داشتن موهای زیبا و پرپشت امروزه به یکی از معیارهای زیبائی تبدیل شده است و در نقطه ی مقابل ریزش مو و طاسی به موضوعی نگران کننده و دلهره آور مبدل گشته است. فارغ از این نظر که این اهمیت بخشیدن بیش از حد، موضوعی درست است یا خیر؛ باید گفت موضوع علم ترمیم مو و کاشت موی طبیعی که از حدود 50 سال قبل پا به عرصه ی وجود گذاشت، بر رفع این معضل تأکید دارد.
اولین تلاش برای ترمیم موهای از بین رفته، براساس انتقال موهای ناحیه ی پس سر به ناحیه ی جلوی سر شکل گرفت و محققین متوجه شدند که این موهای کاشته شده دیگر دچار ریزش نمی شوند. دلیل بروز این پدیده بعدها کشف شد و اثبات گردید که موهای ناحیه ی پس سر فاقد گیرنده های هورمون مردانه هستند و هورمون مردانه (آندروژن) هیچ گاه بر این ناحیه اثری نمی کند. از سوی دیگر مطالعات و تجربیات نشان دادند که خصوصیات ناحیه ی دهنده (یا پس سر) از قبیل ماندگاری، رنگ و جنس موها به ناحیه ی گیرنده (جلوی سر) منتقل می شوند و موهائی که در این ناحیه کاشته می شوند، دیگر دچار ریزش کامل نمی شوند.
نخستین پیوند های انجام شده براساس برداشت توده هائی کوچک از موی پس سر با وسایلی برنده و مدور موسوم به "پانچ" شکل گرفتند که گرچه موهای کاشته شده با این روش رشد می کردند، ولی چون هر یک از این پیوندها حدود 15 تا 20 تار مو را در بر می گرفت، نمای ظاهری ناحیه ی کاشته شده شبیه جارو یا مسواک بود! این شکل غیرعادی موهای کاشته شده باعث شد که تکنیک های جدیدتری به نام مینی گرافت و میکروگرافت شکل بگیرند و وارد حوزه ی کاشت مو گردند. حجم گرافت ها (یا همان واحدهای موئی که از ناحیه ی دهنده جدا شده و در ناحیه ی گیرنده کاشته می شدند) در روش مینی گرافت حدود 4 تا 10 تار مو بوده و در روش میکروگرافت به حدود 1 تا 3 تارمو می رسد. روش میکروگرافت به سرعت مورد پذیرش متخصصین و جراحان موی جهان قرار گرفت و امروزه همه ی اعمال جراحی پیوند مو به این روش انجام می شوند. تمامی تکنیک هائی که در زیر از آنها نام برده می شود، از روش میکروگرافت پیروی می کنند:
الف- روش FUT : در این روش با برش جراحی یك برش یا استریپ با ابعاد متناسب با شرایط بیمار و تعداد موهائی که به طور تخمینی برای پوشش دادن ناحیه ی طاسی مورد نیاز است، از ناحیه ی پشت سر برداشته شده و به زیر میكروسكپ های مخصوص منتقل شده و به دقت به قطعات بسیار ریزی كه حاوی فولیكول ها(پیاز مو) یك تا سه تار موئی هستند، تقسیم می شوند. سپس این گرافت ها به ناحیه ی گیرنده منتقل شده و در سوراخ هائی كه قبلاً به دقت در این ناحیه طراحی شده اند، قرار داده می شوند.
مزایا : سریع بودن كار و امكان كاشت مو در یك جلسه، امكان ایجاد تراكم مناسب در افراد با درجات بالای طاسی و احتمال بالای پایداری پیوندها
معایب : ایجاد برشی بزرگ در ناحیه ی پشت سر كه احتمال باقی ماندن اسكار یا جوشگاه در آن وجود دارد، كاسته شدن حجم بانك مو به نحوی که در مراحل بعدی برای پیوند مجدد مو بیش از یک و یا حداکثر دوباردیگر نمی توان از بانک موی فرد برای ایجاد تراکم استفاده کرد، وجود خونریزی، محدودیت انجام آن در كسانی كه پوست سرشان قابلیت متسع شدن را ندارد یا در مراحل اولیه ی ریزش مو قرار دارند و وجود عوارض پس از جراحی از قبیل تورم سر و صورت، درد و یا باقی ماندن اسكار
ب- روش FIT : در این روش به كمك ابزاری به نام پانچ كه قطری حدود یك میلی متر دارد و با حالت دورانی وارد پوست ناحیه ی برداشت می شود، واحدهای مو یك بعد از دیگری از ناحیه ی پشت سر خارج شده و پس از جمع آوری گرافت ها، كاشت به شیوه ی قبل الذكر انجام می شود. این روش در اکثریت قریب به اتفاق موارد توسط تکنسین های آموزش دیده و به روش دستی و با دقت بالا انجام می شود ولی موتورهای مخصوصی نیز وجود دارند که با دور بالا و سرعت زیاد می توانند گرافت ها را استخراج کنند که به دلیل تیز بودن و احتمال آسیب رساندن به عمق فولیکول مو کاربرد وسیعی در این حوزه نیافته اند.
مزایا : امكان برداشت موهای بیشتر در جلسات متعدد و متوالی، امكان انجام در افرادی كه به دلایلی از قبیل عدم تمایل به انجام جراحی، داشتن اسکار (جوشگاه) و یا کم بودن مساحت منطقه ی دهنده ی پیوند در اثر عمل FUT قبلی دیگر كاندید انجام FUT نیستند، امکان انجام آن در اشخاصی که تراکم موی ناحیه دهنده ی پیوند اندک است، خونریزی بسیار كم، عدم نیاز به پانسمان و مراقبت اختصاصی از زخم و عدم باقی ماندن اسكار.
