تبیان، دستیار زندگی

 نقطه اوج این جنگ، طرح ناکام حمله به بندر نفتی راس الخفجی و عملیات موفق سرنگون ساختن هلی‌کوپتر‌های نیروی دریایی آمریکا بود که توسط ناو‌گروه‌های قرارگاه نوح نبی (ع) به فرماندهی شهید نادر مهدوی به اجرا درآمد.

 

هر چند در جریان عملیات شهادت‌طلبانه علیه هلی‌کوپترهای آمریکایی، همه اعضای این ناوگروه به شهادت رسیدند، اما بدون شک 16 مهر 1366 را به واسطه رویارویی مستقیم با نیروهای نظامی ارتش آمریکا در خلیج فارس، باید یکی از درخشان‌ترین مقاطع دفاع مقدس دانست.

 

 ****

 

شهید مهدوی به عنوان فرمانده ناوگروه دریایی ذوالفقار، از زمان ورود آمریكایی ها به خلیج‌فارس تا زمان شهادت، لحظه‌ای از نبرد بی‌امان با این جنایتكاران نیاسود و تمام توان و استعداد خود را در این ‌راه به كار بست؛ او طی این مدت، عملیات‌ بسیاری را علیه آمریكایی‌های متجاوز ترتیب داد.

 

در سال های پایانی جنگ، خلیج فارس برای ایران بسیار ناامن شده بود؛ عراق خیلی راحت کشتی ها و سکوهای نفتی ایران را می زد؛ چرا كه کویت بخشی از سرزمین و عربستان، آسمانش را در اختیار صدام قرار داده بود.

 

فرماندهان عالی رتبه سپاه، جریان عبور آزاد و متکبرانه ناوهای جنگی آمریکا و نیز سایر کشتی ها و شناورهای تحت حمایت این کشور را به عرض امام (ره) رسانده بودند و حضرت امام (ره) فرموده بود: «اگر من بودم، می زدم.»

 

همین سخن امام، برای سردار نادر مهدوی و جانشینش، سردار بیژن گرد و همرزمان آنها کافی بود تا خود را برای انجام یک عملیات مقابله به مثل و اثبات این موضوع که با همت و رشادت دلیرمردان ایران اسلامی، خلیج فارس، چندان هم برای آمریکایی ها و نوکرانشان امن نیست، آماده سازند.

 

آنها با یک قایق و سه تا مین به جنگ ناوگان آمریکا رفتند

 

اولین کاروان از نفتکش های کویتی آن هم با پرچم آمریکا و اسکورت کامل نظامی توسط ناوگان جنگی این کشور در تیر ماه سال 1366 به راه افتاد؛ در این بین، دولت آمریکا عملیات سنگینی را در ابعاد روانی، تبلیغی، سیاسی، نظامی و اطلاعاتی جهت انجام موفقیت آمیز این اقدام انجام داده بود.

 

در این کاروان، نفتکش کویتی «الرخاء» با نام مبدل «بریجتون» حضور داشت که در بین یک ستون نظامی، به طور کامل، اسکورت می شد. این نفتکش، در فاصله 13 مایلی غرب جزیره فارسی، در اثر برخورد با مین های کار گذاشته شده توسط سردار مهدوی و یارانش، منفجر شد؛ به طوری که حفره ای به بزرگی 43 متر مربع در بدنه آن ایجاد گردید.

 

روایت ادامه جریان از زبان خود سردار شهید نادر مهدوی

 

«هنگامی ‌كه اعلام شد بناست اولین كاروان از نفت‌كش‌های كویتی، تحت حمایت ناوهای آمریكا به كویت حركت كند، ما جهت انجام عملیات محوله، در مسیر حركت كاروان به طرف منطقه عملیاتی حركت كردیم. در بین راه و در یكی از محل‌های استقرار در میان آب‌های خلیج‌فارس لنگر انداختیم و پس از مقداری استراحت، مجدداً به راه افتادیم. راه زیادی را نپیموده بودیم كه دریا بشدت طوفانی شد و آن چنان امواج آن به تلاطم درآمد كه انجام عملیات را عملاً ناممكن می‌نمود؛ اما با توکل به خداوند و میزان آمادگی و رشادتی كه در نیروهای خود سراغ داشتیم و با نظرخواهی از آنها و نیز با یاد خدا و اطمینان و قوت قلبی كه بدین‌گونه به آن دست یافتیم، عزم خود را جهت انجام این عملیات جزم نمودیم و به طرف مسیر حركت كاروان، به راه افتادیم.

