تبیان، دستیار زندگی

اگر کسی با حضرت زندگی کند هیچ چیز از این دنیا و آن دنیا از دست نداده.از معصوم حدیث است که(بند کفشتان را هم از ما بخواهید)بنابرین ما باید حضرت را به زندگی خود وارد کنیم.
در حالی که ما حضرت را حجه خدا وا امام او میشناسیم باید حضرت را دوست صمیمی خود بدانیم و تمام کارهایمان را از او بخواهیم.
ما وظایفی مقابل ایشان داریم:
1.انجام واجبات ترک محرمات(تا دل حضرت را نشکنیم)

2.صدقه دادن برای سلامتی حضرت(ع)
3.دعا کردن برای فرج آقامون(چون حضرت خود سفارش کردن)
4.
.
.
.
ببینین با کی دارین دوستی می کنین!!!!!!!!!!
به کسی چنگ نزنین که خودش اهل................!!!!!!
نظر شما چیست؟؟؟؟؟

در هر صورت خلاصۀ کلام اینکه تا در گوشه گوشۀ زندگی مون فصلی و جائی برای امام عصر ( عج) باز نکنیم، حظ حضور حضرت را احساس نخواهیم کرد.

کار و تجارت، زن و فرزند، دوست و رفیق، تفریح و تفرج، خواب و استراحت، خوردن و خوابیدن و ... همه و همه در گوشه گوشۀ زندگی ما بطور شبانه روز و هفتگی و ماهانه جائی دارند.

اما ارتباط با حضرت، کجای زندگی ماست؟ اصلاً جائی دارد؟ و ...

خلاصه همانطور که با تمرین و ممارست می توان با هر چیزی مأنوس و همراه شد و درونی اش کرد، با تمرین و ممارست حضور حتی چند لحظه ای اش در شبانه روز و ادامه دادن این ارتباط، ممکن است زمانی نگذرد و یا اصلاً بگوییم که زمانی بگذرد که نمی توانیم لحظه ای را بدون یاد امام و حس حضورش تحمل کنیم.

دوستان حتما شما هم دیدید و خواندید كه وقتی كسی زیاد اصرار میكنه برای رسیدن به محضر حضرت و ملاقات ایشان و....حضرت معمولا در پیامی به ایشان چند چیز را یاد آور می شود.

به وظایف خود عمل كنید و به عنوان یك فرد مسلمان و شیعه و دوستار اهل بیت وظیفه خود را بشناسید و بدان عمل كنید

معمولا تو فكر ماها یاران حضرت را یه جورایی جدا از خودمان می دانیم و مثلا اگه به ما بكن همین بقال سرگوچه با حضرت ارتباط دارد و یا یه رفته گر با ایشان در ارتباط یه جوری میشیم

و اگه یه ذره اعتقاد را هم نداشتیم قبول نمی كردیم چون در فكر و خیال خودمان یاران حضرت را افراد محترم و متشخص و...می دانیم

ولی در واقع این طور نیست و اصل برعكس است معمولا یاران حضرت همونهایی هستند كه اطراف ما هستند همانهایی كه اطراف ما هستند و می بینیمشون و...

خلاصه كه اگه به وظیفه خود عمل كنیم به همین واجبات عمل كنیم و از محرمات دوری كنیم و ....حضرت را وارد درزندگی مون كردیم
اگه حضرت فقط ازما راضی باشه برا ما كافیه.

به نظر اصطلاحات ساده ای هستند ولی خودمان هم می دانیم كه خیلی سختند خیلی سختند

فکر می کنم گناه حتی اگر کوچک هم باشه ، اگر از ما شیعیان که مدعی انتظار هستیم ، سر بزند ، بیش از هر گروه دیگری از انسانها قلب آقامون ازرده می شه، به نظر شما هم همینطور هست؟

آزار امام زمان(عج) توسط شیعیان !

بسیاری از بزرگان در توقیع و شرفیاب شدن خدمت امام زمان(عج) برخی نگرانی های آن حضرت را درمورد شیعیان درک کرده اند، که قسمت هایی از آنها را با هم مرور می کنیم..

