تبیان، دستیار زندگی

یکشنبه ۲۶/ ۶/ ۱۳۹۱ مصادف با پنجاه و سومین سالروز وفات آیت الله العظمی بروجردی (ره) مراسم بزرگداشت برای ایشان با حضور علما‌ و اندیشمندانی از جمله آیت‌الله علوی و گنجی و مردم مؤمن و ولایی بروجرد و مسئولان در بروجرد برگزار شد.

زندگی نامه کوتاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)

حضرت آیت‌‌‌اللّه العظمی سیدحسین طباطبایی‌بروجردی در سال ۱۲۹۲‌(۱۲۵۴ ش) هجری قمری در بروجرد به دنیا آمد.

نام پدر وی حجت‌الاسلام حاج سید‌علی طباطبایی در سال ۱۲۵۲ هجری قمری متولد و در چهارم محرم‌الحرام سال ۱۳۲۹ هجری قمری وفات یافت. ایشان، با سی و دو واسطه به حضرت امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد. وی در سال ۱۲۹۹ هجری قمری در سن هفت سالگی شروع به تحصیل در بروجرد کرد.

نخستین سر مشقی که معلم به وی داد، این بود: «هزار و دویست و نود و نه» شاگرد تیز‌هوش از معلم پرسید: این سر مشق چیست؟ معلم گفت: این تاریخ امسال است.

در سال(۱۳۱۰) هجری قمری در سن ۱۸ سالگی برای تحصیل وارد شهر اصفهان شد، و مدت ۱۰ سال در حوزه علمیه‌ صدر‌، تحصیلات خود را تکمیل، و دروس سطح و خارج فقه و اصول و فلسفه و کلام و هیئت و ریاضی و رجال و حدیث را فرا گرفت.

در سال‌(۱۳۱۴) هجری قمری در حالی که بیست و دو بهار عمرش را پشت سر می‌گذاشت به دستور پدر به بروجرد احضار شد‌، او گمان می‌کرد پدرش می‌خواهد او را برای ادامه تحصیل به نجف اشرف که بزرگترین حوزه علمیه شیعه بود بفرستد، ولی پس از ورود و دیدار پدر و بستگان مشاهده می‌کند که علی‌رغم انتظار او، مقدمات ازدواج و تأهل او را فراهم کرده‌اند که بعد از دو سه ماه توقف در بروجرد به همراه همسرش به اصفهان بر می‌گردد و مدت پنج سال دیگر به تحصیل در اصفهان ادامه می‌دهند.

ایشان از سال ۱۳۱۰ هجری قمری تا ۱۳۲۰ هجری‌ قمری مجموعاً ۱۰ سال را در اصفهان به تحصیل پرداختند.

در سال ۱۳۱۹ هجری قمری مجدداً پدرش از بروجرد او را می‌خواند، ولی این بار خاطر نشان می‌سازد که قصد دارم تو را به نجف اشرف بفرستم، دانشمند نابغه جوان هم با اشتیاق زایدالوصفی بار سفر بسته، اصفهان را به قصد بروجرد ترک می‌گوید.

حضرت آیت‌‌‏اللَّه العظمی بروجردی در سال‌(۱۳۲۰) هجری قمری وارد نجف اشرف می‌شود و در سن ۲۸ سالگی به درجه اجتهاد می‌رسند.

معظم له، یکی از طلبه‌های فاضل درس خوانده عالمی بود که در سن ۲۸ سالگی توانسته بود مدارج عالیه کمال را پیموده و مجدداً راه نجف را در پیش گیرد تا با دیدن اساتید بزرگ نجف اطلاعات خود را کامل و مبانی علمی محکم خود را مستحکم سازد. ایشان در سال(۱۳۲۰) هجری قمری وارد نجف شدند و تا تاریخ ۱۳۲۸ هجری قمری در آنجا به درس و بحث‌ مشغول بودند، که مجموعاً ۹ سال در نجف اقامت داشتند.

آیت الله العظمی بروجردی (ره) پس از هفتاد سال تلاش علمی و فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی در صبح روز پنجشنبه، ۱۳ شوال ۱۳۸۰ هـ .ق برابر با دهم فروردین ۱۳۴۰ شمسی در حالی که ۸۸ بهار زندگی را پشت سر گذاشته بود، چشم از جهان فرو بست.

منبع: tebyan-lr.ir

سلام
خیلی ممنون از مبحثی که گذاشتی
واقعا آیت الله بروجردی چه شخصیت والایی داشتن...
و اینکه از عکس های خانه ایشان می توان به راحتی فهمید که ساده زیستی از اصول زندگی ایشان بوده است.

خاطره ای از دکتر دینانی از آیت الله العظمی بروجردی (ره)

دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی ، استاد فلسفه در دیدار با نوه حضرت آیت الله العظمی بروجردی، حجت الاسلام والمسلمین احمدی بروجردی، خاطره ای از ایشان نقل کرده است که در پی می آید.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله االعظمی بروجردی، حجت الاسلام والمسلمین احمدی بروجردی این گونه بیان می کنند که ، جناب آقای دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی نقل می کرد روزی در درس خارج حضرت آیت الله العظمی بروجردی (قدس سره) نشسته بودیم، معظم له روایتی به نقل از شیخ طوسی فرمودند و گفتند که این روایت وقت زیادی بر روی آن صرف نشده ، که در این هنگام با اعتراض برخی از شاگردان مواجه شد.

آیت الله العظمی بروجردی گفتند: بنده تمامی روایات و تالیفاتی که شیخ طوسی در همه زمینه ها انجام داده است را حساب کردم ، دیدم اگر شیخ حتی اگر تمامی عمر خود را هم صرف این کار می نمود ،سه دقیقه بیشتر روی روایات وقت صرف نکرده است، در صورتی که بنده این روایت را یک ماه بررسی کرده ام و به این نتیجه رسیده ام.

دکتر دینانی ادامه داد: من از دقت محاسبه آیت الله العظمی بروجردی، شگفت زده شدم.

منبع:broujerdi.org

مردان بزرگ در طول تاریخ بشریت با استقامت و تلاش شگرفشان بخشی از صفحات تاریخ را به خود اختصاص دادند.  نمونه ی این استقامت و پشتکار در صدر اسلام شخص رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم بود ، پشتکار و استقامت ، برای هدایت بندگان خدا به سوی صراط مستقیم .

آیت الله بروجردی رحمة الله نیز نمونه ی کاملی از این نوع پشتکار بود . مرجعیت آیت الله فقید رحمة الله مرجعیتی عامه بود زیرا تمامی هم قطاران ایشان چشم از دنیا فرو بسته و به عالم باقی شتافته بودند و آیت الله فقید با تمام مشغله هایی که داشت تا آخر عمر لحظه ای دست از کسب علم و معرفت برنداشت و چون دوران جوانی شبهای بسیاری تا به صبح غرق در مطالعه بود ؛ نقل می کنند که ایشان فرموده بود :

« من از مطالعات علمی خسته نمی شوم ، بلکه هر گاه از کارهای دیگر خسته می شوم ، با مطالعات علمی خستگی خود را رفع می کنم.»

همت بلند دار که مردان روزگار                                  از همت بلند به جایی رسیده اند

مجله حوزه ، شماره 44 / 43 ، مركز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم ، 1370 ص 262 .

منبع:broujerdi.org