وابستگی و علاقه فرزند به والدین و اطرافیان می تواند سبب بروز اختلال شود.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، در جریان زندگی روزمره با والدینی مواجه می شویم که به دلایلی مانند بیش فعالی، کنجکاوی قادر به نگهداری کودک در یک محل نیستند و باید دائم در جستجوی او باشند اما گاهی عکس قضیه رخ داده و با کودکان برخورد می نمائیم که وابستگی افراطی آنان به اطرافیان و بخصوص والدین علت اصلی شکایت والدین از آنان است که حتی این امر منجر به بروز مشکلات و اختلالی می شود که این گزارش به آن اشاره می نماییم.
ابراهیمی مقدم در این باره گفت: ویژگی اصلی اختتامیه اضطراب ، جدایی وابستگی زیاد و غیر معمول به والدین، محیطی خاص افراد و اشیایی است که کودک در صورت جدایی از آن دچار اضطراب مفرط، رعب و وحشت می شود.
وی گفت: برای بیشتر کودکان تصور حضور درجایی که مادر در آن نیست با میزانی از اضطراب همراه است که کودک توانایی کنترل و مدیریت آن را دارد اما کودک دارای اختلال اضطراب جدایی فاقد این توانایی است.
ابراهیمی مقدم تصریح کرد: این افراد به لحاظ اضطرابی که ناشی از گم کردن والدین برای همیشه و یار و رویارویی با حوادث و بیماری هایی که ممکن است برای خود و والدینشان رخ دهد قادر به تحمل تنهایی در خانه، مدرسه و یا محیط های نا آشنا نیستند.
وی تاکید کرد: این کودکان معمولا هنگام جدایی از سر درد، تهوع و تپش قلب شکایت دارند که البته این اختلال درمیان دختران شایع تر است. ابراهیمی مقدم اظهار داشت: اختلال اضطراب جدایی شایعترین اختلال دوران کودکی و نوجوانی محسوب شده و بیش از 10 درصد این گروه سنی درمقطعی از رشد به این اختلال دچار می شوند.
وی گفت: اختلال اضطراب جدایی، اضطراب فراگیر و جمعیت هراسی در کودکان و نوجوانان بسیار به هم مرتبط اند به دلیل اینکه در اکثر کودکان در اثر ابتلا به یک اختلال احتمال وجود اختلال دیگر نیز است. ابراهیمی مقدم در پایان اضطراب مفرط و از لحاظ رشدی نامتناسب با جدایی از خانه یا افرادی که کودک به آنها دلبستگی دارد به مدت حداقل 4 هفته و از سوئی شروع قبل از 18 سالگی را از ملاکهای تشخیص اختلال اضطراب جدایی دانست و افزود: این اختلال سبب ناراحتی قابل ملاحظه ای بالینی با تخریب در عملکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی یا سایر زمینه های مهم کارکردی می شود.
گفتنی است، باید دانست که وابستگی کودک به والدین و اضطراب ناشی از این اختلال مانع از کنجکاوی و اکتشاف محیط توسط کودک می شود و از سوئی کودک هرگز نمی تواند مانند همسالانش از شادی کودکی بهره برده و چگونگی ارتباط صحیح را بیاموزد و همین امر سبب مشکلاتی درآینده کودک می شود