اعمال ناپسند و بی توجهی به عرضه اعمال

در تشرّف مرحوم شیخ محمدطاهر نجفی، خادم مسجد کوفه، می فرمایند: «آیا ما شما را هر روز رعایت نمی کنیم؟ آیا اعمال شما بر ما عرضه نمی شود؟ چرا شیعیان برای فرج ما دعا نمی کنند؟»(1)

آقامیرزا محمدباقر اصفهانی می گوید که شبی در خواب گویا مولایم حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) را دیدم که به من فرمودند: «روی منبرها به مردم بگویید که توبه کنید و برای فرج حضرت حجت(عج) دعا نمائید و بدانید این دعا مثل نماز میت واجب کفایی نیست بلکه مانند نمازهای یومیه بر تمام مکلفین واجب است.»(2)

در تشرّف آقا شیخ حسیم سامرایی در سرداب مقدس فرمودند: «به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدا را قسم بدهند به حق عمه ام حضرت زینب (سلام الله علیها) که فرج را نزدیک گرداند.»(3)

در تشرّف مرحوم آیت الله حاج سید محمد- فرزند آیت الله سیدجمال الدین گلپایگانی(ره)- امام زمان(عج) فرمودند: "از علایم ظهور فقط علامات حتمی مانده است و چه بسا آنها نیز در مدتی کوتاه به وقوع بپیوندد. شما برای فرج من دعا کنید."(4)

در تشرّف دیگری که یکی از علماء به محضر امام زمان(عج) پیدا کرده بود آن حضرت فرمودند: "به آنان بگو که برای فرج من دعا کنید تا خدا مرا از زندان غیبت نجات دهد."(5)

همکاری شیعیان با ظالمان و ستمگران

شیخ عبدالحسین حویزاوی می گوید مردی به نام میرزا احمد رئیس شهرداری نجف اشرف بود، او مرد متدین و خوبی بود که به اجبار او را شهردار کرده بودند. شبی در عالم رۆیا به محضر امام زمان(عج) مشرّف شدم و دیدم که رئیس شهرداری نجف نزد ایشان حاضر است. حضرت با تندی به او فرمودند: "چرا داخل شغل حکومتی شدی و اسم خود را در زمره آنها محسوب داشتی؟"

بعد مطلبی فرمودند که آن مرد متوجه نشد من خواستم گفته حضرت را به او بفهمانم. گفتم حضرت بقیه الله(عج) می فرمایند: وَ لا ترکَنُوا اِلی الّذین طَلَمُوا فَتَمّسکُمُ النّار؛ یعنی، به سوی ستمگران میل نکنید به آنان تکیه ننمایید که موجب می شود آتش شما را فرا گیرد." وقتی این جمله را گفتم، حضرت رو به من کرد و فرمود: "پس تو چرا مدح می کنی؟" عرض کردم: "تقیه می کنم." حضرت دست مبارک را به دهان گذاشتند و به عنوان انکار سخن من با تبسم فرمودند: "تقیه! تقیه! تقیه!- یعنی تو از روی خوف و تقیه مدح نمی کنی- هفت روز بیشتر از عمر تو باقی نیست فردا برو و مُهر حکومتی را رد کن."(6)

از توقیع شریفی که به وسیله ی نایب دوّم ابوجعفر محمد بن عثمان از امام عصر(عج) رسیده است، آن حضرت در مورد خمس که باید به فقیه جامع الشرایط پرداخت شود، می فرماید: "کسی که آنچه را از اموال ما در دست او است حلال می داند و بدون اجازه ما در آنها تصرف می کند، همانند تصرفی که در مال خود می کند، ملعون است و در روز قیامت از دشمنان ما محسوب می شود
تحصیل معارف از طریق غیر مشروع