 

سه ساعت قبل از رسیدن كاروان، ما به محل مورد نظر رسیدیم. پس از انجام سریع مأموریت و پایان كار، به طرف محل استقرار نیروهای خودی برگشتیم و به استراحت پرداختیم. پس از گذشت سه ساعت اعلام شد كه كشتی كویتی بریجتون به روی مین رفت.

 

اعـلام این خبر، شادی و قوت قلب بالایی را در جمع ما به ارمغان آورد؛ همدیگر را در آغوش كشیده بودیم و یكدیگر را می‌بوسیدیم. برادران، صورت‌های خود را بر خاك گذاشته، گریه می‌كردند و شكر خدا بجا می‌آوردند. چون همه احساس می‌كردیم كه ما نبودیم كه دشمن را فراری دادیم، بلكه این خداوند بود كه ملت ما را عزیز و دشمنان ما را ذلیل و امام ما را شاد نمود و جملگی باور داشتیم كه: وَ ما رَمَیْتَ اِذْ رَمَیْتَ وَ لكِنَّ اللهَ رَمی»

 

پس از اقدام دلیرانه سردار مهدوی و همرزمانش در انفجار كشتی بریجتون، به پاس قدردانی از این عزیزان، برنامه دیدار با حضرت امام (ره) تدارك دیده شد و این شیران بیشه مردانگی و ایثار و شهادت، به دیدار پیر و مراد خود نایل آمدند. در این دیدار، حضرت امام (ره) یكایك آنان را مورد ملاطفت و تفقد خود قرار می‌دهند و پیشانی سردار شهید مهدوی را می‌بوسند.

 

شهید در این ‌باره چنین می‌گوید:

 

«پس از اطلاع از اینكه حضرت امام (ره) از شنیدن خبر روی مین رفتن كشتی كویتی و شكست اولین اقدام آمریكا، متبسم شده‌اند، چنان مسرور گردیدم كه همیشه این تبسم را موجب افتخار خود و رزمندگان همراه، می‌دانم. برای ما رزمندگان خلیج فارس، همین تبسم و شادی امام (ره) در ازای همه زحمات شبانه‌روزی كافیست و اگر تا آخر عمر، موفق به انجام خدمتی نگردیم، باز شادیم كه حداقل برای یك بار هم كه شده، موجب رضایت و شادی و تبسم امام عزیزمان گردیده‌ایم.»

 

در عصر پنجشنبه،‌ مورخه 16/07/1366 سردار شهید نادر مهدوی همراه با تنی چند از همرزمانش نظیر سردار شهید غلامحسین توسلی، سردار شهید بیژن گرد، سردار شهید نصرالله شفیعی، سردار شهید آبسالانی، سردار شهید مهدی محمدیها، سردار شهید مجید مباركی و عده ای دیگر، جهت انجام گشت زنی و حفاظت از آب های نیلگون خلیج فارس، با استفاده از دو فروند قایق تندرو توپدار به نام «بعثت» و یک فروند ناوچه به نام «طارق» به سمت جزیره فارسی حرکت می کنند. تعدادشان 9 نفر بود که قرار بود دو نفر دیگر هم به جمع آنها اضافه شود.

 

در یک قایق، اکیپ فیلمبرداری از عملیات متشکل از کریمی، محمدیها و حشمت الله رسولی و در قایق دیگر هم شهید آبسالان و شهید نصرالله شفیعی سوار بودند. در ناوچه طارق هم سرداران شهید مهدوی، بیژن گُرد، مجید مبارکی و غلامحسین توسلی حضور داشتند. فرمانده عملیات نیز سردار شهید مهدوی بود.

 

پس از مدتی حرکت، به ساحل جزیره فارسی می رسند و وسایل و امکانات مورد نیاز خود را از داخل لنجی که قبلاً به جزیره رسیده بود، به داخل قایق های خود منتقل می کنند. در کنار ساحل پیاده می شوند و نماز مغرب و عشا بجا می آورند؛ هنوز مغرب بود و سرخی مغرب در آسمان، كماكان خودنمایی می‌كرد.

 

در این اثنا صدای انفجار مهیبی همه را متوجه خود می سازد؛ رادار پایگاه فرماندهی از سوی بالگردهای آمریكایی هدف قرار گرفته و منهدم شده بود. ارتباط ناوگروه با مركز به كلی قطع شد و «نادر» بی‌سیم در دست جان داد.

 

لحظاتی بعد، سردار شهید مهدوی و همرزمانش یک فروند بالگرد بزرگ کبری به نام MS6  متعلق به نیروهای آمریکایی را بالای سر خود می بینند. این نوع بالگردها بسیار کم صدا هستند و در صحنه گیر و دار نظامی غالباً موقعی می توان پی به وجود آنها برد که دیگر با اشراف کامل به بالای سر هدف رسیده باشند.

