درسته که پیام کلی قرآن، خوب بودن هم است اما آیا این کتاب که معجزه الهیه... صرف همین که خوب باشیم، پیام داره و باید کنارش زد... اگه این طور بود دیگه لازم نبود نازل بشه... اصلا این چه معجزه ایه...!؟
با این حساب نمیشه گفت که من خوب هستم پس قرآن هم نمی خونم... قرآن کتاب هدایته... چطور بدون اون می تونیم راه نجات رو پیدا کنیم... پس بهتره که قرآن حضور مستقیم تو زندگی مون داشته باشه، و اثرات خوب بودن رو از اون بگیریم... پیامبر خدا آخرین وصیتش چی بود؟ فرمود: من دو چیز گران بها براتون به جا می ذارم که تا قیام قیامت جدایی اون ها ممکن نیست... قران و اهل بیت (علیهم السلام)... با این وجود چطور قرآن نخونیم و خوب باشیم... البته این هم به این معنی نیست که قرآن خوندیم پس دیگه آخر آدم خوبا شدیم.... نه؛ باید از قرآن درس گرفت و با خوندنش تدبر و تفکر کرد... پس می گوییم: من خوب هستم، چون راه درست بودن رو بلدم... چون هدایت شدم بوسیله کتاب آسمانی... کتاب آسمونی رو می خونم و به فرمایشات اون عمل می کنم... و از امور حرامش دوری می کنم... همین عملکرد ما، همراهی ما با قرآن رو می رسونه... اگه ما از اون دور باشیم... حتی نگاهمون هم بهش نیوفته، چطور خوب باشیم...
متأسفانه این تلقین دشمن از چند صد ساله قبل به ماها القا شده که قرآن فقط برای مرده هامونه و در مراسم اموات استفاده داره... با همین روش اثرات اون رو تو زندگیمون کم رنگ کردند... لذا جوامع اسلامی با وجود غنای کامل آموزه های دینی، معارفی و اعتقادی، باز هم عقب موندن... پس قرآن رو همیشه به همراه داشتن و مواظبت از اون، می تونه خیلی تو پیشرفت فردی و اجتماعی تاثیر بذاره... و نباید از اون غافلگیر شد.
جواب دیگری که باید به اون شخص داد اینه که مگر پیامبر و امامان علیهم السلام آدمای خوبی نبودن که قرآن می خوندن مگر همین حالا بهترین آدمای دنیا مثل علما و ... قرآن نمی خونن؟
آدم خوب که هیچ وقت از قرآن جدا نمی شه بلکه قرآن برای آدمای خوبه که با خوندن اون هر چه بیشتر به خوبی هاشون و نورانیتشون اضافه کنند.
