1- پسرم یک و نیم ساله است و نسبت به بچه های دیگر خیلی حسادت می کند. گاهی آن ها را کتک می زند.
2- دختری 2 ساله دارم. هرچه می خواهد باید برایش فراهم شود. در غیر این صورت به شدت گریه مى کند ما هم به اجبار خواسته او را فراهم مى کنیم.
3- من یک پسر3 ساله دارم. اصلا نمی داند با هم سن خودش چطوری بازی کند. خیلی خشن برخورد می کند. اگر کسی بگوید وسیله ات را بده رفتار خیلی نامناسبی نشان می دهد. لطفا راهنمایی کنید.
مشاور: علی رضا واقف – روانشناس کودک- شکل گیری اولیه شخصیت کودک، در سه سال اول زندگی صورت می گیرد و احساس امنیت و آرامش در این دوره از اهمیت حیاتی برای کودک برخوردار است ، کودک از دنیای پیرامون ، طرح واره هایی می سازد که اگر مثبت باشد ، از زندگی لذت می برد و اگر منفی باشد ، باعث رنجش و آزردگی خاطرش خواهد شد، رفتارهایی نظیر گریه ، پرخاشگری ، اضطراب و ترس و لجبازی ، علائم نارضایتی کودک از وضع موجود است . آن چه والدین در این سن باید به آن توجه کنند ، تشخیص افتراقی رفتارهای طبیعی و اختلالات رفتاری کودک است ، به این مفهوم که ماندگاری و شدت رفتار است که باید مورد توجه قرار گیرد ، برخی رفتارها گذرا و مربوط به یک مقطع زمانی خاص است و طبیعی قلمداد می شود .
سه ساله های بی رقیب!
حسادت ، نوعی واکنش کودک در دفاع از قلمرواش است ، او دوست ندارد تا پایان سه سالگی رقیبی به عنوان برادر و یا خواهر را در آغوش والدین ببیند و یا دوست ندارد در جایی که او حضور دارد ، والدین به دیگری توجه کنند و این یک امر طبیعی است .کودک تا زمانی که از نظر عاطفی اقناع نشده است، با برخوردهای خشن ، احساس نیاز خود را به والدین منتقل می کند .احساس طرد شدگی ، باعث برانگیخته شدن احساساتی چون حقارت، خشم و انتقام در کودک می شود و انجام رفتارهایی نظیر گریه و لجبازی پیامد آن است ، در این سن باید به نیازهای کودک توجه شود و برای این منظور ، شناخت دنیای کودک ضروری است ، بزرگ ترین خطای بزرگسالان این است که کودک را ،به صورت مینیاتور یک بزرگسال می بینند؛ با همان احساس و منطق و نیاز، در حالی که این گونه نیست و خیلی از رفتارهای کودک هدفمند و آگاهانه نیست و برگرفته از موقعیتی است که در آن قرار گرفته است، کودک با یک لبخند ، اشتباه دیگران را می بخشد و با دریافت کوچک ترین پاداش ها ، رفتار خود را تغییر می دهد ، بنابراین باید خیلی از رفتارهای او را عادی تلقی کرد و برای تغییر رفتارهایش صبور بود .
دلیل لوس شدن کودک
محبت کردن به کودک ، باعث لوس شدنش نمی شود ، آنچه کودک را لوس بار می آورد انجام رفتارهای دوگانه والدین و تن دادن به خواسته های غیر منطقی اش است، والدین آگاه از قبل رفتارهای کودک را پیش بینی و یک روش واحد را در برخورد با کودک اتخاذ می کنند و با توجه به شناختی که از کودک خود دارند ، به فضای فیزیکی و روانی کودک تنوع بیشتری داده، با بازی و قصه و شعر ، او را در دنیای به دور از تنش کودکی رشد می دهند . با پذیرش دنیای کودک ، باید متناسب با سن و توان واقعی او ، چه از نظر جسمی و چه از نظر شناختی ، او را برای مسئولیت پذیری آماده کرد ، هر چه کودک مستقل تر بار آید ، اعتماد به نفس و آرامش بیشتری دارد اما این کار باید بسیار محتاطانه و غیر آمرانه انجام شود تا طی زمان ، استقلال کودک شکل گیرد .
بازی کنید
بازی یکی از عواملی است که در ایجاد حس استقلال و خود باوری کودکان نقش مهمی بازی می کند ، چون کودک در قالب بازی نقش ، حسی را تجربه می کند که برایش تازگی دارد و این یعنی آموزش از طریق بازی ، اما چون بازی کودکان تا ۱۲-۱۱ سالگی منظم و قانون مند نیست ، والدین باید قواعد بازی را به کودک آموزش دهند. مشارکت والدین در بازی ها ، انتقال حس والدین به کودک و الگو پذیری کودک از والدین را در پی دارد، بازی کردن می تواند در زمان های کوتاه 15 دقیقه ای در چهار نوبت در روز انجام شود تا تاثیر گذاری بیشتری داشته باشد .
