ندیکت همان زمان که در ایران سفر می‌کرد، می‌دانست که می‌خواهد عکس‌ها و تصاویری که از ایران ثبت کرده، در آلمان به نمایش بگذارد.
پس از بازگشت به آلمان او تصور می‌کرد که این تصاویر با استقبال گرم گالری‌ها و موزه‌ها روبرو می‌شود اما هیچ گالری یا موزه‌ای حاضر نبود از کشوری که تنها خبر اعدام همجنس‌گرایان، ساخت بمب هسته‌ای، خشونت علیه زنان و محدود کردن اقلیت‌های مذهبی از آن به گوش می‌رسد، چنین تصاویری را به نمایش گذارد.
پس از مدتها جستجو سرانجام راینر ماریا شیسلر، کشیش کلیسای سنت ماکسیمیلیان مونیخ برای در اختیار گذاشتن این کلیسا به منظور برپایی این نمایشگاه اعلام آمادگی می‌کند.
به باور این عکاس آلمانی انسان هنگامی که سفر می‌کند، خودش را باز می‌یابد.
این عکاس و فیلمساز آلمانی به انسان‌ها و قدرتی که در اختیار دارند، قویا اعتقاد دارد و می‌افزاید: «ما انسان می‌توانیم صلح و آرامش را برقرار کنیم.»
او امیدوار است که عکس‌هایش از ایران را در شهرهای مختلف از جمله تل‌آویو به نمایش بگذارد.
بندیکت فورمان می‌گوید این پسربچه روستایی تصویری از کودکی خودش را پیش چشمانش قرار داد.
در روزهای اولیه اقامت در ایران ندانستن زبان مشکل بزرگی برای او نبوده و گاهی حتی او به آلمانی و روستاییان به فارسی حرف می‌زدند و با این حال هر دو منظور همدیگر را می‌فهمیدند.
بندیکت فورمان می‌گوید عکاسی نیست که از آدم‌ها بدون اطلاعشان عکس بگیرد و پیش از عکاسی ساعت‌ها با سوژه‌هایش وقت می‌گذراند.
نمایشگاه "نگاهی به ایران" تا روز ۱۲ اوت ۲۰۱۲ در کلیسای سنت ماکسیمیلیان شهر مونیخ ادامه دارد.
بندیکت فورمان تأکید می‌کند که عاشق آدم‌هاست و این عشق «روز به روز بیشتر می‌شود.»
این عکاس آلمانی می‌گوید نگاهی که در چشمان سوژه‌هایش دیده می‌شود، انگار راهی به سوی قلبشان دارد.