معایب : طولانی بودن زمان انجام آن، احتمال آسیب رسیدن به ناحیه ی زاینده ی ریشه ی مو در حین برداشت با پانچ، محدودیت تعداد برداشت در یك جلسه و كاهش زمان حیات پیوندها در اثر طولانی بودن روند كار.
گفتنی است که برخی پزشکان نیز از روش ترکیبی FIT و FUT برای پیوند مو استفاده می کنند.
پ- روش BHT : در این روش از موهای مناطقی مانند جلوی سینه یا ریش یا کمر با تکنیک FIT موها برداشته شده و به سر منتقل می شوند. چون تراکم موها در واحد سطح در این مناطق کمتر از سر بوده و شکل و خصوصیات مو نیز متفاوت از موی سر است، معمولاً نتایج این پیوند از نظر زیبائی چندان رضایت بخش نبوده و اغلب متخصصین این رشته تمایلی به انجام آن ندارند.
ث- روش SAFER : روش جدیدی كه از سال 2009 و به طور انحصاری انقلابی در شیوه های كاشت مو ایجاد كرد، روش Automatic Follicular Unit Extraction می باشد كه برای نخستین بار در فرانسه انجام شد و با اختراع دستگاهی پیشرفته برای برداشت و كاشت مو استفاده از تكنیك مكش یا ساكشن را برای استخراج فولیكول های مو را امكان پذیر نمود. این دستگاه عیب سیستم های قبلی را که مبتنی بر سوراخ کردن و نفوذ تا عمق 6 میلی متری پوست برای استخراج گرافت ها بود، برطرف ساخت.
در تكنیك جدید كه به نام SAFER نامیده می شود،با استفاده از این دستگاه فولیكول های مو به همان روش FIT ولی با سرعت بالا و بدون دخالت دست یكی پس از دیگری از ناحیه ی دهنده استخراج می شوند. مزیت SAFER نسبت به FIT دستی این است كه برخلاف آن نوك برنده و تیز پانچ به عمق پوست فرو نمی رود، بلكه پانچ های ظریفی كه بین 0.78 تا 1.25 میلی متر قطر دارند، در حال چرخش و مكش همزمان وارد قسمت بالایی پوست (حدود 3 میلی متر) شده و فولیكول مو بدون كمترین آسیبی جدا می شود.
مزیت بعدی این است كه همه ی گرافت ها در محفظه ی استریلی كه بر خود دستگاه تعبیه شده است، به طور اتوماتیك و بدون دخالت دست جمع آوری شده و پس از اتمام مرحله ی برداشت باز هم به روش اتوماتیك در جهت صحیح در ناحیه ی گیرنده كاشته می شوند و این استریل بودن و سرعت كار، دوام و بقای گرافت ها را بالا برده و خطر عفونت و عوارض بعدی تقریباً به صفر می رسد.
از سوی دیگر می توان به این نکته اشاره کرد که در روش FIT برای خارج كردن گرافت ها، معمولاً از پنس های ظریفی استفاده می شود كه علیرغم ظرافتشان باز هم احتمال آسیب رساندن به ناحیه ی زایای فولیكول را دارند و زمان بیرون ماندن فولیكول ها پس از برداشت از ناحیه ی دهنده نیز طولانی بوده و گاه تا چندین ساعت هم به طول می انجامد. به همین دلیل اكثر متخصصین پیوند مو شانس آسیب رسیدن و از بین رفتن 15 تا 20% فولیكول های برداشته شده را با روش FIT محتمل می دانند، حال اینكه با روش SAFER این عوارض وجود نداشته و براحتی می توان بقای گرافت ها را تا 100% تضمین كرد.
تراکم موهای ایجاد شده پس از جراحی پیوند مو یکی از مسائلی است که اکثریت قریب به اتفاق متقاضیان کاشت مو در مورد آن حساسیت و نگرانی دارند و خواهان ایجاد تراکمی بالا و نزدیک به حد طبیعی موهای کاشته شده هستند. در روش SAFER به دلیل ظرافت پانچ های به کار رفته برای استخراج فولیکول های مو و همگن بودن فولیکول های استخراج شده و تعداد بالای گرافت های استخراج شده می توان تراکمی بسیار بالا با نمائی طبیعی در ناحیه ی طاسی ایجاد کرد و به جرئت می توان گفت تراکم ایجاد شده با این روش را نمی توان با هیچ روش دیگری مقایسه کرد.
در روش SAFER ناحیه ی دهنده ی پیوند با سرعت بالائی طی چند روز ترمیم شده و با گذشت 7 تا 10 روز از انجام کاشت، هیچ اثری از سوراخ های ریزی که ناشی از برداشت فولیکول های مو در ناحیه ی بانک مو (پس سر) هستند، باقی نمی ماند و به همین دلیل می توان از ناحیه ی بانک مو دو تا سه بار دیگر نیز برای ترمیم و زیاد کردن موها در نواحی مورد نظر استفاده کرد. کبودی، تورم، درد پس از جراحی و خون مردگی دور چشم ها یا پیشانی که جزو عوارض احتمالی روش های کاشت قبلی محسوب می شدند؛ به هیچ وجه در این روش وجود ندارند و فرد پس از گذشت تنها یک روز از پیوند مو می تواند مجدداً به فعالیت های روزمره خود بازگردد و مراقبت ویژه ای پس از عمل وجود ندارد.
