مردم
مردم کتول از بومیان استان و فارس زبان هستند. کتولی گویشی از فارسی با ویژگی‌های تبری مازندرانی است.
عمده جمعیت شهر را به ترتیب کتولی‌ها و سیستانی ها و خراسانی ها و شاهرودی ها و ترکمن‌ها نیز در این شهر ساکن هستند. مذهب اکثریت مردم شهر شیعه اثنی عشری و اقلیتی سنی و تعدادی ارامنه در شهر زندگی می‌کنند.
علت این نام: کتول در اوایل دوره قاجاریه کتول به ۱۸ تیره اصلی تقسیم می‌گردید. در دوران ناصرالدین شاه، کتول یکی از ۶ بلوک ناحیه استرآباد بود.) علی آباد کتول روستا های مختلفی دارد که عبارتند از:برفتان-پیچک محله-مزرعه-کرد آباد و خارکلاته که البته یه محله است ولی روستاش خولیندره است;و همچنین محله علی‌آباد که قدیمی‌ترین محله شهر محسوب شده و به نام شهر علی‌آباد نیز می‌باشد.
گویش
زبان و گویش کتولی شاخه از زبان تبری مازندزانی بوده اکثر بومیان منطقه و حتی مهاجران به این شهر آمده‌اند به راحتی این زبان صحبت می‌کنند البته ریشه این زبان فارسی بوده و شاید کسانی که با این زبان آشنا نباشند در هنگام صحبت چیزهایی از ان را متوجه شوند. با توجه به اینکه شهر در کنار منطقه فندرسک قرار گرفته شاید کلماتی از زبان فندرسکی وارد این زبان شده باشد.
روستاها و ییلاقات
روستاهای چینو، خولیندره، مایان، نرسو، ریگ چشمه، چلی، بالا چلی، گنو، غریب آباد، چه جا، لنگو، سیاه مرز کوه، نرسو، افرا تخته، الستان، وسیع سرو، زرین گل، کرد آباد و اسلام آباد، زیر مجموعه علی‌آباد کتول قرار دارند.
