مبادا همسایه ها اذیت شوند حجت الاسلام و المسلمین سجادی اصفهانی: به دلیل حضور جمعیت زیاد و رفت و آمد مداوم، امام خیلی سفارش کرده بودند مبادا حرکت یا رفتاری شود که همسایه ها که همه مسیحی بودند، ناراحت بشوند. در حقیقت، امام نسبت به رعایت آسایش و آرامش همسایگان شان بسیار مقید و مواظب بودند که مبادا همسایه ها از بابت جمعیت یا رفت و آمدی که به خانه ایشان می شود، ناراحت و اذیت شوند. این رعایت و اخلاق باعث شده بود، موقعی که امام می خواستند به ایران بیایند، همه اهل محل و مردم دهکده نوفل لوشاتو از دوری ایشان و رفتن شان ناراحت باشند. به همین دلیل مقداری از خاک فرانسه را به عنوان هدیه به امام دادند.
در پاریس سراغ همسایگان را می گرفتند آقای مصطفی کفاش زاده: امام در پاریس که بودند، خیلی با همسایه های خود خوب بودند؛ سراغ شان را می گرفتند و احوال شان را می پرسیدند و در ایام عیدشان برای آنها پیام می فرستادند و گل هدیه می کردند و کلاً رفتار بزرگوارانه ای با همسایگان خود در نوفل لوشاتو داشتند. از همسایگان عذر بخواهید حاج سید احمد آقا خمینی: پس از آنکه هجرت از پاریس و سفر امام به ایران قطعی شد، امام به من دستور دادند که در نوفل لوشاتو به منزل همسایگان بروم و از اینکه در مدت اقامت شان از سکوت حاکم بر دهکده محروم شده اند، از طرف ایشان از آنها عذر بخواهم. من به اتفاق آقای اشراقی و یکی دو نفر دیگر به دیدار همه همسایه های آن دهکده رفتیم و پیغام امام را رساندیم و از آنان معذرت خواهی کردیم.
آزار همسایه خانم فریده مصطفوی: هر چقدر در منزل بازی یا شلوغ می کردیم، هیچ ایرادی نمی گرفتند، ولی اگر می فهمیدند کاری کرده ایم که همسایه ای اذیت شده، به شدت به ما اعتراض می کردند و ناراحت می شدند که چرا این کار را کرده اید؟
هدیه امام به دو خانم مسیحی حجت الاسلام و المسلمین فردوسی پور: وقتی امام در آستانه بازگشت به ایران بودند، مقارن با غروب آفتاب دو خانم فرانسوی به اقامت گاه امام آمدند و تقاضای ملاقات کردند.چون امکان ملاقات نبود؛ از آنها عذرخواهی کردم. شیشه کوچکی که در آن مقداری خاک بود و درِ آن مهر و موم بود در دست شان دیده می شد. گفتند: اگر ملاقات ممکن نیست، رسم ما این است وقتی به کسی علاقمند شدیم، هنگام خداحافظی و جدایی بهترین هدیه را به او تقدیم می کنیم. این خاک وطن ماست و نزد ما عزیزترین هدیه است، به امام تقدیم کنید و برای هر یک از ما یک قطعه عکس با امضای ایشان بیاورید.وقتی جریان به محضر امام عرض شد، با تبسمی شیشه را گرفتند و دو قطعه عکس را امضا کردند، عکس ها را که به آنها دادم، بوسیدند و با تشکر رفتند.
