شاید برای شما هم چنین سوالی پیش آمده باشد که بزرگترین‌ها در دنیای پیرامون ما کدام اجسام می‌باشند. اگر تاکنون در نزدیکی اهرام مصر و یا برج دبی ایستاده باشید عظمت و بزرگی این سازه‌ها شما را حیرت زده خواهند نمود. اما آنچه در این مقاله به بررسی آن خواهیم پرداخت  به چنان ساختارهای عظیمی‌در جهان اشاره دارد که حتی تصور اندازه برخی از آنها نیز دشوار است.  

در ادامه این مطلب، ۱۰ انتخاب برتر برای بزرگ ترین اجرام در کیهان را به شما معرفی خواهیم نمود. در این مقاله با بزرگ ترین  سیاره، بزرگ ترین ستاره، بزرگ ترین سنگ آسمانی، بزرگ ترین سیاهچاله ، بزرگ ترین کهکشان، و دیگر ساختارهایی از کیهان آشنا خواهید شد که شاید تاکنون حتی نام آنها را نیز نشنیده باشد. اینها بزرگترین اجرام در جهان هستی می‌باشند:

بزرگترین سیارک

“سرس” بزرگ ترین سیارکی (asteroid) است که تاکنون شناسیایی شده است. این سیارک در حدود ۶۰۰ مایل (به بزرگی کالیفرنیا) قطر دارد. سرس آنقدر عظیم است که نیروی گرانشی اش آنرا وادار به داشتن شکلی کروی نموده و همچنین لقب “سیاره کوتوله” به آن داده شده است. این سیارک  آنقدر بزرگ است که شامل ۲۵% درصد از جرم کمربند سیارک‌ها می باشد. اگر شما کلیه اجرام موجود در کمربند سیارک‌ها را در کنار یکدیگر جمع کنید، جسم حاصله تنها ۲٫۵ برابر از سرس بزرگتر خواهد بود

بزرگترین سیاره

سیاره TRES4که در صورت فلکی هرکول واقع شده است دارای قطری ۷۰% بزرگتر از سیاره مشتری است، اگرچه جرم آن هشتاد درصد از  مشتری کمتر می باشد. این بزرگترین سیاره ای است که تاکنون شناسایی نموده ایم.

بروزرسانی: یافته‌های علمی جدید نشان می دهد که ظاهراً سیاره فراخورشیدی WASP-17bحتی از سیاره TRES4نیز بزرگتر است. باوجود اینکه شعاع آن دوبرابر سیاره مشتری است، تنها نیمی از جرم مشتری را داراست. این حتی آنرا در درجه ای سبک تر از سیارهTRES4قرار داده است.

بزرگترین ستاره

VY Canis Majorisبزرگترین ستاره ای است (در قطر) که تاکنون شناسایی شده است. این ستاره از خانواده ستارگان مشهور به “غول‌های قرمز” می باشد. قطر این ستاره ۲۰۰۰ بار بزرگ تر از خورشید است و برای پرسرعت ترین اتومبیل جهان ۲۶۰۰ سال زمان نیاز است تا مسیر دور آن را یکبار پیمایش نماید. اگر شما  ستاره VY Canis Majoris  را جایگزین خورشید منظومه شمسی نمایید، شعاع آن از سیاره زحل عبور خواهد نمود (برای مقایسه اندازه آن با خورشید به تصویر مقابل نگاه کنید )

بزرگترین سیاه چاله

سیاه چاله‌ها از لحاظ فیزیکی مناطق عظیمی از فضا نمی باشند. اما با نظر گرفتن جرم بسیار بالای آنها، سیاه چاله‌ها از جمله بزرگترین اجرام موجود در کیهان قلمداد می شوند. quasar OJ287بزرگترین سیاه چاله ای است که ما تاکنون شناسایی نموده ایم. بر اساس محاسبات تخمین زده می شود که این سیاه چاله بسیار عظیم جرمی معادل با ۱۸ میلیارد برابر جرم خورشید داشته و در مرکز یک کهکشان واقع شده است. برای درک بهتر، این سیاه چاله را جسمی در نظر بگیرید که از کل منظومه شمسی ما نیز بزرگتر است . اگر می خواهید بدانید یک سیاه چاله تا چه اندازه می تواند بزرگ باشد،  بر اساس تحقیقات دانشمندان هیچ محدودیتی در این زمینه وجود ندارد!

 بروزرسانی (۱۱/۲۸/۲۰۱۲): یافته‌های جدید علمی هر روزه ما را شگفت زده می نمایند. محققان دانشگاه تگزاس، با بکارگیری تلسکوپ Hobby-Eberly، سیاه چاله تازه ای را یافته اند که این سیاه چاله در حال حاضر به عنوان بزرگترین ابرسیاه چاله شناخته می شود. این سیاه چاله در مرکز کهکشان NGC 1277واقع شده است. این سیاه چاله آنقدر عظیم است که ۱۴ درصد از جرم کل کهکشان را به خود اختصاص داده است. 

