بسته بندی امروز حکم پیام فروشنده به خریدار را دارد. در اصل تولید کننده برای موفقیت در این ارتباط دوطرفه باید بتواند به زبان خریدار صحبت کند. بنابراین بسته بندی صرفا یک محافظ کالا نیست که با گرافیک به زیبایی رسیده باشد. سوال اینجاست که آیا یک تولید کننده جواهر می تواند با خریدارش به زبان یک مسگر صحبت کند؟
ام بی ای نیوز: در سال 2001 شرکت آمریکایی Poore Brothers, Inc. به این تصمیم رسید که به واسطه افزایش علاقه در میان مصرف کنندگان باید حضور خود در بازار چیپس و اسنک را افزایش داده و حضوری مستحکم در بخشهای جدید بازار را تجربه کند. این شرکت خانوادگی حدود 16 سال سابقه حضور فعال در بازار را داشت و اسنک با طعم های مختلفی تولید می کرد. حالا قصد داشت با برند جدید خود T.G.I. Friday’s وارد بازار شود.
مدیر عامل شرکت تصمیم می گیرد که استراتژی بازاریابی این محصول را دوری از بسته های بزرگ و در عوض روی آوردن به پاوچ ایستاده (Stand-up Pouch) قرار دهد. شرکت، یک خط تولید چیپس جدید سفارش می دهد و در مدت یک سال بعد این خط مخصوص تولید برند T.G.I. Friday’s در بسته های 200 گرمی برای کلوپ ها، ماشین های خودکار فروش و کانال های فروش عمده می شود. برای راحتی مشتری، به بسته ها زیپ هم افزوده می شود. بدین سان یک برند جدید با مشخصات جدید برای بازاری جدید شکل می گیرد.
محیط اطراف ما به هر نوعی با فرم ها، رنگ ها و نوشته ها فرا گرفته شده است. حتی فرهنگ و رفتارهای آینده جامعه نیز تحت تاثیر این طرح ها شکل خواهد گرفت و این همان وظیفه ای که یک طراح کالا یا بسته بندی بطور غریزی در ذهن دارد: اندیشه برای ساختن فرهنگ آینده. طراحی کالا و بسته بندی فقط برای مصرف نیست. طراحی که همه جوره با روح مصرف کننده سر و کار دارد، باید این مسئولیت سنگین را درک کند که باید به جامعه ای اندیشید که با افکار طراح زندگی خواهند کرد، به آرامش خواهند رسید و آینده خود را تصور خواهد کرد.
فرقی نمی کند که یک طراح به هسته محصول خود بیندیشد یا برای بیرونی ترین لایه محصول که همان بسته بندی کالا است طراحی می کند، او یک مسئولیت اجتماعی بسیار سنگین بعهده دارد. آرامش دادن به جامعه کنونی و خلق فرهنگ آینده. همچنان که غول های صنعت غذایی و نوشیدنی فرهنگ مصرفی خود را شکل داده اند. مصرف کننده دیگر محصول را نمی خرد که لزوما مصرف کند. گاهی برای ارتقاء جایگاه خود در جامعه و در میان دوستان آن را می خرد.