 

سردار مهدوی بلافاصله نیروهای تحت امر خود را جهت انجام عملیات مقابله به مثل فرا می خواند؛ هنوز دقایقی از انهدام رادار فرماندهی نگذشته بود كه قایق حامل شهید آبسالان و شهید نصرالله شفیعی نیز هدف اصابت موشک آمریکایی ها قرار می گیرد. موشک دیگری نیز از سوی دشمن به سمت اعضای ناوگروه شلیک می شود که به هدف اصابت نمی کند و به درون آب فرو می رود. بالگردها نیز با شدت، شروع به تیراندازی می کنند.

 

سردار مهدوی و یارانش، بشدت در تب و تاب این می افتند که بالگرد را بزنند. پس از 15 دقیقه درگیری شدید، کریمی در یک چرخش سریع موفق می شود با استفاده از یک فروند موشک استینگر، یکی از این بالگردها را منفجر سازد. بالگرد، با انفجار مهیبی متلاشی و قطعاتش روی آب پراکنده می شود. شب تاریك، از انفجار این بالگرد، چون روز روشن می شود و پشت دشمن به لرزه در می آید و امواج قدرت ایمان نیروهای اسلام، آنان را سخت به وحشت می اندازد. همگی با همه وجود صلوات می فرستند.

 

سرداران شهید گرد و توسلی فریاد می زنند که دومی را شلیک کن. در این اثنا قایق دیگر هم از چند طرف هدف قرار می گیرد.

 

تعداد خفاش‌های پرنده دشمن كم نبود و هر یك از سویی به سردار شهید مهدوی و همرزمانش، حمله‌ور شده بودند. بسیاری از یاران نادر همچون سردار شهید توسلی كه در حیات دنیوی همدیگر را برادر خطاب می‌كردند، در برابر چشمانش پرپر می شوند.

 

حالا دیگر تنها ناوچه طارق که سردار شهید مهدوی بر آن سوار بود، سالم مانده بود و دو قایق دیگر هدف قرار گرفته و در آتش می سوختند. نادر می توانست به سلامت از میدان بگریزد، اما با رشادت و مردانگی تمام در پی گرفتن زخمی ها و پیکرهای مطهر شهدا از آب برمی آید، لذا به اتفاق بیژن، هم با دوشکا به طرف بالگردهای آمریکایی در هوا شلیک می کردند و هم در پی گرفتن شهدا و زخمی ها از آب بودند.

 

آنها با همه توان سعی می کردند که اجازه ندهند تا بالگردهای آمریکایی به طرف آنها نزدیک شوند، لذا به صورت مداوم، آسمان منطقه را با دوشکا آتشباران می کردند تا فضا ناامن شود و بالگردهای آمریکایی نتوانند به آنها نزدیک شوند، اما کار سختی بود؛ زیرا این بالگردها بسیار کم صدا بودند و موقعیت یابی آنها در آسمان بسیار مشکل بود. نادر و بیژن همچنان مردانه به مقاومت سرسختانه در مقابل آمریكایی‌های تا بن دندان مسلح ادامه می دهند.

 

دشمن همه شناورها و تجهیزات ناوگروه را زده بود و نادر و بیژن و چهار نفر دیگر، در حالی كه خود را با تركش تهی می‌یابند، پس از 20 دقیقه رزم جانانه و مردانه، زنده به چنگال دشمن می‌افتند. دستگیری نادر برای دشمن بسیار با اهمیت بوده آن چنان که پس از دستگیری اعضای بازمانده ناو گروه، بلافاصله در صدد شناسایی او بر می آیند و از تک تک اسرا درباره نادر می پرسند.

 

دست و پای نادر به صورت مچاله توسط دشمن بسته می‌شود، ولی او كماكان روحیه خود را تسلیم دشمن نمی‌كند و همچنان مقاومت می‌نماید. هنگامی كه جنازه مطهرش به خاك پاك میهن رسید، دست ها و پاهایش به صورت خیلی محکم بسته شده بود و نشان می داد که دشمن، حتی از جسم بی جان این سردار شهید نیز می ترسید. نادر بر عرشه ناو جنگی «یو. اس. اس. چندلر» آماج شكنجه‌های وحشیانه دشمن قرار می‌گیرد و سینه‌اش با میخ های بلند آهنین سوراخ می‌شود و بدین ترتیب مظلومانه به شهادت می‌رسد.

 

نقل از حاج‌حسن، برادر شهید نادر مهدوی