تبیان، دستیار زندگی

تاریخچه وبلاگ نویسی:

وبلاگ فضایی مجازی در دنیای بزرگ اینترنت است،که وبلاگ نویس یا همان بلاگر مطالب خود را با موضوعات مختلف در آن منتشر می کند. در سال 1990 میلادیاینترنت به صورت شبکه ای جهانی فعالیت خود را آغاز و اولین وبلاگ توسط مخترع وبتیم برنرزلی ایجاد شد.

قاره آسیا در بین قاره های جهان مقام اول وبلاگ نویسی را دارد و ایران در میان کشورهای خاورمیانه با 23 میلیون کاربر رتبه اول را به خود اختصاص داده است. البته به سرعت تعداد این کاربران در حال افزایش است و شاید نشود تخمین درستیاز ارقام واقعی آن زد. اولین بار در ایران آقایی به نامسلمان جریریدر شهریور 1380 اولین وبلاگ فارسی را بر روی صفحه اینترنت قرار داد.

وبلاگ ها را از نظر موضوعی در ایران می توان به موارد زیر تقسیم کرد:

فرهنگی و اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، دینی و مذهبی، علمی و آموزشی، ادبیات وشعر، هنری، طنز نویسی، ارتباطات و رسانه، فناوری اطلاعات و اینترنت، تاریخ نویسی، جغرافیا، دفاع مقدس ، علوم و معارف قرآنی، علوم و معارف مهدوی، خاطره نویسی و روز نوشت، خبر و گزارش و تحلیل تولیدی، ورزش، تفریح و سرگرمی،فتو بلاگ، کلیپ و دانلود

رسالت قلم و وبلاگ نویسی:

در وبلاگ‏ها گاه ما دنبال چیزهایی هستیم که در هیچ جای دیگر پیدا نمی‏کنیم. یکی عاشقانه مینویسد و دیگریسیاسی ... یکی مذهبی و دیگری اجتماعی ... حتی بعضی مواقع افراد برای کسب درآمد وب مینویسند. بعضی هم شخصیت معروفی در زمینه های مختلفی هستند و از وبلاگشان به عنوان تریبونی برای رساندن صدا و عقایدشان به افراد جامعه کمک می‏گیرند.

وبلاگ مکانی برای نگاشتن عقاید نویسنده ، نگرانی های او از وضعیت های اجتماعی پیش رو ، هنرنمایی او در زمینه های مختلف هنری است و باید گفت وبلاگ نویسی یک کار بیهوده و عبس نیست و ما در آن به رشد جامعه‏مان کمک می‏کنیم.

در چند سال اخیر شاهد رشد وبلاگ های قارچی بسیاری بوده ایم که نمی‏توان در آنها به هدف اصلی ایجاد آن پی برد، وبلاگ هایی که بی محتوا پا به عرصه وبلاگ نویسی می گذارند و تنها از مطالب کپی بهره برده اند و می‏توان نتیجه گرفت عدم محدودیت و مسئولیت باعث شده استتا برخی افراد از آن سودجویی‏های مادی و معنوی کنند.

همان طور که گفته شد ایران در خاورمیانه رتبه اول وبلاگ نویسی را دارا می باشد، اما به راستی چند درصد از این وبلاگ ها رسالت درست قلم را ادا کرده اند؟

آیا نوشتن فقط دست به قلم بردنو نگاشتن بدون تفکر است؟

رسالت قلم رسالت بزرگی است که در قرآن و کلام معصومین هم به آن اشاره شده است.

در قرآن کریم به قلم سوگند یاد شده است ن و القلم و ما یسطرون ( سوگند به قلم، این موهبت بزرگ خدا)

قلم شهید می‏سازد ، قلم شهدا را پرورانده.

قلم را میتوان بعنوان سلاحی دانست البته اگر در دست اشخاص صالح و فاضل باشد. پس صاحب قلم همواره باید خداوند متعال را در نظر بگیرد و او را ناظر اعمال خود بداند. اگر اینطور شود قلم انسان نویسنده از روی انصاف بر صفحه کاغذ می‏نگارد و او برای عزت و تعالی کشور و مردم جامعه خود آن را بکار می‏گیرد.

چه بسیار قلم ها که به بیهودگی نگاشتن و چه بسیار افرادی که با خواندشان راه به ناکجا آباد بردند!

دست به قلم بردن و تصمیم بر نگاشتن اثر،حرمتی دارد که در بسیاری از وبلاگ ها شاهد آن نیستیم. قلم را می توان به هزار راه چرخاند و برای موضوعات بسیاری از آن بهره برد.

حال یک وبلاگ نویس قبل از نگاشتن باید به این فکر کند که هدف من از نگاشتن چیست؟ آیا نوشتن، فقط برای نوشتن است و بس؟!

ایا هدف از ایجاد وبلاگ فقط گذاشتن مطالب کپی وبلاگ های دیگر است؟

مطمئنا کورکورانه تقلید کردن کار شایسته‏ای نیست و ایجاد وبلاگ های بسیار که گاه شمارش آنها از دست خارج می‏شود نمی‏تواند به پیشرفت جامعه به سمت جامعه ای ایده آل کمک کند.

نویسنده به عنوان یک وبلاگ نویس در وبلاگ خود رسالتی برای پیشرفت جامعه خود بر عهده دارد که اگر آن را به بیهودگی بچرخاند به جامعه خود مدیون است و دین قلم را ادا نکرده است.

به امید روزی که وبلاگ نویس رسالت قلمی که در دست می‏چرخاند را به سویی تنظیم کند که رضای خداوند و پیشرفت جامعه اش در آن باشد و تنها به تعداد وبلاگ هایش فکر نکند.

با یک وبلاگ هم می‏شود تاثیر گذار بود اگر تفکر پشت آن قلم تفکری تاثیر گذار باشد. کمی بیشتر بیاندیشیم!

در پایان این نوشتار یادآوری می‏کنیم در حال حاضر با توجه به بیداری کشورهای اسلامی قلم ها می‏تواند کمک شایانی در پیشبرد اهداف اسلام داشته باشد و مسلمانان را از ظلم ظالمین نجات دهد. پس مراقب قلم هامون باشیم و آن را درست بکار بگیریم.

(پروانگی) و  ( نشریه حضور)