فلوکستین یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکنندههای بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی اجباری، اختلال هراس و بیاشتهایی عصبی پذیرفته شدهاست.
فلوکستین در سال ۱۹۸۶ در شرکت الی لیلی ساخته شد و اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در ۱۹۸۷ سودمندی آن را برای درمان افسردگی تأیید کرد[۱]. برخلاف باور رایج فلوکستین اولین داروی اساسآرآی نیست و پیش از آن زیملدین و ایندالپین و فلووکسامین ساخته شده بودند که دو تای اولی به دلیل عوارض نامطلوبشان به سرعت از بازار خارج شدند.
علیرغم ورود داروهای جدیدتر این گروه فلوکستین همچنان یک داروی پرطرفدار است و در سال ۲۰۰۷ در بیش از ۲۲ میلیون نسخه برای آن در ایالات متحده تجویز شده است[۲]. مدت حق انحصاری تولید فلوکستین در سال ۲۰۰۱ پایان یافته و هم اکنون شرکتهای مختلف داروسازی به تولید آن میپردازند.
دادههای فارماکولوژیک