تبیان، دستیار زندگی

http://www.emtedadforums.com/showthread.php?tid=20

با شهدا بعد از عملیات
بعد از عملیات و عادی شدن نسبی اوضاع، نوبت عقب آوردن شهدا بود که گاه به قیمت شهادت همرزم دیگری تمام می شد.وقت زیادی صرف می شد تا به بهانه خشنودی خانواده شهید و پاس داشتن حق دوستی پیکر شهید را از معرکه نبرد خارج کنند ولی بعضی وقتها زمانی که در جست وجوی اسم و آدرس، جیب هایشان را زیر و رو می کردند این عبارت را می دیدند:« دوست داشتم چون مادرم فاطمه (س) گمنام بمیرم و گمنام باشم.پس ای کسی که مرا می یابی در همین محل به خاکم بسپار» برخی مواقع نیز امکان عقب آوردن و انتقال پیکر شهدا نبود وقتی همرزمان بر بالین او حاضر می شدند با باز کردن دکمه های پیراهن و برداشتن فانوسقه یا نارنجک او را از احتمال انفجارات بعدی مصون می ساختند ولی در همین حین چشمشان به یادداشت تبریکی به این مضمون به همراه شکلات می خورد :«سلام علیکم، خواستم شیرینی شهادتم را خودم به همه داده باشم و شما نیز در این حلاوت با من شریک باشید».

شر گردان

نیروهای رزمی، شجاع و بی باک حاضر جواب با قدرت عملی بالا کسی که در همه کارها مرد اول بود.

شناسنامه گرفتن

از یك خطر مرگ حتمی جان سالم به در بردن. دوباره از مادر متولد شدن. به چنین كسی می گفتند: «برو به مادرت بگو برایت شناسنامه بگیرد.»

صدام شوشتری

صدام اهل شوشتر! معمولا هر شهری را که نیروهای بعث بمباران نمی کردند یا تا آن وقت نزده بود مثل شهر شوشتر بچه ها به شوخی به رزمندگان اهالی آن شهر می گفتند صدام (فلان) شهری است که آنجا را نمی زند!

ظلم به نفس

در جبهه بیشتر از پتوهای معروف به پتو سربازی استفاده می شد كه نازك و زبر بود. برخی مواقع پتوهای نو و نرم با نقش پلنگی، بسیار سبك و كم حجم در لابه لای پتوها به چشم می خورد و وقتی كسی به شوخی یا جدی هنگام خواب و به عنوان روانداز یا زیرانداز از میان پتوهای چیده شده یكی از آنان را برمی داشت به او می گفتند: «از آن ظلمت نفسی ها برداشت.» رزمندگان با این تذكرات سعی می كردند همیشه با نفس راحت پروری مبارزه كنند.

عاشقان شهادت

عاشقان شهادت : تخریبچی ها، کسانی که با شهادت زندگی می کردند و دایم با مرگ دست به گریبان بودند.

فرشته نجات

در آن هنگامه جنگ و شدت آتش و وسعت جبهه، آمبولانس در نجات محرومین، مصدومین و انتقال به موقع آنها به چادرهای اورژانس مستقر در منطقه عملیاتی، حكم فرشته های نجاتی را داشت كه در خط، رفت و آمد می كرد.

كاردرست

این واژه به کسی است که کار را به تمام و کمال انجام می داد و دستش خیر بود اطلاق می شد «کاربیست» و «دستت طلاست» نیز به چنین شخصی می گفتند.وقتی صحبت از کاری بود که شخص به نحو احسن از پس انجام آن بر آمده بود، دیگران که انجام دهنده کار را خوب می شناختند در تأئید و تصدیق قول گوینده می گفتند:«فلانی را می گویی؟» او «کار درسته» «دستش طلاست»

كالای مصرفی

کالای مصرفی: بسیجی! به کنایه که خرج و صرف جنگ می شود، در مقابل «کالای سرمایه ای» که به معنای نیروهای کادر و ستاد استفاده می شده است به این منظور که آن کسی که می رود که تمام شود بسیجی است و آنی که نگه داشتنی است نیروهای اداری هستند.

لنگه دمپایی

همبرگر، غذایی فوق العاده غیر قابل انعطاف، سفت و محكم مثل لاستیك! خصوصا وقتی سرد بود، نیروها آن را به عنوان بركت! خدا تحمل می كردند.