خلیل عمرانی، شاعر آیینی انقلاب، پس از یک دوره بیماری، بامداد روز یکشنبه، نوزدهم آذرماه، در سن 48 سالگی درگذشت.
عمرانی در سال ۱۳۴۳ در بندر دیّر بوشهر متولد شد. وی تا اوایل انقلاب
به‌صورت پراکنده به فعالیت شعری خود ادامه داد و در سال 1357 به‌صورت جدّی
وارد عرصهٔ شعر شد و از همان دوران به عضویت کانون پرورش فکری کودکان و
نوجوانان درآمد.
عمرانی در نیمهٔ اول دههٔ شصت، با هدف پرورش شاعران متعهد در بندر دیّر،
بوشهر، یزد و بعدها تهران، کار معلمی شعر را آغاز کرد و در طول دهه‌های ۶۰
و ۷۰ در وزارت آموزش‌وپرورش به‌عنوان مدرس شعر کشوری شناخته شد.
وی مدتی نیز مسئول امور ادبی وزارت آموزش‌وپرورش بود و مدیریت آفرینش‌های
ادبی کودکان و نوجوانان کشور را بر عهده داشت. آثار وی به‌صورت پراکنده
در نشریات و مجلات، به‌ویژه جُنگ‌های دفاع مقدس انتشار یافته و او در اغلب
کنگره‌های شعر به‌عنوان شاعر، میهمان و داور حضور داشته است. از آثار
عمرانی می‌توان به مروارید فراموش، ساعت به وقت شرعی دریا و در مدار یک اشاره کرد.
گروه ادبیات انقلاب اسلامی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، با تسلیت درگذشت
این شاعر پیش‌کسوت به جامعهٔ فرهنگی کشور، از درگاه خداوند متعال برای آن
سعید فقید، رضوان و رحمت الاهی آرزومند است.
