نظر بزرگان درباره ی دعای ندبه:
شیخ مرتضی انصاری رحمه الله در كتاب «المكاسب» در بخش خیارات در ذیل حدیث «المؤمنون عند شروطهم» می گوید: بعید نیست كه بگوییم عنوان «شرط» بر التزامات ابتدایی صادق نیست، بلكه متبادر عرفی از «شرط» همان التزامات تابع عقد است، همان گونه كه از موارد استعمال این كلمه در مثل قول امام در دعای ندبه استفاده می شود، آنجا كه در ابتدای دعا فرمود: «بعد أن شرطت علیهم الزهد فی درجات هذه الدنیا الدنیّه».(4)
شیخ انصاری رحمه الله گویا این دعا را امر مفروض عنه از حیث صحت گرفته و لذا به آن در مجال احكام شرعیه استدلال كرده است.
محشّین مكاسب شیخ بر او در این نكته هیچ اعتراضی نكرده و سند آن را نیز مورد مناقشه قرار نداده اند.
شیخ عبدالله مامقانی در حاشیه خود بر مكاسب می گوید: «وجه دلالت این جمله بر مقصود این است كه: امام به این بر می گردد كه خداوند عزّوجلّ به بندگان خود فرمود: هر كس در این دنیا زهد پیشه كند من به او نعمت مقیم عطا خواهم كرد…»(5)
ایروانی می گوید: «اما اطلاق شرط در دعای ندبه به اعتبار این است كه در ضمن التزام جزیل ما عنده … آمده است…»(6)
