آیات 35 – 37 سوره بقره
وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلا مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتُمَا وَلا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنْ الظَّالِمِینَ (35) فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ (36) فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ (37)
و گفتیم ای آدم تو و همسرت در این باغ بهشت منزل کنید و از نعمت‌های فراوان آن بهره گیرید اما بدین درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید شد (35) پس شیطان آن دو را بلغزانید و از آن بهشت و آن نعمت بیرون کرد و ما گفتیم شما همگی از بهشت فرو شوید که برخی از شما برخی دیگر را دشمن باشید و زمین شما را تا اجلی معین قرارگاه و متاع و بهره‌مندی خواهد بود (36) پس آدم از پروردگارش کلماتی آموخت که با ادای آن به درگاه او توبه کرد همانا که خداوند بسیار توبه پذیر و مهربان است (37)
*مفسران کتاب مقدس شجره ممنوعه را درخت معرفت دانسته‌اند که آدم و حوا پیش از خوردن میوه از نیک و بد آزاد بودند و چون از آن میوه خوردند اول از عریانی خویش آگاه شدند و خود را با برگ‌های درختان بهشتی پوشاندند.
*و در حقیقت آگاهی از نیک و بد آغاز مسئولیت آدمی است که هر چند از جهتی مایه کمال اوست اما از جهتی دیگر او را در بند و محدود می‌کند و از بسیاری نعمت‌ها به ظاهر باز می‌دارد.
*حافظ در بیت زیر اشاره می‌کند که ما چشممان در جایی به سبزۀ خط جمالی افتاده و دل از دست داده‌ایم و دلباخته در طلب او از بهشت نعمت‌ها و لذت‌ها به این جهان پر رنج و محنت آمده‌ایم تا مهرگیاه عشق را به چنگ آوریم و روزی به بهشت دیدار و وصال برسیم و با خوردن این گیاه محبوب همگان شویم:
سبزۀ خط تو دیدیم و ز بستان بهشت به طلبکاری این مهرگیاه آمده‌ایم
*داستان ورود شیطان به بهشت و لغزاندن آدم و حوا نیز یک حقیقت مستمر تاریخی است از آنکه پیوسته آدم‌ها در معرض وسوسۀ شهوت و حرص و جاه و مقام و امثال آن هستند و خود را از بهشت برخورداری و آسایش محروم می‌کنند.
