3. اگر کودک ما خواسته ی نا به جایی را مطرح کرد و از ما انتظار داشت تا خواسته اش را برآورده کنیم، به هیچ وجه تسلیم اصرار او نشده و خواسته اش را برآورده نکنیم. بلکه با صبر وحوصله با او بگوییم: «عزیزم! این چیزی که شما میخواهی من نمیتوانم انجام دهم. پس اصرار هم نکن!». وقتی کودک ما مطمئن شد که به هیچ وجه حاضر به برآورده کردن حاجتش نیستیم، بعد از مدّتی کلنجار رفتن با خود، خسته میشود و دیگر چنین خواستهای را مطرح نمیکند.
4. اگر برخی از مواقع ـ هر چند به بهانه ی تشویق ـ تسلیم خواسته های غیر منطقی او شدیم در مییابد که میتواند با اصرار و خواهش، و یا حتی با گریه و خودزنی، در والدین خود نفوذ کرده و به خواستهاش برسد. لذا کماکان به لجاجت خود ادامه میدهد.
تذکر (1) : استفاده از تنبیه بدنی در چنین مواقعی بسیار مضر است. متأسفانه برخی از والدین که در عمل به مسائل ذکر شده کوتاهی میکنند، جهت کنترل رفتار فرزندانشان، دست به تنبیه بدنی زده و به شدت او را کتک میزنند. چنین رفتاری علاوه بر آن که کودک را لجوجتر میکند، موجب تضعیف عزت نفس او هم میشود.
تذکر (2) : گاهی اوقات علت اینگونه رفتارها در کودکان، ارتباطی با تربیت والدین ندارد؛ بلکه صرفا ریشهی آن در مشکل بیش فعالی کودک است. به همین دلیل والدین باید به محض مشاهده ی علائم این مشکل، به روانپزشک مراجعه کرده و مشکل او را حل کنند.