مرا ببخشید حجت الاسلام و المسلمین هادی غفاری: شبی که فردای آن روز قرار بود امام به ایران بیایند که نشد و موکول به روز بعد شد، مردم نوفل لوشاتو با دسته گل های ایرانی، حتی زن های مسیحی که به حجاب اعتقاد ندارند، روسری به سر بسته بودند و به خدمت امام آمده بودند.آن شب مردم مسیحی نزد امام حالت عجیبی داشتند، همه گریه می کردند.رهبر کبیر انقلاب اسلامی با صحبت خیلی کوتاهی از همسایه هایشان عذرخواهی کردند و فرمودند: «مرا ببخشید.من در این مدت که اینجا بودم، باعث دردسر برای شما شدم.» پس از ترجمه صحبت های امام، اهالی نوفل لوشاتو به شدت گریه می کردند. هدیه حضرت امام به مسیحیان نوفل لوشاتو خانم مرضیه حدیده چی: تولد حضرت مسیح علیه السلام نزدیک بود، امام فرمودند: «این همسایه ها با این رفت و آمدهای زیاد و شلوغی ها، خیلی اذیت شده اند، بهتر است هدیه هایی برایشان بفرستیم، از قول من هم معذرت بخواهید». برادرها رفتند و چند جعبه شیرینی و شکلات تهیه کردند و آوردند، امام سؤال کردند: «چی تهیه شده؟» بسته ها را به امام نشان دادند، امام فرمودند: «خارجی ها به گل زیاد علاقه دارند، چند شاخه گل هم برایشان بفرستید». همان شب عید کریسمس، هدایا را بین همسایه ها تقسیم کردند و فردای آن روز دیدم که خیابان پر از خبرنگار و مردم است. من از یکی از برادران سؤال کردم که چه خبر است؟ گفتند: خبرنگارها به خاطر ارسال هدیه های شب گذشته آمده اند تا گزارش تهیه کنند. مصاحبه ای هم انجام شد و امام اشاراتی در مورد تولد حضرت مسیح علیه السلام کردند که آثار تبلیغاتی این مقدار توجه خاص امام، اصلاً قابل مقایسه با جریان های چند روز قبل از آن ـ که قرار بود مصاحبه امام را مستقیماً از کانال های تلویزیون امریکا پخش کنند ـ نبود.
هدیه حضرت امام و اشک شوق حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر محتشمی: مسئله ای که بسیار قابل توجه بود، طرز رفتار و برخورد حضرت امام در نوفل لوشاتو بود، به طوری که تمام اهالی محل را به خود جذب کرده بود. اهالی محل که در بدو ورود امام ممکن بود ناراضی باشند؛ زیرا رفت و آمد زیادی می شد و آرامش محل از بین می رفت، اما به مرور زمان به رضایت آنها انجامید. از جمله برنامه هایی که امام در آنجا اجرا کردند و خیلی مؤثر بود، این بود که شب تولد حضرت عیسی مسیح علیه السلام پیامی برای مسیحیان جهان فرستادند که خبرگزاری ها آن را پخش کردند و در کنار این پیام، دستور دادند که هدایایی را که از ایران آورده اند، مثل: گز، آجیل، شیرینی و...، بین اهالی نوفل لوشاتو تقسیم کنند.ما آن شب شیرینی ها و گزها را تقسیم کردیم و در کنار هریک از بسته ها یک شاخه گل گذاشتیم و هر چند نفر به طرفی رفتیم. من آن چند جایی که رفتم، دیدم مردم خیلی متعجب شده اند؛ زیرا آنان چنین عواطفی را حتی از پدر و مادر خود ندیده اند تا چه برسد به اینکه یک رهبر مسلمان ایرانی شب میلاد حضرت مسیح علیه السلام چنین کند.یادم هست زنگ یکی از خانه ها را زدم، خانمی در را باز کرد، هدیه حضرت امام را به او دادم، چنان هیجان زده شده بود که قطرات اشک از چهره اش فرو ریخت. این برخوردها و طرز رفتار امام آن چنان اثر گذاشته بود که یک روز دیدیم یکی از اهالی نوفل لوشاتو تقاضای ملاقات نمایندگان محل با امام را دارد؛ امام هم بی درنگ وقت دادند و روز بعد که پانزده نفر از اهالی محل با شاخه های گل آمدند، امام به مترجم فرمودند که: «احوال آنان را بپرسد و ببیند که آیا نیاز و یا کار خاصی دارند؟» آنها گفتند: نه، ما فقط آمده ایم از نزدیک امام را ببینیم و این شاخه های گل را به عنوان هدیه آوردیم. امام هم با تبسم شاخه های گل را یکی یکی از دست آنها گرفتند و در میان ظرف و تنگی که در کنارشان بود، قرار دادند. آنها هم خیلی خوشحال شدند و از حضور امام رفتند. | 