نفر از اعضای گروه رها در کلیپی به نام کبوتر (تابستان ۱۳۸۴)، تولید فیلمی کوتاه برای جشنواره پلیس، مصاحبه با نشریات مختلف و شرکت در نمایشگاه بین‌المللی ورزش ۲۰۰۸به پارکور جلب شد و با معرفی آن، علاقه‌مندان بسیاری شروع به تمرین کردند

اگرچه انتشار چنین تصاویری توسط رسانه های معلوم الحال بیشتر با هدف سیاسی صورت گرفته و نه بیان مشکلات و دغدغه های مختلف جوان ایرانی اما لزوم توجه مدیران و مسئولان ورزشی را بیش از پیش به این مهم می طلبد چراکه اساسا انجام چنین حرکاتی جدا از مسئله فرهنگی مسبب حوادث غیرقابل اجتنابی است که علاوه بر جوان، جامعه را نیز مورد تاثیر قرار می دهد.

 در خصوص بانوان ورزشکار نیز اگرچه آمار مورد تاییدی در دسترس نیست ولی چناچه اقبال عمومی از ناحیه ایشان وجود داشته باشد باید امکانات مورد نیاز برای آنها فراهم شود.

 امیدواریم از هرگونه برخورد شتاب زده با ورزشکاران قبل از احداث مکانی خاص برای انجام "پارکور" اجتناب شود.  

منبع: ما هستیم