آنهـــا که کهن شدنــــد و اینهــــــا که نونـــــــد هــــر کس بمـراد خویش یـــــک تک بــدونــد
این کهنــــــه جهــــــان بکس نمانــــد بـــــاقی رفتنــــــد و رویــــــم.. دیـگر آینـــــد و رونـــد
ای بسا روزی که نباشیم و جهان خواهد بود نی نـــام ز مــــا و نـــــی نشـــان خواهــد بود
زیـــــن پیش نبودیـــــــــم و نبـــد هیــــــچ خلل زین پس چو نبــــاشیم ، همان خواهــــــد بود
مِی خور و مخور انـــــدوه که فرمود حکیـــم غمهای جهان چو زهـر است و تـــریاقش مِی
******
***** حکیم خیام*****
