«بن یوسف» که با این نام در هالیوود شناخته شده است، با نام «عبدالوهاب بن یوسف» در الجزیره در خانواده‌ای 9 نفره به دنیا آمد.
پدرش دیپلمات الجزیره در عربستان سعودی بود به همین خاطر او بخش اعظمی از کودکی را در عربستان سپری کرد، سپس برای تحصیلات دانشگاهی راهی لندن شد.
«بن یوسف» همزمان با تحصیل در رشته بازرگانی به صورت فرعی رشته تئاتر را نیز دنبال کرد و دو سال پیش از مهاجرت به لس‌آنجلس، مدت دو سال به صورت مدل برای مجلات مهم انگلستان و برخی تبلیغات تلویزیونی کار کرد. او هم‌اکنون در سانتا مونیکا در لس‌آنجلس زندگی می‌کند.
*برای شناساندن مردمم به دیگر مردم جهان وارد عرصه بازیگری شدم
او در سایت شخصی‌اش هدف خود از ورود به عرصه بازیگری را شناساندن فرهنگ مردم خاورمیانه به مردم دیگر کشورهای دنیا عنوان می‌کند.
بن‌یوسف در این‌باره می‌نویسد: زندگی من با روح اسلام عجین شده و با انرژی زیادی از دنیای معاصر در هم آمیخته است.
او که در فیلم «مونیخ» به کارگردانی «استیون اسپیلبرگ» و در سریال مشهور تلویزیونی «قانون و دستور» ایفای نقش کرده است، اکنون سال‌هاست که در ماه مبارک رمضان در مساجد، مراکز اسلامی و گاه در کلیساهای لس‌آنجلس اذان می‌گوید.
یک روزنامه یهودی در این‌باره می‌نویسد: «بن یوسف» 1500 یهودی، مسلمان و مسیحی را در مرکز اسلامی کالیفرنیا جنوبی به نماز فرا می‌خواند، حتی تعدادی از یهودیان به صفوف نمازگزاران می‌پیوندند. همه با هم می‌ایستند، خم می‌شوند و در نهایت سر بر زمین می‌نهند... برخی از یهودیان و مسیحیان نیز در حالی‌که چشمانشان نمناک است، به اذان او گوش می‌دهند و سپس به تماشای صف نمازگزاران می‌ایستند.
بن یوسف در حال اقامه اذان
اذان‌گویی «بن یوسف» در لس‌آنجلس به قدری مشهور است که بسیاری به شوق شنیدن صدای او به مساجد روی می‌آورند. او هنگام گفتن اذان چشم‌هایش را می‌بندد، دست بر گوش می‌نهد و با صوتی بسیار زیبا اذان می‌گوید. البته او اذان‌گویی را از هشت سالگی آغاز کرده است.
*با اذان مردم را به عبادت و خوبی‌ها دعوت می‌کنم
«یوسف» خود در این‌باره می‌گوید: هدف از گفتن اذان دعوت مردم به اقامه نماز است، من در اذانم شهادت می‌دهم که هیچ خدایی مگر خدای یکتا نیست، شهادت می‌دهم که محمد(ص) پیامبر خداست و پس از آن مردم را به نماز و به خوبی‌ها (حیّ علی خیر العمل) فرا می‌خوانم.
«یوسف» 34 ساله که در قسمت دیگری از زندگی‌اش، بازیگری هالیوودی است که البته به خاطر رنگ چهره‌اش مجبور به بازی در نقش‌های خاص است.
بن یوسف در یکی از فیلم‌هایش
او در این باره می‌گوید: بسیاری اوقات پیش آمده که نقش یک فرد از آمریکای لاتین را بازی کرده‌ام و یا حتی فردی با نژاد نامعلوم!
چه در تلویزیون و چه در سینما، او معمولا نقش جوانی مسلمانی جسور و مبارز را بازی می‌کند، پس از حادثه 11 سپتامبر نیز کاملا مشخص است که نقش‌های پیشنهادی به او و دیگر بازیگران مسلمان به مراتب منفی‌تر از پیش است.
*بازی در نقش‌های خاص در هالیوود و در عین حال حفظ مسلمانی به هیچ کار آسانی نیست
«بن یوسف» در یک کنفرانس مطبوعاتی که در یکی از مساجد لس‌آنجلس برگزار شد، درباره اینکه چگونه هم می‌تواند اذان بگوید و هم در برخی از فیلم‌های هالیوود نقش منفی بازی کند، به اهالی رسانه گفت: خیلی اوقات این سوال از من پرسیده می‌شود، خوب نمی‌توانم دروغ بگویم چون این کار به هیچ وجه آسان نیست. چون از یک سو دوستان مسلمان من هستند که هیچ درکی از علاقه به بازیگری ندارند و از طرف دیگر دوستان بازیگر من هستند که هیچ درکی از علاقه من به مسلمان بودن ندارند.
*همواره از پذیرش نقش‌های تحقیرکننده جامعه‌ام (مسلمانان) اجتناب کرده‌ام
وی می‌افزاید: من تاکنون چندین بار نیز نقش یک تروریست را بازی کرده‌ام مثل نقش یکی از فلسطینی‌های عضو پروژه سپتامبر سیاه در فیلم «مونیخ» ساخته «استیون اسپیلبرگ»، ولی همواره از پذیرش نقش‌هایی که سعی در منفی جلوه دادن چهره جامعه مسلمانان دارد، خودداری کرده‌ام. من همواره در تلاش بوده‌ام که میان زندگی حرفه‌ای و زندگی شخصی‌ام به عنوان یک مسلمان توازن را برقرار کنم.
«عمر شریف» دیگری در راه است
«جهاد ترک»، یکی از دوستان «بن یوسف» و همچنین رئیس مدرسه عالی اسلامی «بایان کلارمونت» در جنوب کالیفرنیا می‌گوید: زمانی‌که شما به یک صدای زیبا گوش فرا می‌دهید، در واقع روحتان به گونه‌ای به عالم ربانی وصل می‌شود که قابل وصف نیست.
وی می‌افزاید: «بن یوسف» با آن چهره جذاب و صدای زیبایش پس از «عمر شریف» شاید نه به این زودی‌ها ولی سرانجام به مشهورترین بازیگر عرب هالیوود تبدیل خواهد شد و او می‌تواند معرف چهره حقیقی اسلام برای دنیای غرب باشد.
*متاسفانه مسلمانان در هالیوود هیچ بازیگر نقش اولی ندارند
«یوسف» در این‌باره می‌گوید: متاسفانه جامعه مسلمانان در هالیوود هیچ بازیگر نقش اول مرد ندارد. زمانی‌که نوجوان بودم از تماشای بازی «تام کروز»، «رابرت دنیرو»، «آل پاچینو» و «دنزل واشنگتن» لذت می‌بردم ولی هیچکدام از آنها مسلمان نبودند.
