ماه ذىالحجه ماهی پر فضیلت که دهه اول آن میان سایر ماههای قمری از جایگاه رفیعی برخوردار است، بزرگان دین هنگامى که این ماه وارد مىشد، اهمیت ویژهاى به عبادت در آن مىدادند.
در بعضى از روایات آمده است، شبهاى دهگانهاى که قرآن در سوره «وَالْفَجْرِ، وَلَیَالٍ عَشْرٍ» به آن سوگند یاد کرده است، شبهاى دهه اوّل این ماه شریف است و این سوگند به خاطر عظمت آن است.
خداوند در سوره «حج» ضمن بیان فریضه بزرگ حج سخن از «أیّام مَعْلُومات» گفته است که مؤمنان باید در آن به یاد خدا باشند، یکى از تفسیرهاى معروف «أیّام مَعْلُومات» که در روایات نیز آمده است، ده روز اول ماه ذىالحجه است.
در حدیثى از رسول خدا(ص) مىخوانیم که عبادت و کار نیک در هیچ ایامى به اندازه این ده روز اول ماه ماه ذىالحجه فضیلت ندارد، افزون بر این، هم صدا شدن با زوار خانه خدا در این ماه و یاد و خاطره مراسم باشکوه حج و معنویت و برکات آن، حال و هواى دیگرى به انسان مىدهد.