 بزرگترین کهکشان

یک ابرکهکشان، کهکشانی است که با بسیاری از کهکشان‌های دیگر ادغام شده و آنها در مرکز خوشه کهکشانی واقع شده اند. تاکنون بزرگترین نمونه ای که شناسایی گشته است، بر اساس توافقات ابر-کهکشان IC1101می باشد. اندازه آن ۶ میلیون سال نوری می باشد و این در حالیست که کهکشان راه شیری دارای اندازه ای تنها معادل ۱۰۰هزار سال  نوری است. (یعنی اگر با سرعت نور حرکت نمایید، زمانی معادل ۱۰۰ هزار سال طول می کشد تا از یک سمت کهکشان، به سمت دیگر بروید )

IC1101، تقریباً ۶۰ برابر از کهکشان ما بزرگتر می باشد.

نواحی رادیویی

همانطور که  ماده در معرض یک سیاهچاله تحلیل می رود، در سرعت‌های بالا و در قطب‌های سیاهچاله‌ها، مقداری از ماده و انرژی به بیرون پرتاب می شود. این تشعشعات به شکل نواحی بسیار عظیم و  جریان‌هایی از انرژی رادیویی بوده که با یک تلسکوپ رادیویی قابل مشاهده می باشند. بزرگترین نمونه مشاهده شده تاکنون در کهکشان ۳C236واقع در  صورت فلکی اسدالاصغر (شیر کوچک) می باشد. اندازه آن محدوده ای در حدود ۴۰ میلیون سال نوری است. اندازه این جریان‌ها از یک سو تا سوی دیگر، حتی از بزرگترین  کهکشان‌ها نیزعظیم تر می باشند.

حباب‌های آلفا لیمان

این حباب‌ها ، حاصل تولد خوشه‌های کهکشانی و  با عمری بسیار کوتاه می باشند. آنها یک جسم بی شکل پر شده از گاز بوده که به طور کامل منعقد نشده و یا هنوز به محدوده گرانشی و یکپارچگی نرسیده اند. آنها از لحاظ شکل ظاهری شبیه یک جانور تک سلولی یا ماهی ژله ای می باشند. بزرگترین نمونه شناسایی شده دارای وسعتی معادل ۲۰۰ میلیون سال نوری بوده و در صورت فلکی دلو قرار گرفته است

Bootes Void

 کهکشان‌ها معمولاً در خوشه‌ها مقیم شده اند. حتی کهکشان ما (راه شیری) نیز اینچنین است. این خوشه‌ها به آهستگی و به واسطه نیروهای گرانشی به یکدیگر متصل شده و در گروه‌هایی در امتداد فضا/زمان بسط می یابند. اما سایر بخش‌های غیرمقیم چطور؟

بزرگترین آنها  “Bootes Void” خوانده می شود. این ناحیه “تهی”، منطقه ای با وسعت ۲۵۰ میلیون سال نوری می باشد. منطقه ای آنقدر وسیع که در آن ۲۵۰۰ کهکشان راه شیری را می توان در کنار یکدیگر قرار داد. تهیگاه‌ها مانند حفره‌هایی در کیهان می باشند و  “Bootes Void” بزرگترین آنهاست. 

ابرخوشه شپلی

این عظیم ترین شی به هم پیوسته با نیروی گرانش است که ما تاکنون می‌شناسیم. ابرخوشه شپلی مجموعه ای از کهکشان‌هاست که محدوده آن بالغ بر ۴۰۰ میلیون سال نوری می‌باشد. این بدان معناست که کهکشان راه شیری ما ۴۰۰۰ برابر کوچکتر از این ساختار است و عبور از آن حتی برای پرسرعت ترین فضاپیماها  تریلیون‌ها سال به طول خواهد انجامید. 

شبکه کیهانی

اکثر ستاره شناسان بر این باورند که بزرگترین ساختار در جهان هستی، شبکه کیهانی است. این شبکه را می‌توانید مانند داربستی بی انتها از خوشه‌ها و ابرخوشه‌های کهکشانی احاطه شده با ماده تاریک در نظر بگیرید که دارای ساختاری شبیه به شبکه ای سه بعدی ازتارهای عنکبوت است. خوشه‌های کهکشانی و ماده تاریک “هاب”هایی را می‌سازند که رشته‌های کهکشان‌ها این‌هاب‌ها را به یکدیگر متصل نموده  و شبکه ای شبیه به تصویر روبرو اینجا می‌نمایند.

و اما این شبکه تا چه اندازه بزرگ است؟ اگر کهشکان راه شیری یک دانه خشخاش بود، آنگاه شبکه کیهانی از جهان قابل مشاهده، به اندازه استادیوم ‘رز باول’ می‌بود.

nojavanha.com