امام زمان(عج) می فرماید: "طَلَبُ المَعارِف مِن غَیرِ طَریقَتِنا اَهلَ البَیتِ مُساوِقُ لِلاِنکارِنا؛ یعنی، بدست آوردن معارف جز از طریق ما خاندان پیغمبر(ص) مساوی با انکار ماست."(7)

گناه شیعیان

امام زمان(عج) می فرمایند: "نادان ها و کم خردان شیعه و کسانی که به اندازه پر و بال پشه دین ندارند- با رفتار و گفتار ناشایست خود- ما را آزار می دهند."(8) امام زمان(عج) می فرمایند: "به خدا پناه می برم از کوری بعد از بینایی و از گمراهی بعد از هدایت."(9)

پرهیز از تصرف اموال معصوم (علیه السلام)

از توقیع شریفی که به وسیله ی نایب دوّم ابوجعفر محمد بن عثمان از امام عصر(عج) رسیده است، آن حضرت در مورد خمس که باید به فقیه جامع الشرایط پرداخت شود، می فرماید: "کسی که آنچه را از اموال ما در دست او است حلال می داند و بدون اجازه ما در آنها تصرف می کند، همانند تصرفی که در مال خود می کند، ملعون است و در روز قیامت از دشمنان ما محسوب می شود."(10)

امام زمان(عج) در توقیع شریفی می فرمایند: "هرکس در اموال مربوط به ما تصرف کند و بخورد، بدرستی که آتش را در شکم خود وارد کرده است و به زودی در آتش افروخته وارد خواهد شد."(11)

ایشان می فرماید:"وقتی برای هیچ کس جایز نباشد که در مال دیگران بدون اجازه آنان تصرف کند چگونه این کار در مال ما جایز می شود؟"(12)

در توقیع دیگر می فرماید: "لعنت خداوند و ملائکه و تمامی مردم بر کسی که یک درهم از مال ما را حلال بداند و در آن تصرف کند."(13)

---------------------

پی نوشت ها:

1-  برکات حضرت ولی عصر(عج)، ص 35.
2-  ملاقات با امام عصر(عج)، ص 87.
3-  ملاقات با حضرت مهدی(عج)، ج 1، ص 251.
4-  شیفتگان حضرت مهدی(عج)، ج 1، ص 184.
5-  کرامات الصالحین، ص 174.
6-  برکات حضرت ولی عصر(عج)، ص 361.
7- صحیفه المهدی، ص 334.
8- احتجاج، ج 2، ص 474.
9- الخرائج، ج 3، ص 1110.
10- کمال الدین، ص 520.
11- کمال الدین، ص 520.
12- کمال الدین، ص 521.
13- نجم الثاقب، ص 411.

مکان یار......

به چه سو؟از کدام جهت؟به کدامین مقصد؟این چگونه سویی است که منتهایش را نمیدانی،آخرش

تومی مانی ودرماندگی!

  اگر دیده ات را خواب بگیرد ،اگر تو خودت را به راحت طلبی بزنی ،اگر ما بی خبر  بمانیم،پس که راه

افتد!کیست که به شهر به شهر را دوره بیفتد و کو به کو را پی جویی کندوخانه به خانه را بگردد؟که می

ماند برای پا نهادن به سفر سرگشتگی؟خاطری پیدا می شود که از سرا پرده درستی توشه عشقی

برگیرد، توسن صبح را رکاب زند وروبه ناکجا آباد گذارد؟

تو چون بید بی تابی!ولی اگر پای او در میان باشد می توانی با همین ضعفت بارهای سنگین و

بادهای تند را ایستادگی کنی و عقب ننشینی!پس خودت را مهیا ی بلا کن وتا عمر داری این راه

سنگلاخ را با تجسم ساحل نرم و ماسه ای بگذران.

واین محبت  است که ترا به راه می اندازد،این راه یک مقصدبیش ندارد و آن پیش پای توست.باهم و

همپای هم قدم نخست را برمی داریم .شاید در پیچ و خم ها قلبت از تاب تپش افتاد .اما وقتی به

ساحل نرم رسیدی همانجا مقصد تو می شود.