فلفل در طب سنتی
تاریخ مصرف فلفل به 7 هزار سال پیش از میلاد مسیح برمی گردد، زمانی که سرخ پوستان آمریکایی ساکن پرو و مکزیک به عنوان ادویه از آن استفاده می کردند.
تا اینکه طی قرون 15 و 16 میلادی، کاشفان آمریکا این سبزی خوش نقش و نگار را به اروپا و از آن جا به آسیا و آفریقا آوردند و این گونه فلفل دلمه ای وارد برنامه غذایی ما شد.
فلفل 25 گونه متعدد دارد که پنج گونه آن مورد استفاده بشر است. این پنج گونه خود به 140 نوع تقسیم می شود و اولین بار به وسیله هندیها شناخته شد.
بد نیست بدانید که این دسته از سبزی ها از قدیم مورد توجه گیاه شناسان غربی بوده اند. آنها معتقد بوده اند که از این گیاهان می توان برای افزایش جریان خون، تحریک سیستم عصبی، افزایش اشتها و رهایی از سوءهاضمه استفاده کرد. حتی بسیاری از گیاه شناسان چینی توصیه کرده اند که خانم ها برای رهایی از دردهای ناشی از دوره قاعدگی بهتر است از این سبزی ها در این دوران استفاده کنند. آنها در اصطلاح می گویند این دسته از خانم ها بهتر است در این دوران از بشقاب های داغ استفاده کنند.
شما فقط فلفل را همین فلفل قرمز تند می دانید؟ از خواص فلفل های دیگر چه شنیده اید؟ ابتدا باید بگوییم که فلفل ها عبارتند از فلفل قرمز که تند است، فلفل سبز که یا به شکل فلفل دلمه ای یا به شکل معمولی است.
باید بگوییم فلفل های دلمه ای نیز به صورت سبز، نارنجی،زرد و قرمز عرضه می شوند که اصلا تند نیستند و ما اغلب آنها را با غذا یا در سالاد استفاده می کنیم. فلفلی که به فلفل قرمز نیز معروف است، برای اولین بار از سوی سرخپوستان "کاراییب" به خارج آمریکا معرفی شد. از آن زمان به بعد شهرت این گیاه فراگیر شده و به عنوان یک چاشنی مهم به ویژه در طبخ "کاجون و کرول" و در رستوران های جنوب شرق آسیا، چین، جنوب ایتالیا و مکزیک محسوب می شود.
امروز فلفل از پرمصرف ترین سبزی های جهان است و به عنوان دارو و چاشنی غذا مورد استفاده قرار می گیرد. فلفل پس از جعفری غنی ترین منبع ویتامین C است.