((کوچه های کوفه))
بازم امشب دل من پریشونه
این دلم بازم علی رو میخونه
دلم امشب پره از درد و غمه
یاد کوفه یاد رنج و ماتمه
دلم امشب شده مثل دیوونه
توی کوچه های کوفه روونه
هی داره این درو اون در میزنه
به تموم کوچه سر میزنه
دل من دیوونه علی شده
اسیر میخونه علی شده
کی میدونه علی مون امشب کجاست
کی میدونه چرا کوفه بی صداست
دلم از غصه داره هی میجوشه
کوفه امشب چرا سرد و خاموشه
دل من هی داره ناله میکنه
غمشو با گریه چاره میکنه
در خونه علی بسته شده
دلم از بی خبری خسته شده
تو کجایی ای علی مهربون
ای عزیز دل من شیرین زبون
تو کجایی ای گل خوشگل من
بابای کوفه امید دل من
بی تو این دل میشکنه پاره میشه
بی تو این دل دیگه بیچاره میشه
این دلی که عاشق روی علیست
این دلی که شیفته کوی علیست
دلی که واسه علی پر میزنه
امشب و به سیم آخر میزنه
دلم امشب کرده یاد کربلا
یاد زینب یاد دشت نینوا
نمیدونم آیا زینب میدونه
یه بارم تو کربلا پریشونه
نمیدونم میدونه داداش حسین
سرش میره روی نیزه و سنین
میدونه عباس اون فدا میشه
هر دو دست او ز تن جدا میشه
میشکافه سرش مث سر بابا
دل زینب میشه چون دار عزا
دل من امشب بیا ناله کنیم
بیا تا دردامون چاره کنیم
دل من امشب بیا دعا کنیم
دستامون رو سوی خدا کنیم
بگیم ای خدای خوب و باصفا
تموم مریضارو بده شفا
جاجت همه رو تو روا بکن
مارو از غصه و غم «رها» بکن
بهروز رها