زندگى دنیوى دلیل زندگى اخروى
عجبت لمن أنكر النشاه الاخرى و هویرى النشاه الاولى.
ترجمه:
در شگفتم، از كسیكه زندگى این دنیا را مىبیند، و باز زندگى دنیاى دیگر (آخرت) را قبول ندارد.
شرح:
كسیكه با درك و دانائى، در زندگى این دنیا نظر كند، سراسر دنیا را، پر از نشانههایى خواهد دید كه از قدرت آفرینش خداوند حكایت مىكنند. و كسیكه قدرت آفرینش خداوند را، با عقل و بینش برسى كند، هرگز مسئله آخرت و زندگى پس از مرگ را انكار نخواهد كرد.
اگر ما، با دقت و شعور و انصاف، به دنیاى خود نگاه كنیم، به روشنى مىبینیم كه انسان و حیوان و گیاه، و بالاخره تمام موجودات زنده این دنیا، از
((نیستى
)) به وجود آمدهاند. پس خداوند كه قادر بوده است این زندگى و این همه موجودات زنده را، از
((نیستى
)) به
((هستى
)) بیاورد، باز هم قدرت آن را خواهد داشت كه پس از مرگ و نابودى این موجودات، یكبار دیگر آنها را زنده كند.
اگر در زندگى انسان دقت كنیم، از یك نظر، خواهیم دید كه خداوند، در همین دنیا هم، ریشه و اصل زندگى انسانها را دل خاك قرار داده، و در وقت لزوم، افراد بشر را، از خاك به وجود آورده است.
ابتدا، ریشه زندگى و اصل وجود ما، در دل همین خاكهاى بیابانى پنهان بوده است. از دل این خاكها، گندم و برنج و سبزى و میوه و دیگر گیاهان خوردنى و روئیدهاند. قسمتى از این روئیدنیها را، پدر و مادر ما خوردهاند. قسمت دیگرى را نیز حیوانات خوردهاند، تا زنده بمانند و بزرگ شوند و به صورت غذاى انسان در آیند. یعنى پدر و مادر ما، وقتى گوشت حیوانات را نیز خوردهاند، در حقیقت، از غذایى استفاده كردهاند كه اصل آن، باز هم از خاك بوده است. به این ترتیب، پدر و مادر ما، با خوردن خوراكىهایى، كه در هر حال، از زمین بدست مىآید، به زندگى خود ادامه دادهاند و بزرگ شدهاند بعد، وجود ما، همچون یك یاخته، در پشت و شكم آنها، پیدا شده است آنگاه ما شروع به رشد كردهایم، صاحب دست و پا و چشم و گوش و مغز و سایر اعضاء بدن شدهایم سرانجام، به صورت یك انسان كامل، از شكم مادر، به این جهان قدم گذاشتهایم. تمام این مراحل، از وقتى كه ذرات هستى ما، در دل خاكها بوده، تا وقتى كه این ذرات به وجود پدر و مادر منتقل شده و سپس به صورت انسان در آمده است، با قدرت آفرینش خداوند طى شده است.
پس مىبینیم كه خداوند، قبلا، یكبار قدرت خود را، در همین دنیا، نشان داده و ما را، از خاك به خود آورده است. به این ترتیب، خدایى كه چنین قدرتى دارد، یكبار دیگر هم، قادر به انجام این كار خواهد بود. یعنى، وقتى ما بمیریم و به مشتى خاك مبدل شویم، دوباره، در روز قیامت، خداوند ما را، از دل خاكها بیرون مىآورد، و به ما
(( هستى
)) و زندگى مىدهد، تا براى رسیدگى به حساب كارهایمان، در صف محشر آماده شویم.