نشانه‌ها نیز دو گونه‌اند: 1. نشانه‌های حتمی و قطعی؛ 2. نشانه‌های غیر حتمی.
علایم غیر حتمی با ظهور، ارتباط استلزامی ندارند. زیرا ممکن است برخی از آنها اصلا واقع نشود ولی ظهور تحقق یابد. و احتمال دارد برخی از نشانه‌ها حادث شود ولی ظهور توأم و همزمان با آنها شکل نگیرد و بدین بیان که: این نشانه‌ها، بیانگر ظرف تحقق ظهور باشند، مانند این که گفته شود: نامه رسان هنگامی می‌آید که هوا صاف باشد. منظور این است که نامه رسان در زمان نامساعد بودن هوا نخواهد آمد، نه این که هر وقت هوا صاف بود او می‌آید.
در باب علایم ظهور نیز مراد این است که حضرت مهدی (ع) در غیر این اوضاع ظهور نخواهد فرمود، نه این که هر وقت این اوضاع پدیدار شد، حضرتش باید ظهور کند.
از مباحث یاد شده بر می‌آید که فساد و ظلم شرط ظهور نبوده بلکه نشانه‌های ظهور هستند.
بنابراین، مهمترین وظیفه ما در دوران غیبت، رسیدن خود و رساندن دیگران بدین فرهنگ است تا با آمادگی کامل، به پا دارنده عدل و دادگستر گیتی را پذیرا شویم. شناخت صحیح دین و امام زمان و اهداف او و هماهنگی با آن اهداف از وظایف این دوران پرخطر است.
از سوی دیگر آن چه که در روایات دربارة تکلیف شیعیان در عصر غیبت و اقدامات برای نزدیکی ظهور آمده است بیانگر پرهیزگاری و تهذیب نفس در این عصر است.
در روایت است که: هر کس دوست دارد از اصحاب حضرت باشد، باید منتظر باشد و در این حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالی که منتظر است.(1)
هر مأمومی را امامی است که به او اقتدا می‌کند، و از نور علمش برخوردار است (بخش نامه‌ها) اقتدا کردن به امام به معنای الگو قراردادن حضرت بیان شده است بنابراین همان گونه که در این زمان امام عصر (عج) عمل به واجبات و ترک محرمات و سایر تکالیف واجب و مستحب را در سرلوحه زندگی خود قرار داده‌اند وظیفه شیعیان نیز این چنین است نه فساد و تباهی.
حضرت امیرالمومنان در نهج البلاغه می‌فرماید: توجه کنید که هر مأمومی را امامی است که به او اقتدا می‌کند، و از نور علمش برخوردار است (بخش نامه‌ها) اقتدا کردن به امام به معنای الگو قراردادن حضرت بیان شده است بنابراین همان گونه که در این زمان امام عصر (عج) عمل به واجبات و ترک محرمات و سایر تکالیف واجب و مستحب را در سرلوحه زندگی خود قرار داده‌اند وظیفه شیعیان نیز این چنین است نه فساد و تباهی.
از امام صادق(ع) نقل است که فرمود: «کونوا لنا زیناً و لا تکونوا علینا شیناً؛ ای شیعیان زینت ما باشید».(2)
این روایت بیانگر آن است که شیعیان در تمام زمانها بایستی برای اهل بیت زینت باشد و زینت شدن برای اهل بیت جز با پرهیزکاری و تقوای الهی و پرهیز از فساد و تباهی سازگاری ندارد.
با توجه به نکات فوق روشن می‌شود که فساد و تباهی از نشانه‌های ظهور است، امّا وظیفه ما پرهیز از آن است، و انجام دادن فسادها و منکرات، مخالفت با قرآن و سنت است.
و آن چه را که موجب فراهم شدن زمینه‌های ظهور شده و ظهور را نزدیک می‌کند آن است که ما وظایف خود را به نحو احسن انجام دهیم، وظایفی هم چون اندوهگین بودن برای آن حضرت، دعا برای تعجیل فرج آن حضرت، توسل به حضرت و غیره.
پی نوشتها :
غیبت نعمانی، ص 106.
اصول کافی، ج 2، ص 77، ح 9.
منبع: خبرگزاری دانشجو
