خیلی ها عشق رو سه دسته كردند:
1_ عشق حقیقی
2_ عشق مجازی(تشابه اسمی ه و گرنه یك وقت با این عشق های
اینترنتی اشتباه نگیرید.) 3_ عشق كاذب
عشق حقیقی، همان عشق به خداونده. این
عشق بالاترین عشق و قدیمی ترین عشق
نامیده می شه. قدیمی از این جهت كه از همون ابتدای تولد مهر
خداوندی در دلهامون وجود
داشته و هرفعالیتی كه صورت گرفته تنها در جهت رسیدن به
معبود بوده.
عشق مجازی، عشق به زیبایی های طبیعت
ه.عرفا راه رسیدن به عشق حقیقی رو همین
عشق مجازی می دونند.چراكه انسان با تامل در زیبایی ها كه
بازتاب صفات خداوند ه و دقت
در آنهابالاخره به خداوندمی رسه.
عشق كاذب، همان عشق زمینی و متكی بر
ارضای غرایزشهوانی ه.
مولامیگه:
" عشق هایی كزپی رنگی بود .~.~.~. عشق نبودعاقبت ننگی
بود"
از نظرطبی عشق كاذب و عاشق شدن در مجموع باعث ترشح مقادیر
زیادی هورمون دوپامین می شه كه عاشق بنابه خاصیت این ماده، مجبوربه یك حالت تصمیم
گیرنده عجولانه می شود
كه نخوردن غذا و ننوشیدن یكی از پدیده های رایج برای این
هورمون ه.
علاوه و دوپامین هورمون دیگری به نام ادرنالین در خون بالا
میره كه باعث بالارفتن ضربان قلب
افزایش تعداد تنفس، لرزش در اعضای بدن و عصبانیت می شه.
هورمون دیگری به نام سیروتونین نیز به كمترین میزان خود در
خون می رسد كه باعث ایجاد علایم بیمارن عقلی و انجام كارهای غیر عاقلانه می شود.