از آنجا كه در این صفحه قصد داریم خوانندگان را با انواع و اقسام اصطلاح‌های دیجیتالی زندگی روزمره مواجه كنیم، این بار به سراغ نمایشگرهای تلفن‌های همراه رفتیم تا البته بسیار كوتاه و مختصر، تكامل‌شان را در مسیر پیشرفت و در ایستگاه‌هایی كه توقف كرده ، بررسی كنیم.
ال‌سی‌دی‌ها (LCD) كه آشناترین نوع نمایشگر هم به‌حساب می‌آیند و به احتمال زیاد برایتان بسیار آشنایی دارند، فناوری ساختی است كه از سال‌های متمادی تا به حال تلفن‌های همراه را همراهی می‌كند؛ اما جالب است بدانید خود این نمایشگرها انواع مختلفی دارند كه به گونه‌های كاملا متفاوتی تقسیم می‌شوند و با یكدیگر فرق دارند، اما همگی در‌نهایت با یك عنوان و آن هم چتر ال‌سی‌دی شناخته می‌شوند.
توقفگاه بعدی این قطار، ال‌سی‌دی TFT بود كه به معنای پرده نازك ترانزیستوری است و در آن هر پیكسل توسط یك تا چهار ترانزیستور روشن می‌شود.
به دلیل روش استفاده شده در این سیستم، ال‌سی‌دی‌های تی‌اِف‌تی، ال‌سی‌دی دارای شبكه فعال (Active-Matrix) نیز نامیده می‌شوند.
در این فناوری رنگ‌ها به روشی بهبود یافته‌تر مرتب شده كه در نتیجه كیفیت تصویر بالاتر و زاویه دید آن نیز گسترده‌تر است.
اما پیشرفت بیشتر این قطار به نسل بسیار بهبود یافته‌تری با نام OLED رسید. اُاِل‌ای‌دی كه دیود نوری ساطع‌كننده اُرگانیك ترجمه می‌شود نوع جدیدی از نمایشگر است كه در آن از دیودهای كوچك نوری برای روشن كردن صفحه استفاده می‌شود.
مزیت استفاده از این سیستم تولید تصویر واضح و دقیق‌تر با جزئیات بالا در كنار مصرف پایین انرژی است. همچنین اُاِل‌ای‌دی زاویه دید بالاتری نسبت به نمونه‌های پیشین كه عنوان كردیم، دارد.
جالب است بدانید امروزه اكثر تلفن‌های هوشمند گران‌قیمت از این فناوری برای نمایشگر خود بهره می‌برند. شركتLG هم این روزها دارد روی ساخت نمایشگرهای قابل انعطافی از نوع اُاِل‌ای‌دی كار می‌كند تا در نسل آینده گوشی‌های هوشمند خود به كار ببرد.
فناوری لمسی نمایشگرهای موبایل ابتدا از نوع مقاومتی بود كه در آن كاربر باید با كمی فشار روی سطح صفحه، پاسخ لازم را از آن دریافت می‌كرد، اما بعدها فناوری لمسی به سوی سیستم خازنی رفت كه در آن با لمسی بسیار كوتاه، عملكرد مربوط انجام می‌شود.
goharsh - مترجم: رامین فتوت
